Asystolia, inaczej zwana płaską linią, jest stanem bezruchu serca, w którym ustała wszelka aktywność elektryczna. Rozpoznaje się ją na podstawie badania fizykalnego, w którym nie stwierdza się tętna, w połączeniu z monitorowaniem EKG.W zapisie EKG asystolia objawia się jako płaska linia:
Rozpoznanie asystolii
Potwierdzenie, że rytm jest rzeczywiście płaską linią, a nie wynikiem fałszywie dodatnim, jest ważną częścią algorytmu leczenia asystolii. U większości pacjentów prawdziwa asystolia jest wynikiem długotrwałej choroby lub zatrzymania krążenia, a rokowanie jest bardzo złe.
Nieliczni pacjenci, u których po rozpoznaniu zatrzymania krążenia z asystolią uzyskano pozytywny wynik, są zazwyczaj wynikiem identyfikacji i korekty przyczyny asystolii. Z tego powodu musimy mieć pewność, że wynik jest uzasadniony.
Pozorna asystolia może być wynikiem błędu użytkownika lub błędu technicznego. Jeśli sądzisz, że rytm może być nieprawidłowy, upewnij się, że łaty mają dobry kontakt z pacjentem, przewody są podłączone, wzmocnienie jest odpowiednio ustawione, a zasilanie włączone.
Jeśli cały sprzęt wydaje się działać normalnie, a mimo to widzisz rytm, który wydaje się asystolią, konieczne jest szybkie działanie.
Leczenie asystolii
Standardowe leczenie asystolii obejmuje resuscytację krążeniowo-oddechową (CPR) oraz dożylne podawanie epinefryny co trzy do pięciu minut, w zależności od potrzeb. Jeśli zostanie znaleziona odwracalna przyczyna, należy ją leczyć bezpośrednio w celu odwrócenia asystolii.
Niektóre teoretycznie odwracalne przyczyny asystolii obejmują:
- tamponada serca
- zakrzepica tętnic wieńcowych i płucnych
- hipowolemia
- hipoksemia
- jon wodorowy (kwasica)
- Hyperkaliemia
- Hypokaliemia
- Hypotermia
- Toksyny
- Napięciowa odma opłucnowa
.
Ponieważ asystolia nie jest rytmem, w którym można wykonać defibrylację, defibrylacja nie jest skutecznym sposobem leczenia asystolii. Naukowcy szacują, że mniej niż dwa procent osób, które doznają asystolii poza szpitalem, przeżyje – nawet przy zastosowaniu przeszkolonej interwencji pogotowia ratunkowego.
Algorytm postępowania w asystolii ACLS
- Przeprowadź wstępną ocenę pacjenta, sprawdzając oddech i tętno
- Jeśli pacjent nie oddycha i nie ma tętna, rozpocznij resuscytację
- Utwórz drogi oddechowe i podaj tlen, aby utrzymać nasycenie tlenem powyżej 94%
- Podłącz monitor/defibrylator, aby potwierdzić asystolię w co najmniej dwóch odprowadzeniach
- Kontynuuj resuscytację z prędkością 100-120 uciśnięć na minutę, pamiętając o zmianie członków zespołu ratowniczego co 2 minuty, aby utrzymać wysoką jakość resuscytacji
- Utwórz dostęp dożylny lub dożylny, podczas gdy ktoś inny z zespołu kontynuuje resuscytację, i podawaj epinefrynę w dawce 1mg co 3 do 5 minut, w zależności od potrzeby
- Sprawdź rytm serca po 2 minutach RKO
- Sprawdź, czy nie ma odwracalnych przyczyn asystolii i lecz je
- Jak tylko nastąpi powrót spontanicznego krążenia (ROSC), rozpocznij opiekę po zatrzymaniu krążenia
Używanie wazopresorów
Wazopresory są lekami, które powodują skurcz naczyń krwionośnych, prowadząc do wzrostu ciśnienia krwi, co pomaga zwiększyć przepływ krwi do mózgu i serca. W przypadku asystolii standardowym lekiem jest epinefryna.
Podczas leczenia asystolii epinefrynę należy podać tak szybko, jak to możliwe, nie opóźniając rozpoczęcia lub kontynuowania resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Po podaniu dawki początkowej epinefrynę podaje się co 3-5 minut, w zależności od potrzeb.
Podczas resuscytacji krążeniowo-oddechowej kontrolę rytmu należy przeprowadzać co 2 minuty (5 cykli). Te kontrole rytmu powinny trwać krócej niż 10 sekund, aby zapobiec znaczącym przerwom w resuscytacji.
Kontrola pulsu powinna być wykonywana, gdy kontrola rytmu ujawni zmianę rytmu na taki, który jest zorganizowany i może generować puls.
Dawkowanie epinefryny w leczeniu asystolii
Wcześniejsze wersje wytycznych AHA sugerowały, że większe dawki epinefryny (większe niż standardowa dawka 1 mg) lub alternatywny wazopresor, zwany wazopresyną, mogą być skuteczniejszą alternatywą dla standardowej dawki epinefryny.
Jednakże późniejsze badania nie wykazały wyraźnych korzyści ze stosowania wazopresyny lub wyższych dawek epinefryny w stosunku do dawki standardowej. Dlatego też nadal zaleca się stosowanie standardowej dawki 1 mg epinefryny co 3-5 minut w trakcie kontynuowania resuscytacji krążeniowo-oddechowej.