’Bezdomność może dotknąć każdego'
Znałam osobę, która pomimo wielu prestiżowych kwalifikacji, skończyła śpiąc na ulicy z powodu swojego stanu psychicznego. Bezdomność może dotknąć każdego. Nie chodzi tylko o osoby, które naszym zdaniem wypadły z marginesu społecznego. To może być ty, ja lub ktoś, kogo kiedyś znaliśmy. Proszę, nie odwracajcie wzroku. (Jeff Hurll)
„Nie może być większego okrucieństwa w tym kraju”
Jako jednostki nie mamy zasobów ani motywacji, aby pomóc każdej bezdomnej osobie. Dbając o własne rodziny, przyczyniamy się do tego, że ludzie nie wychodzą na ulice – gdyby tylko wszyscy tak robili. Możemy jednak wywierać presję na nasze społeczeństwa, aby rozwiązały ten problem. Na tym w końcu polega posiadanie systemu socjalnego, z pewnością.
Wychowałem się w Indiach, które szczycą się jednymi z największych nierówności dochodowych na świecie i doświadczają rozdzierającego serce poziomu ubóstwa. Nie trzeba dodawać, że społeczności bezdomnych są zazwyczaj większe i łączą się w duże sieci wsparcia. A kraj jest ciepły. Bycie bezdomnym w Wielkiej Brytanii niesie ze sobą karę surowego zimna i materialnego niedostatku. Nie może być większego okrucieństwa w tym kraju. (Anahita Sharma)
’Mamy rząd, który nie ma empatii'
Musimy zrobić więcej, aby pomóc bezdomnym, ale nic się nie zmieni, dopóki mamy rząd, który wprowadza politykę uniemożliwiającą życie ludziom, którzy żyją z ręki do ust.
Kilka miesięcy temu miał miejsce okropny incydent w pobliżu Westfield, gdzie nastolatki w wieku szkolnym, śmiejąc się, sfilmowały swoich przyjaciół kopiących starszego bezdomnego na podłogę w biały dzień. Mamy rząd, który nie ma empatii, więc może to nic dziwnego, że dzieci w wieku szkolnym też się tak zachowują. (Grafton01)
’Słyszałem historie o bezdomnych, których namioty zostały podpalone'
Spędziłem 31 dni podróżując autostopem przez Wielką Brytanię bez pieniędzy i żyjąc dzięki życzliwości obcych ludzi, aby zwrócić uwagę na bezdomność w całym kraju i zebrać pieniądze dla Centrepoint. Każda osoba bezdomna ma inną historię, a dla większości z nich wykracza ona poza brak domu. Podczas mojej podróży po Wielkiej Brytanii słyszałam historie o bezdomnych, których namioty zostały podpalone, na których oddawano mocz i którzy byli fizycznie wykorzystywani.
Jakby nie było, doświadczyłam życzliwości i hojności ludzi w całej Wielkiej Brytanii, od skierowania mnie do najbliższego schroniska po zarezerwowanie mi biletu kolejowego do następnego miasta z pieniędzmi na kolację w ręku. Są tam bardzo mili ludzie, którzy rozdają jedzenie, przybory toaletowe i skarpetki. Social Bite to charytatywna sieć kawiarni w Szkocji, która inwestuje 100% swoich zysków, a teraz zaczęła budować schroniska dla bezdomnych. Bez względu na to, gdzie jesteś w życiu, jedyną rzeczą, która powinna mieć znaczenie, jest okazywanie sobie nawzajem życzliwości i wyciąganie ręki zamiast nogi. (King Wilson)
„Skończyłam studia z wyróżnieniem… i skończyłam na ulicy”
Ukończyłam studia na najlepszym uniwersytecie z wyróżnieniem i odniosłam sukces w swojej dziedzinie, pracując na arenie międzynarodowej przez kilka lat. W połowie lat dwudziestych, moja młoda i piękna żona zmarła nagle i gwałtownie. Próbowałem uzyskać pomoc. Zdiagnozowano u mnie cały szereg zaburzeń – PTSD, dużą depresję, itp. Cyklicznie przyjmowałem leki i leczyłem się u psychologów; nic nie działało. W końcu, w desperacji samobójczej, znalazłem coś, co pomogło – wstrzykiwanie heroiny.
W końcu skończyłem na ulicy. Większość uzależnionych ma podobne historie – są ofiarami gwałtów, wykorzystywania dzieci i innych okropności. Wielu z nich nie ma nawet najmniejszej szansy na uzyskanie pomocy lub jakiejkolwiek rodziny.
Nie jestem już bezdomny, ale do dziś denerwuje mnie, gdy widzę, jak ludzie ignorują bezdomnych, zamiast dawać im pieniądze „na narkotyki”. Jeśli masz zamiar być hojny, jeśli masz to szczęście, że możesz to zrobić, zrób to bez moralnego osądu. Ci, którzy używają narkotyków, przestaną, kiedy będą w stanie, a nie kiedy zabraknie im pieniędzy.
Przyznaję, że przed wpadnięciem w skrajność nie miałem ani doświadczenia, ani zrozumienia dla narkomanów i bezdomnych. I stąd bardzo mało współczucia dla nich. Myślę jednak, że wielu nie zdaje sobie sprawy z tego, że każdy mężczyzna i każda kobieta mają gdzieś swój punkt krytyczny, nawet jeśli większość z nich na szczęście nigdy nie będzie musiała się z nim spotkać.
Straciłem żonę, ale straciłem też siebie – każdą ambicję, każdą nadzieję i marzenie, każdą radość i pasję, każdą możliwość szczęścia, krótko mówiąc, wszystko, co definiowało mnie jako osobę. Jeśli zdarzy się, że człowiek zostanie całkowicie ogołocony, stanie się obcy nawet dla samego siebie, kto może powiedzieć, co jest lub nie jest w stanie zrobić i czym się stać? Moralna wyższość tych, którzy patrzą z góry na narkomanów i bezdomnych, lub zakładają, że wiedzą, co jest dla nich najlepsze, wisi na włosku. (john doe)
’Trochę człowieczeństwa może znaczyć świat'
Moja żona przyjmuje zamówienia od bezdomnych, którzy siedzą przed naszym lokalnym sklepem. W zeszłym miesiącu jedna z kobiet poprosiła o paczkę chipsów i butelkę wiśniowej coli, a kiedy je dostała, zalała się łzami. To są istoty ludzkie w ich najniższym stadium, odrobina człowieczeństwa może oznaczać dla nich cały świat. (Greg Rose)
„Chodziłem, choć padałem na nogi z głodu”
Podczas okresu bezdomności, który rozpoczął się w pewną wigilię Bożego Narodzenia, nie mogłem „zabrać się” za siedzenie na ulicy. Widziałem, że jest to konieczne lub normalne, ale po prostu nie mogłem tego osiągnąć. Doprowadziło mnie to do chodzenia w kółko, zachowując regularny wygląd, chociaż byłem padnięty na nogi z powodu bezsenności i głodu – ale doprowadziło mnie to również do możliwości, takich jak natknięcie się na mobilną kuchnię Hare Krishna, która była całkowicie ignorowana. To była dosłownie manna z nieba i sprawiało im wielką radość, że mogli dotrzeć do kogoś w potrzebie. (Neuromantic)
’If sleeping on the street doesn’t sharpen you up, nothing will'
Moje własne doświadczenia z byciem bezdomnym w Londynie doprowadziły mnie do wniosku: pomóż sobie, idź dalej. Jesteś biedny w najbogatszym mieście na świecie, okruchy spadają w dół, dostaniesz szansę, aby podnieść się ponownie. Jest strasznie dużo protekcjonalnego podejścia, które postrzega bezdomnych jako niemalże pozbawionych mózgu lub pogrążonych w śpiączce, ale jeśli spanie na ulicy nie wyostrzy cię i nie zmusi do aktywności, to nic tego nie zmieni. (Mark Kavanagh)
„Rząd zachęca nas do patrzenia z góry na potrzebujących”
Mój przyjaciel otworzył mobilną kuchnię zupy, a po tym jak niektórzy bezdomni zostali wyrzuceni ze swoich miejsc do spania, ktoś inny z naszej społeczności wyposażył stary autobus, aby uczynić go bezpiecznym miejscem do spania.
Chociaż rada próbowała powstrzymać ich przed pomaganiem bezdomnym, publiczne poparcie dla tych lokalnych inicjatyw zmusiło radę do podjęcia działań – ale jest ona tak skrępowana finansowo, że aż jęczy pod ciężarem niemożliwych do spełnienia żądań. Rząd centralny nie chce odpowiednio wyposażyć władz lokalnych w środki do wykonania pracy, do której są prawnie – nie mówiąc już o moralnym – zobowiązaniu. To jest przerażające i wszystko zaczyna się od rządu, który zachęca nas do spojrzenia w dół na potrzebujących i zobaczyć je jako mniej niż człowiek. (sylviamc)
„Czuła się okropnie, gdy ludzie patrzyli na nią na ulicy”
Razem rozmawiałam z kobietą, która była bezdomna od sześciu tygodni. Wyrazista, elokwentna, doświadczyła szeregu okropnych okoliczności – niedawno straciła matkę, dodatkowo niedawno wyleczyła się z zapalenia płuc i straciła dom. Powiedziała, że czuła się okropnie, kiedy ludzie patrzyli na nią na ulicy, ponieważ było to nieprzyjemne i osądzające. Powiedziała mi, że schroniska były zawsze pełne, a ona chciała tylko wrócić do robienia tego, co zawsze robiła – do fryzjerstwa. Ale bez wiarygodnego miejsca, w którym mogłaby się zatrzymać lub spać, ledwo mogła myśleć prosto i była tak zmęczona, że ciągle próbowała się zdrzemnąć, ponieważ nie mogła spać w drzwiach na ulicach.
Wiem, że istnieje wiele budynków komercyjnych, które mają puste piętra, a jednak więcej budynków komercyjnych jest budowanych w innych miejscach. W czasach kryzysu, takich jak burze czy powodzie, ośrodki wypoczynkowe i budynki użyteczności publicznej otwierają swoje główne hale, aby dać ludziom schronienie. Choć wszystko to wymaga koordynacji i finansowania, z pewnością daje wielu bezdomnym większe szanse na zachowanie kontroli nad własnym życiem. (Phoebe3)
’Skala miast jest głównym problemem'
Skala miast jest głównym problemem. Kilka lat temu facet, którego związek się rozpadł, rozbił się, dosłownie, w namiocie za 10 funtów pod mostem drogowym w naszym małym miasteczku. W ciągu kilku godzin policja była tam oficjalnie mówiąc mu, żeby się wyprowadził. W ciągu kolejnej godziny byli z powrotem z torbą jedzenia i picia od kierownika Co-op. Dostał odzież, aby było mu sucho i ciepło, a po chwili rozmowy z mieszkańcami znalazł pracę i starą przyczepę kempingową na farmie, gdzie pracował.
Moje własne doświadczenie bezdomności w małym mieście prowadzi mnie do przekonania, że sposób, w jaki nas traktowano, wynikał wyłącznie ze strachu. Ludzie są tak blisko ubóstwa w Wielkiej Brytanii, że kiedy to zagląda im w twarz, łatwo mogą źle zareagować. Osiem milionów ludzi w Wielkiej Brytanii jest o jeden dzień wypłaty od bycia bezdomnym. Połowa całej populacji USA jest o jeden kryzys od wyjścia na ulicę. Neoliberalny kapitalizm potrzebuje tych warunków, ponieważ, jak mawiał mój zmarły komunistyczny wujek: „Nobody ever got 'up in the world' without standing on somebody’s face”. (showmaster)
’It’s not actually about homes. Gdy zapytałem znajomego, który pracował z bezdomnymi, dlaczego nie robi się więcej w tej sprawie, odpowiedź brzmiała: „Problem z bezdomnością polega na tym, że tak naprawdę nie chodzi o domy. Gdyby tylko tak było!”. Chodziło jej o to, że gdyby chodziło tylko o mieszkania dla ludzi, wtedy można by to rozwiązać dość łatwo, wydając ograniczoną ilość pieniędzy.
Problem bierze się ze wszystkich innych rzeczy, które wiążą się z bezdomnością. Jak wyjaśniła, znaczna większość ludzi na ulicach – przynajmniej w kontekście brytyjskim – doświadcza chorób psychicznych i/lub problemów z uzależnieniami. A radzenie sobie z tym wymaga kolejnego poziomu opieki społecznej i pełnego wsparcia. Wszystko to kosztuje o wiele więcej niż po prostu umieszczenie kogoś w mieszkaniu. To wymaga rodzaju wspólnego myślenia przez wszystkie różne agencje, aby naprawdę skupić się na potrzebach jednostki. Pytanie brzmi: czy jakikolwiek rząd będzie chciał za to zapłacić? (clerkenwellboi)
„Upewnij się, że pytasz bezdomnego, czego tak naprawdę by chciał”
Przez wiele lat pracowałam w służbach dla bezdomnych w czasach Inicjatywy na rzecz Bezdomnych i choć daleko jej było do ideału, to naprawdę coś zmieniła, a liczba bezdomnych śpiących drastycznie się zmniejszyła. Z przerażeniem zauważyłam, że nasze społeczeństwo pozwoliło na ponowny wzrost liczby osób bez dachu nad głową – to nasz wstyd.
Uważam, że komentarze dotyczące dawania ludziom jedzenia i ubrań, a nie pieniędzy, są nieco niepokojące. Choć w zasadzie nie ma nic przeciwko temu, upewnij się, że pytasz bezdomnego, czego tak naprawdę by chciał. Zakładanie, że bezdomny powinien być wdzięczny za wszystko, co mu się da, ignorując jego osobiste upodobania, jest również dehumanizowaniem go. Jako były pracownik bezdomny, mój pogląd na to, czy dawać gotówkę, czy nie, jest następujący … to zależy od ciebie. Jeśli to zrobisz, część twoich pieniędzy zostanie użyta do zapłacenia za narkotyki i alkohol – ale część twoich pieniędzy wydanych na cokolwiek jest wypłacana w postaci pensji osobom, które zdecydują się wydać część z nich na narkotyki i alkohol! (sundance)
’Uzależnienie zawsze będzie na pierwszym miejscu'
Miałem w swoim życiu doświadczenia bezdomności – czasami z wyboru, a później z powodu uzależnienia. Pamiętam, że na ulicach było wiele organizacji charytatywnych, schronisk i punktów wydawania żywności. Ale korzystanie z nich stawało się coraz trudniejsze wraz z uzależnieniem. Jeśli jest wybór między karmieniem nałogu a brzuchem, to nałóg zawsze będzie na pierwszym miejscu. Podobnie, nawet skromna papierkowa robota czy pilnowanie czasu potrzebnego na łóżko w schronisku będzie wydawać się nie do pokonania, gdy próbujesz utrzymać nałóg. (mista)
’Setki schronisk wspierają kobiety, ale bardzo niewiele wspiera mężczyzn'
Jako osoba, która sama spędziła czas bezdomnie i śpiąc w trudnych warunkach, zamierzam wywołać trochę kontrowersji i poprosić ludzi o przyjrzenie się bezdomnym, których widzą wokół siebie. Co jest wspólne dla większości z tych ludzi? Są to głównie mężczyźni. Istnieją setki schronisk, azyli i organizacji, które wspierają kobiety w rozpadach związków, ale bardzo niewiele z nich wspiera mężczyzn. Od mężczyzn oczekuje się, że po prostu „dadzą sobie radę”.
Czasami, jako starszy mężczyzna z problemami zarówno fizycznymi, jak i psychicznymi, widziałem, jak moje miejsce w kolejce po mieszkanie zajmowały młode kobiety z rodziną i zasobami. Nawet okres pobytu w szpitalu nie był wystarczający, aby pomóc mojej sprawie. Proszę zrozumieć, nie jestem zgorzkniała i nie sugeruję, że mężczyźni powinni być stawiani na pierwszym miejscu – sugeruję, że władze lokalne powinny przyjąć bardziej sprawiedliwe podejście do bezdomności. (Glenn Willis)
’Często ludzie, którzy mają najmniej, są najbardziej hojni'
Dwa razy spałem bez dachu nad głową w Londynie, po tym jak po pijanemu spóźniłem się na ostatni pociąg do domu. Za drugim razem zacząłem rozmawiać z kilkoma bezdomnymi i pozwolili mi się przespać w ich „poduszce”, czyli starym materacu, który zainstalowali w szafce na hotelowym podwórku. Jeśli jest jakiś morał z tej historii – poza tym, że nie można się upić i przegapić pociągu – to taki, że często ludzie, którzy mają najmniej są najbardziej hojni, a bezdomni nie są tu wyjątkiem. (BanjoGuru)
’To nie jest problem, który zostanie rozwiązany przez indywidualne akty dobroci'
To nie jest problem, który zostanie rozwiązany przez indywidualne akty dobroci. Bycie miłym dla bezdomnych śpiochów, dawanie im gorących napojów, paczek z opieką lub po prostu przywitanie się jest bardzo miłe. Ale musimy również pociągnąć rząd do odpowiedzialności i zająć się polityką, która doprowadziła do tego, że ludzie w ogóle znaleźli się na ulicy. Na przykład z powodu głębokich cięć w budżetach samorządów w ciągu ostatnich pięciu czy sześciu lat zmniejszyły się fundusze na schroniska dla bezdomnych śpiochów. Wydaje mi się, że rada Westminster musiała ostatnio zamknąć dwa schroniska z powodu cięć w finansowaniu. Są to miejsca, które mogły zaoferować ciepłe, bezpieczne łóżko dla bezdomnych śpiochów. (Lewiatan212)
’Nawet jeśli wszystko, co możesz zaoferować to kilka słów, proszę, daj je za darmo'
Najczęstszą rzeczą, jaką usłyszałam od bezdomnych, z którymi rozmawiałam, jest to, że poczucie bycia niewidzialnym jest tym, co naprawdę ciągnie ich w dół. Dawanie pieniędzy organizacjom charytatywnym dla bezdomnych jest wspaniałe; wykonują one istotną pracę i potrzebują tyle wsparcia, ile tylko mogą otrzymać. Ale nie należy lekceważyć psychicznego i emocjonalnego liftingu, jaki może dać bezdomnemu odrobina ludzkiej interakcji z nieznajomym na ulicy.
Nie ma znaczenia, jak znaleźli się na ulicy, to nie twoja sprawa; wciąż pozostaje faktem, że ty masz dach nad głową, a oni nie, więc nawet jeśli jesteś tak skrępowany gotówką, że wszystko, co możesz zaoferować, to chwila kontaktu wzrokowego i kilka słów, gdy przechodzisz obok, proszę, daj je za darmo. Nic Cię to nie kosztuje, a może wiele dla nich znaczyć. (StayFree)
Śledź Guardian Cities na Twitterze i Facebooku, aby dołączyć do dyskusji, i przejrzyj nasze archiwum tutaj
- Share on Facebook
- Share on Twitter
- Share via Email
- Share on LinkedIn
- Share on Pinterest
- Share on WhatsApp
- Share on Messenger