Ten przegląd rozszerza informacje dotyczące obustronnej amputacji poniżej kolana (BK), opisując wyniki retrospektywnej oceny 80 takich pacjentów. Oceniane czynniki obejmowały etiologię, schorzenia towarzyszące, czas pomiędzy amputacjami, późne rewizje, użycie protez i przeżycie. U 63 pacjentów obie amputacje były spowodowane miażdżycą. Wśród tych pacjentów 86% było chorych na cukrzycę, a 84% na nadciśnienie. Szczyt zachorowań na drugą amputację przypadał na 7. dekadę życia. Średni czas pomiędzy amputacjami wynosił 23 miesiące. Czterdziestu pięciu (71%) pacjentów z miażdżycą osiągnęło pewien stopień funkcjonalnego wykorzystania obustronnych protez. Pięciu pacjentów zatrudnionych w momencie drugiej amputacji powróciło do pracy używając protez. Średni czas przeżycia po drugiej amputacji wynosił 44 miesiące w przypadku osób zmarłych i 64 miesiące w przypadku osób żyjących pod koniec okresu badania. Dziewięciu pacjentów miało amputacje z powodu różnych form urazu, w tym jeden z powodu sekwencyjnego rozwoju wypadków w wyniku utraty czucia spowodowanej alkoholem. Ośmiu z tej grupy miało rozpoznanie nadużywania alkoholu z psychozą. Powody amputacji obejmowały odmrożenia, oparzenia, próbę samobójczą i utratę czucia. Pięciu z nich uzyskało długotrwałe, ale na ogół suboptymalne użytkowanie protez. Wyniki badań potwierdzają przypuszczenie, że większość obustronnych amputacji BK spowodowanych miażdżycą może używać protez, a ich przeżywalność i niski odsetek późnych rewizji kikuta uzasadniają wysiłki restytucyjne. Stan psychiczny był główną determinantą amputacji i stosowania protez wśród pacjentów bez miażdżycy; prawdopodobnie przyczynił się do tego fakt wypisania ze szpitali psychiatrycznych bez odpowiedniego systemu wsparcia społecznego. Postępowanie i zapobieganie wymaga ścisłej współpracy między dyscyplinami: rehabilitacyjną, chirurgiczną, psychospołeczną i zdrowia publicznego.