Po tym, jak Ixion, król Lapitów, popadł w obłęd i został wygnany przez swój lud, Zeus bardzo współczuł Ixionowi i sprowadził go na Olimp, by spożył posiłek z bogami. Tam Ixion zobaczył Herę, żonę Zeusa i królową bogów, w której natychmiast się zakochał i zaczął pożądać jej seksualnie. Zeus, podejrzewając Ixiona, zastawił na niego pułapkę, tworząc postać z chmury (Nephele) na podobieństwo Hery i kładąc ją obok Ixiona, gdy ten spał na polu. Kiedy Ixion się obudził, zaczął kochać się z sobowtórem Hery, co tak rozwścieczyło Zeusa, że wygonił Ixiona z Olimpu, uderzył go piorunem i skazał na wieczne związanie z latającym płonącym kołem, które miało się kręcić po niebie non stop (później zostało przeniesione do Tartaru).
Dzieckiem Nefelego z tego związku był Centaurus, zdeformowane dziecko, które garbiło się i nie znajdowało spokoju wśród innych ludzi, więc usunęło się na górę Pelion. Tam wędrował, żył i kopulował z magnezyjskimi klaczami, które tam zamieszkiwały. W ten sposób narodziła się rasa centaurów.
KonstelacjaEdit
Centaurus był pierwszą osobą, która pogrupowała gwiazdy w konstelacje i nauczyła innych, jak je odczytywać. Jednym z wyjaśnień konstelacji jest to, że Centaurus umieścił na niebie obraz samego siebie, aby poprowadzić swoich przyjaciół żeglarzy Argonautów.
Najpopularniejsze znaczenie konstelacji jest takie, że reprezentuje ona formę Chirona. Chiron był królem centaurów i w przeciwieństwie do swojej rasy był inteligentny i mądry. Tak mądry, w rzeczywistości, że nauczał Heraklesa, który stał się jednym z jego wielkich przyjaciół. Mit mówi, że Herakles był z wizytą w domu swojego drogiego przyjaciela Pholusa. Pholus był centaurem i jadł kolację z Heraklesem. Po kolacji było ponad Herakles postanowił, że był spragniony i wziął to na siebie, aby uzyskać trochę wina. Wino, które wziął, było jednak świętym winem centaurów. Miało być ono pite tylko przez centaury i tylko przy specjalnych okazjach. Pholus widział to i nie mógł zebrać się na odwagę, aby powiedzieć swojemu silnemu przyjacielowi, że nie wolno mu pić tego wina. Nie minęło wiele czasu, gdy święty zapach dotarł do innych centaurów. Wściekłe centaury chwyciły za broń i rzuciły się na dom Pholusa. Tchórz Pholus uciekł niemal natychmiast i zostawił Heraklesa na pastwę losu. Herakles zabił kilka centaurów i wkrótce wystarczająco dużo z nich było martwych, że reszta stała się przestraszona i próbowała uciekać. Na strzelanie na uciekających bestii, Herakles „strzałka trucizna opasane kolano Chiron. Chiron nie był zaangażowany w walkę, ale wyszedł, aby spróbować go zatrzymać. Nieśmiertelny Chiron nie mógł umrzeć od swojej rany, a więc byłby skazany na życie w wielkim bólu na zawsze. Wołał do Zeusa, by ten dał mu ulgę i zakończył jego życie. Zeus ulitował się nad centaurem i pozwolił mu umrzeć. Aby go uhonorować, Zeus dał Chironowi miejsce wśród gwiazd.