Guinguette Marais Poitevin

W granicach Chin istnieje bardzo zróżnicowany i złożony kraj. Jego topografia obejmuje najwyższe i jedne z najniższych miejsc na Ziemi, a rzeźba terenu waha się od niemal nieprzeniknionych gór po rozległe niziny nadmorskie. Jego klimat waha się od ekstremalnie suchych, pustynnych warunków na północnym zachodzie do tropikalnych monsunów na południowym wschodzie, a Chiny mają największy kontrast temperaturowy między północną i południową granicą ze wszystkich krajów na świecie.

Różnorodność zarówno rzeźby terenu, jak i klimatu Chin spowodowała powstanie jednego z najszerszych na świecie wachlarzy nisz ekologicznych, a nisze te zostały wypełnione przez ogromną liczbę gatunków roślin i zwierząt. Praktycznie wszystkie rodzaje roślin półkuli północnej, z wyjątkiem tych z polarnej tundry, występują w Chinach, a pomimo ciągłych ingerencji człowieka na przestrzeni tysiącleci, Chiny nadal są domem dla niektórych z najbardziej egzotycznych zwierząt na świecie.

Prawdopodobnie najbardziej rozpoznawalną cechą Chin dla ludzi z reszty świata jest wielkość ich populacji. Około jedna piąta ludzkości jest narodowości chińskiej. Zdecydowana większość populacji to Chińczycy (Han), dlatego też Chiny są często określane jako kraj etnicznie jednorodny, ale niewiele krajów posiada tak szeroką gamę rdzennych mieszkańców jak Chiny. Nawet wśród Hanów istnieją różnice kulturowe i językowe pomiędzy regionami; na przykład, jedynym punktem wspólnym dla dwóch osób z różnych części Chin może być pisany język chiński. Ponieważ populacja Chin jest tak ogromna, często uważa się również, że gęstość zaludnienia kraju jest jednolicie wysoka, ale ogromne obszary Chin są albo niezamieszkane, albo słabo zaludnione.

Z ponad 4000 lat zapisanej historii, Chiny są jednym z niewielu istniejących krajów, które również kwitły gospodarczo i kulturowo w najwcześniejszych etapach światowej cywilizacji. Pomimo politycznych i społecznych wstrząsów, które często wstrząsały krajem, Chiny są wyjątkowe wśród narodów pod względem długowieczności i odporności jako odrębna jednostka polityczno-kulturowa. Znaczna część rozwoju kulturowego Chin dokonała się przy stosunkowo niewielkim wpływie z zewnątrz, a wprowadzenie buddyzmu z Indii stanowiło główny wyjątek. Nawet gdy kraj został spenetrowany przez ludy „barbarzyńskie”, takie jak Manchu, grupy te wkrótce zostały w dużej mierze wchłonięte przez tkankę chińskiej kultury Han.

Ta względna izolacja od świata zewnętrznego umożliwiła przez wieki rozkwit i udoskonalenie chińskiej kultury, ale również sprawiła, że Chiny nie były przygotowane do radzenia sobie z tym światem, gdy od połowy XIX wieku stanęły w obliczu technologicznie lepszych obcych narodów. Nastąpił wiek schyłku i upadku, gdy Chiny okazały się stosunkowo bezradne wobec napaści z zewnątrz. Trauma związana z tym zewnętrznym wyzwaniem stała się katalizatorem rewolucji, która rozpoczęła się na początku XX wieku przeciwko staremu reżimowi i zakończyła się ustanowieniem rządu komunistycznego w 1949 roku. To wydarzenie zmieniło światową geografię polityczną, a Chiny stały się od tego czasu jednym z najbardziej wpływowych krajów na świecie.

Centralnym elementem długoletniej tożsamości Chin jako państwa unitarnego jest prowincja, czyli sheng („sekretariat”). Prowincje w swojej obecnej formie pochodzą z czasów dynastii Tang (618-907 ce). Na przestrzeni wieków prowincje zyskiwały na znaczeniu jako ośrodki władzy politycznej i gospodarczej i coraz częściej stawały się centrum regionalnej identyfikacji i lojalności. Władza prowincji osiągnęła swój szczyt w pierwszych dwóch dekadach XX wieku, ale od czasu powstania Republiki Ludowej władza ta jest ograniczana przez silne centralne przywództwo w Pekinie. Niemniej jednak, mimo że państwo chińskie pozostało unitarne, ogromne rozmiary i populacja chińskich prowincji – porównywalne z dużymi i średnimi krajami – decydują o ich ciągłym znaczeniu jako poziomu administracji subnarodowej.