Ziemia była przedmiotem ogromnej ilości badań naukowych na przestrzeni lat. Od kurczącej się warstwy ozonowej po zmiany w polu magnetycznym naszej planety – jest wiele powodów, dla których badacze mogą być zajęci.
Jeden z prawdopodobnie zaskakujących obszarów badań dotyczy sposobu, w jaki Ziemia działa jak gigantyczny obwód elektryczny. Atmosfera Ziemi jest w rzeczywistości słabym przewodnikiem. Gdyby atmosfera nie miała żadnego źródła ładunku elektrycznego, jej energia rozproszyłaby się w ciągu około 10 minut – ale tak nie jest.
Jonosfera to region atmosfery ziemskiej, który rozciąga się mniej więcej od 30 do 620 mil (50-1,000 km) nad powierzchnią i wraz z górną atmosferą tworzy granicę między niższą atmosferą Ziemi a próżnią kosmiczną.
POWIĄZANE: LIGHTNING MAY ACTUALLY PROTECT LIVING ORGANIZMS
Dzięki promieniowaniu słonecznemu pojedyncze elektrony są odrywane od skądinąd neutralnych atomów gazu w tym regionie, tworząc dodatnio naładowane jony. To sprawia, że jonosfera jest przewodnikiem i może przechwytywać fale elektromagnetyczne.
Między powierzchnią Ziemi a jonosferą znajduje się pusta przestrzeń zawierająca całkowity ładunek elektryczny 500K Kulombów. Pomiędzy ziemią a jonosferą istnieje pionowy przepływ prądu. Atmosfera ma opór 200 Ohmów i potencjał napięcia 200 000 Voltów.
Wokół Ziemi w danym okresie czasu występuje około dwóch tysięcy burz z piorunami, wytwarzających około 50 błysków pioruna w każdej sekundzie. To odpowiada za większość mierzonego przepływu w tej elektromagnetycznej jamie.
Ale co to wszystko znaczy?
To znaczy, że istnieje wiele aktywności elektrycznej między powierzchnią Ziemi i jonosfery. Część z nich ma postać stojących fal elektrycznych. Te stojące fale znane są jako rezonanse Schumanna. Czym więc są te rezonanse?
Każda błyskawica tworzy fale elektromagnetyczne, które zaczynają okrążać Ziemię w pustej przestrzeni między powierzchnią Ziemi a jonosferą. Niektóre z tych fal – jeśli mają odpowiednią długość fali – łączą się ze sobą i zwiększają swoją siłę, tworząc rezonans Schumanna.
Słodkie miejsce” do tworzenia tego rezonansu jest wtedy, gdy fala jest tak długa lub dłuższa niż obwód Ziemi. Jest to fala o ekstremalnie niskiej częstotliwości, do stu tysięcy razy niższej niż najniższa częstotliwość fal radiowych używanych do wysyłania sygnałów do Twojego radia AM/FM. Gdy fala ta opływa Ziemię, uderza o siebie ponownie w taki sposób, że grzbiety i koryta fali są wyrównane i działają ze sobą w rezonansie, aby zwiększyć oryginalny sygnał.
Naukowcy spekulują, że fale te są związane z aktywnością elektryczną w atmosferze.
Podstawowa częstotliwość rezonansowa elektromagnetycznego promieniowania atmosferycznego wynosi 7,83 Hz. Oznacza to, że nasza atmosfera nieustannie rezonuje z częstotliwością radiową 7,83 Hz, wraz ze stopniowo słabszymi harmonicznymi na około 14,3, 20,8, 27,3 i 33,8 Hz. Te oscylacje nazywane są rezonansami Schumanna.
Historia
Atmosfera została po raz pierwszy uznana za dobrego przewodnika elektryczności w 1893 roku przez George’a FitzGeralda. Był on w stanie oszacować, że na podstawie warstw atmosfery, w których widział najlepszych przewodników, istniałyby oscylacje elektromagnetyczne o czasie trwania około 0,1 sekundy. Miał teoretyzował i zasadniczo odkrył najniższy tryb rezonansów Schumanna.
Ale sugeruje się, że rezonanse te powinny zostać przemianowane na Schumanna-Fitzgeralda, jego odkrycia nie były dobrze znane i nie doczekały się wówczas naukowej dyskusji.
Nie dopiero w 1902 roku zasugerowano istnienie jonosfery, a w 1925 roku istnienie jonosfery zostało eksperymentalnie udowodnione.
Aczkolwiek narzędzia matematyczne do radzenia sobie z falowodami sferycznymi zostały opracowane w 1918 roku przez G. N. Watsona, teoretyczne aspekty rezonansów globalnych nie były przedmiotem istotnych badań przed pracami Winfrieda Otto Schumanna w latach 1952-1954.
Schumann, współpracując z H. L. Königiem, jako pierwszy próbował zmierzyć częstotliwości rezonansowe Ziemi. Jednak dopiero w 1963 roku opracowano techniki pozwalające na wyodrębnienie dokładnych częstotliwości rezonansowych z szumu tła.
Co oznacza spike?
Wielkość rezonansu zmienia się, gdy jonosfera staje się mniej lub bardziej gęsta. Zależy to w dużej mierze od ilości promieniowania słonecznego, które w nią uderza. W nocy ta część jonosfery, która znajduje się w cieniu Ziemi, rozrzedza się.
Na rezonans mogą również wpływać trzy światowe hotspoty z wyładowaniami atmosferycznymi – Azja, Afryka i Ameryka Południowa, które mają charakter sezonowy i również podlegają cyklowi dzień/noc. Tak więc, szczyty siły sygnału radiowego w rezonansie Schumanna śledzić stale zmieniających się, ale rozsądnie przewidywalny harmonogram.
Stało się również wspólne dla niektórych, aby powiązać częstotliwości Schumanna z różnych rodzajów stanów fal mózgowych. Niektórzy posunęli się nawet do powiązania częstotliwości 7.83 Hertz z hipnozą, sugestywnością, medytacją i wzrostem ludzkich hormonów wzrostu. Nie ma jednak na to żadnych naukowych dowodów.
Czy jest to quackery czy nie, jest wciąż badane, ale są pewni badacze, którzy wierzą, że nasze ciała mogą być pod wpływem elektromagnetycznych częstotliwości rezonansowych wokół nas.
Więc kiedy te częstotliwości spike, ci ludzie wierzą, że może to mieć również wpływ na zachowanie ludzi i zwierząt.
W styczniu 2017 roku, rezonans Schummana osiągnął częstotliwości powyżej 36 Hz, co było niezwykłe. Historycznie każdy wzrost powyżej 15 Hz był uważany za duży, więc naukowcy byli zdziwieni. Według niektórych, te wyższe częstotliwości rezonansowe na Ziemi są związane z bardziej zestresowanymi systemami nerwowymi niż normalnie.
W sferze „spekulatywnej” lub „nauki new age”, wielu wierzy, że rezonans Schumanna może być dotknięty przez i wpływać na ludzką świadomość. Tak więc, zgodnie z tą teorią, jeśli nastąpi globalny wzrost niepokoju lub napięcia, wpłynie to również na Rezonans Schumanna.
Istnieje również przekonanie wśród niektórych zwolenników New Age, że wzrost tych częstotliwości rezonansowych może wpłynąć na ludzkość jako całość i spowodować globalny wzrost niepokoju, napięcia i/lub namiętności.
Ale chociaż te idee mogą być odrzucone jako nie mające podstaw w nauce, wciąż pozostaje pytanie, czy pola elektromagnetyczne Ziemi mogą mieć wpływ na ludzi.