Odpowiedzi glikemiczne ryżu przetwarzanego w różny sposób i gotowanego przez różną długość czasu były badane u osób z cukrzycą. Średni indeks glikemiczny (IG) zwykłego długoziarnistego białego ryżu (83±5) u 5 chorych na IDDM i 13 chorych na NIDDM był istotnie niższy niż białego chleba (100, p<0,01) i istotnie większy niż długoziarnistego białego ryżu parboiled (67±5, p<0,01). W dodatkowych testach na 13 pacjentach z NIDDM, ryż błyskawiczny miał niższy IG (65±5, p<0.01) niż ryż zwykły. Niedogotowanie ryżu zmniejszyło odpowiedź glikemiczną zwykłego ryżu (IG 58±4, p<0.01), ale nie parboiled ryżu (IG 54±4, NS). Wartości IG dla 7 osób z NIDDM z poziomem glukozy we krwi na czczo (FBG) poniżej 8,3 mmol/l nie różniły się istotnie od tych dla 6 osób z NIDDM z FBG powyżej 8,3 mmol/l (r=0,911, n=8, p<0,01). Stwierdzono, że różnice w odpowiedzi glikemicznej na ryż opisywane w literaturze są w dużej mierze wyjaśnione różnicami w indeksie glikemicznym dla ryżu zwykłego i parboiled. Odpowiedzi glikemiczne na ryż były podobne we wszystkich badanych grupach osób z cukrzycą.