Wiele koni trzymanych w nienaturalnych warunkach i poddanych stresowi związanemu z karierą zawodową ucieka się do powtarzających się zachowań (zwanych stereotypami), takich jak szopkowanie, tkanie lub chodzenie po stajni. Koń z szopką chwyta powierzchnię swoimi górnymi siekaczami, wygina szyję w łuk, otwiera gardło i połyka powietrze z chrząkającym dźwiękiem i ciągnięciem głowy do tyłu. Ta czynność zużywa górne siekacze i rozwija nieestetyczne mięśnie pod szyją, które mogą przeszkadzać w prawidłowym zgięciu szyi podczas jazdy. Poważni szopkarze mogą stracić na wadze, ponieważ stają się tak uzależnieni od swojego nawyku, że wolą szopkować niż jeść. Kiedy już nawyk się zacznie, wiele koni utrzymuje szopkę nawet wtedy, gdy są wypuszczane na pastwisko.
Większość właścicieli koni, które mają szopkę, próbuje różnych sposobów, aby powstrzymać tę aktywność, takich jak pokrycie powierzchni stajni zaokrąglonymi metalowymi krawędziami (które są trudne do uchwycenia) lub użycie obroży wstrząsowych lub pasów do szopek. W przypadku obroży przeciwwstrząsowej musisz być obecny, aby udaremnić działanie, a to może złamać nawyk tylko wtedy, gdy koń dopiero zaczął szopkować.
Paski
Pasek lub obroża przeciwwstrząsowa jest formą samokarania. Jest zapinany wokół klapy gardła i regulowany tak, by powodować dyskomfort, gdy koń się kładzie – sprawiając ból przy kurczeniu mięśni, które cofają krtań, by wciągnąć powietrze. Wiele pasów jest wyposażonych w kawałek metalu lub sztywnej skóry pod gardłem. Kiedy koń wygina szyję, żeby wciągnąć powietrze, pasek się napina i punkt metalu lub sztywnej skóry wbija się w skórę. Ból sprawia, że koń przesuwa głowę do przodu, a krtań nie jest cofnięta.