Łzy. Porównuję je do numinicznej mgły lub emocjonalnego języka migowego.
„Uważa się je za uwolnienie, psychologiczny tonik, a dla wielu za przebłysk czegoś głębszego: języka migowego serca, emocjonalnego potu ze studni wspólnego człowieczeństwa”, pisze Benedict Carey w artykule New York Timesa „The Muddled Track of All Those Tears.”
Uzdrawiająca właściwość łez
Łzy leczą nas na kilka sposobów. Usuwają z naszego ciała toksyny, które gromadzą się w wyniku stresu, takie jak endorfina leucyna-enkafalin i prolaktyna, hormon wywołujący agresję. Obniżają poziom manganu – który wyzwala niepokój, nerwowość i agresję – a tym samym podnoszą nastrój. Emocjonalne łzy zawierają więcej toksycznych produktów ubocznych niż łzy rozdrażnienia. W swoim artykule „Cud łez” dr Jerry Bergman pisze: „Tłumienie łez zwiększa poziom stresu i przyczynia się do chorób nasilanych przez stres, takich jak wysokie ciśnienie krwi, problemy z sercem i wrzody trawienne.”
Zawsze byłam płaczką. Podczas głębokich depresji, po mojej twarzy spływa istny wodospad Niagara. Łzy pomagają mi uwolnić emocje. Czasami wyrażają uczucia, których nie jestem w stanie wyrazić słowami lub mową ciała. Jako tłumacz mojego serca, opowiadają historie, które mnie oświecają i ośmielają.
Płacz ostrożnie
Chociaż katarktyczny i uzdrawiający, płacz nie zawsze jest korzystny. Jeśli płaczę, kiedy tylko pojawia się taka potrzeba, łzy mogą sprawić, że utknę w schemacie choroby. Muszę uważnie ocenić myśli i przekonania, które generują mokrość. Jeśli są to postawy beznadziejne lub daremne, muszę uważać, żeby nie ulegać tym uczuciom i nie sięgać po chusteczki higieniczne.
Moja mieszana ocena łez wydaje się dość typowa dla osób z przewlekłą depresją. Jakiś czas temu zadałem pytanie członkom mojej społeczności zajmującej się depresją: „Czy płacz pomaga? Czy płacz boli?”. Większość odpowiedziała, że płacz jest pomocny w uwalnianiu emocji. Często czuli się znacznie lżejsi po sesji łez. Byli jednak i tacy, którzy twierdzili, że kiedy już zaczęli płakać, trudno im było przestać. Kiedy płacz utrzymuje się przez wiele dni, czują się gorzej.
Płakać czy nie płakać
Badania nad łzami są sprzeczne, jak można się domyślić.
Journal of Research in Personality opublikował w 2011 roku badanie, które wykazało, że wylewanie łez nie miało wpływu na nastrój prawie dwóch trzecich kobiet, które prowadziły codzienne dzienniki. Jonathan Rottenberg, główny autor badania i profesor nadzwyczajny psychologii na Uniwersytecie Południowej Florydy, powiedział: „Płacz nie jest prawie tak korzystny, jak się ludziom wydaje. Tylko mniejszość epizodów płaczu wiązała się z poprawą nastroju – wbrew konwencjonalnej mądrości.”
W innym badaniu, opublikowanym w czasopiśmie Motivation and Emotion, naukowcy z Uniwersytetu w Tilburgu w Holandii nagrali na wideo grupę uczestników podczas oglądania filmów „Życie jest piękne” i „Hachi: A Dog’s Tale”. Uczestnicy byli oceniani przed, zaraz po, a następnie 20 minut i 90 minut po.
Z uczestników, którzy płakali podczas filmów (około połowa), większość twierdziła, że czuli się gorzej zaraz po. Dwadzieścia minut później ci, którzy płakali mówili, że ich nastrój był taki sam jak przed rozpoczęciem filmu. Jednakże, półtorej godziny po napisach końcowych, płaczący byli w lepszym nastroju niż przed filmem. Według głównego autora Asmir Gračanin, „Po początkowym pogorszeniu nastroju w następstwie płaczu, potrzeba trochę czasu, aby nastrój nie tylko powrócił do normy, ale również został podniesiony powyżej poziomu, na którym był przed emocjonalnym wydarzeniem.”
Badacze nie wyjaśnili przyczyn zmiany nastroju, ale poprzednie badania dokumentują uwalnianie toksyn przez łzy, jak wspomniano wcześniej, a także uwalnianie endorfin poprawiających samopoczucie.
Granice wokół wodospadu Niagara
Postanowiłam pozwolić sobie na biadolenie, szlochanie i płacz, ale postawić granice wokół mojego wodospadu Niagara, aby moje wybuchy nie kolidowały z moimi codziennymi obowiązkami. Te granice obejmują staram się jak najlepiej nie płakać przed moimi dwoma dziećmi, ponieważ wiem, że moje łzy były dla nich niepokojące w przeszłości. Kiedy tylko jest to możliwe, staram się też nie przekraczać półgodzinnych sesji płaczu.
Amerykański pisarz Washington Irving powiedział: „Łzy są świętością. Nie są one oznaką słabości, ale mocy. Mówią bardziej elokwentnie niż dziesięć tysięcy języków. Są posłańcami przytłaczającego smutku, głębokiego wkładu i niewypowiedzianej miłości.”
Wierzę w to.
Łzy są najczystszym wyrazem ludzkich emocji. Są językiem migowym naszego serca. Łączą nas głęboko z nami samymi i z innymi. I opowiadają naszą historię na długo zanim jesteśmy gotowi się nią podzielić.
Łzy są kochającymi posłańcami.
Łzy są oczyszczającym potem.
Łzy są uzdrawiającą mgłą.
Referencje
Carey, B. (2009, 2 lutego). The Muddled Tracks of All Those Tears. The New York Times. Retrieved from https://www.nytimes.com/2009/02/03/health/03mind.html
Bergman, J. (1993). The Miracle of Tears. Retrieved from https://answersingenesis.org/human-body/the-miracle-of-tears/
Bylsmaa, L.M., Croon, M.A.,Vingerhoets, Ad.J.J.M.,Rottenberg, J. (2011). Kiedy i komu płacz poprawia nastrój? A daily diary study of 1004 crying episodes Author links open overlay panel. Journal of Research in Personality, 45(4): 385-392. Retrieved from https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0092656611000778
Melnick, M. (2011, August 1). Study: Płacz nie sprawi, że poczujesz się lepiej. TIME. Retrieved from http://healthland.time.com/2011/08/01/study-crying-wont-make-you-feel-better/
Springer. (2015, August 24). Płacz ma swoje plusy: Wpływ płaczu na samopoczucie. ScienceDaily. Retrieved from www.sciencedaily.com/releases/2015/08/150824101829.htm