Guinguette Marais Poitevin

Dame, właściwie nazwa szacunku lub tytuł równoważny z lady, przetrwała w języku angielskim jako prawne określenie żony lub wdowy po baronecie lub rycerzu lub dame of the Most Excellent Order of the British Empire; jest przedrostkiem do imienia i nazwiska.

Dame był również używany przez towarzystwa lub zakony (np.., Primrose League) na oznaczenie członkiń posiadających rangę równoważną z męską rangą rycerza. Zwykłe użycie tego słowa samo w sobie odnosi się do starszej kobiety. Dame była używana do określenia kobiet prowadzących szkoły dla małych dzieci, choć termin ten stał się przestarzały po wprowadzeniu publicznej edukacji elementarnej. W Eton College, pensjonaty prowadzone przez osoby inne niż członkowie kadry nauczycielskiej były znane jako dames’ouses, choć szef niekoniecznie musiał być kobietą. Jako termin zwracania się do pań wszystkich rang, od suwerena w dół, madam, skrócony do ma’m, reprezentuje francuskie madame, „moja pani.”

Termin damsel dla młodej dziewczyny lub panny jest obecnie używany tylko jako słowo literackie. Jest on wzięty ze starofrancuskiego dameisele, utworzonego od dame, i równolegle z dansele lub doncele z łaciny domicella lub dominicella, zdrobnienie od domina. Francuskie damoiselle i demoiselle są późniejszymi formacjami, które rozwinęły się do tytułu młodej niezamężnej kobiety, mademoiselle lub angielskiej miss współczesnego użycia. Na dworze francuskim, po XVII wieku, mademoiselle, bez imienia damy, była tytułem grzecznościowym nadawanym najstarszej córce najstarszego brata króla, znanego jako monsieur. Anne Marie Louise jest znana w historii jako La Grande Mademoiselle. Angielska forma literacka damosel była kolejnym importem z Francji w XV wieku. We wczesnym średniowieczu damoiseau, domicellus, dameicele, damoiselle i domicella były używane jako tytuły honorowe dla niezamężnych synów i córek osób królewskich i panów (seigneurs). Później damoiseau (na południu donzel, w Béarn domengar) był konkretnie młodym mężczyzną łagodnego urodzenia, który aspirował do rycerstwa, odpowiednik écuyer, „esquire” lub valet.