Pochodzenie ampersandu można prześledzić do łacińskiego słowa et, oznaczającego „i”. E i T, które tworzą to słowo, były czasami pisane razem, aby utworzyć ligaturę (znak składający się z dwóch lub więcej połączonych liter). Pisanie tego słowa w ten sposób oszczędzało czas piszącego, ponieważ jedna litera płynnie przechodziła w drugą – była to forma pisma kursywnego lub łączonego.
Nie można dokładnie określić, kiedy po raz pierwszy zapisano ten symbol, ale wczesny przykład został znaleziony jako graffiti na ścianie w Pompejach, zachowanej po wybuchu Wezuwiusza w 79 r. n.e. Prześledzenie rozwoju symboli w czasie może być bardzo trudne, ale w przypadku ampersanda praca została już wykonana za nas, przez Jana Tschicholda, typografa urodzonego w Lipsku w 1902 roku. Tschichold poświęcił całe studium rozwojowi znaku ampersand w swojej książeczce z 1953 r. The ampersand: its origin and development, gdzie zebrał setki przykładów tego symbolu na przestrzeni dziejów, rejestrując jego rozwój od fragmentu starożytnego graffiti do znanego „&” używanego obecnie. W tej kolekcji znajdują się przykłady z ósmego wieku, które są już rozpoznawalne jako nowoczesny ampersand.
Jak na tak starożytny symbol, nazwa 'ampersand' jest zaskakująco nowoczesna. Po raz pierwszy pojawiła się pod koniec XVIII wieku i pochodzi od zmiany i per se i (dosłownie 'i (tj. &) samo przez się tworzy słowo i'), które było kiedyś skandowane przez uczniów jako pomoc w nauce znaku.
Zobacz inne pytania dotyczące symboli.
Może zainteresuje Cię również pochodzenie znaku funta (£)
lub zbadaj pochodzenie znaku dolara ($).