John Birks „Dizzy” Gillespie (21 października 1917 – 6 stycznia 1993) był amerykańskim trębaczem jazzowym, bandleaderem, kompozytorem i piosenkarzem. Gillespie był wirtuozem trąbki i improwizatorem, bazującym na wirtuozowskim stylu Roya Eldridge’a, ale dodającym warstwy harmonicznej i rytmicznej złożoności, wcześniej niesłyszane w jazzie. Jego połączenie muzykalności, showmanship i dowcipu uczyniło go głównym popularyzatorem nowej muzyki zwanej bebopem.
Jego gra ukazuje znaczenie inteligencji. Jego wyrafinowanie rytmiczne było niezrównane, a on sam był mistrzem harmonii. Cała istota solówek Gillespiego polegała na zawieszeniu na klifie: frazy i kąt podejścia były nieustannie zmieniane, po karkołomnych przebiegach następowały pauzy, wielkie skoki interwałowe, długie, niezmiernie wysokie dźwięki, maziaje i bluesowe frazy; zawsze zaskakiwał słuchaczy, zawsze szokował ich nową myślą. Jego błyskawiczny refleks i doskonałe ucho sprawiały, że jego instrumentalne wykonanie dorównywało jego myślom pod względem mocy i szybkości.
Swoistym znakiem rozpoznawczym trąbki Gillespiego był dzwon, który wygięty był w górę pod kątem 45 stopni, a nie skierowany prosto przed siebie, jak w konwencjonalnej konstrukcji. Dizzy Gillespie jest uważany za jednego z największych trębaczy jazzowych, a jego wpływ na ludzi trwa do XXI wieku.