Guinguette Marais Poitevin

Istnieje około 35 000 znanych gatunków pająków, chociaż naukowcy szacują, że na świecie może być około 180 000 gatunków. Około 2 000 z nich zamieszkuje Stany Zjednoczone, ale tylko kilka z tych gatunków pająków buduje misterne pajęczyny.

Pajęcze pajęczyny są zbudowane z jedwabiu, który jest wytwarzany w ciele pająka i wyciągany z dwóch otworów – brodawek – za pomocą tylnych odnóży pająka.

Wszystkie pająki mają dwa pazury na nogach, ale pająki przędące pajęczyny mają trzy. Służą one nie tylko do ciągnięcia jedwabiu, ale także do chwytania i uwalniania nici pajęczyny oraz zapewniają trakcję podczas poruszania się po niej.

Pająki przędą dwa rodzaje jedwabiu:

• • Jedwab lepki lub lepki. Używany do chwytania ofiar, ten rozciągliwy, mokry jedwab tworzy spiralne nici pajęczyny.
  • Jedwab niekleisty lub jedwab drapany. Używany do wzmocnienia i zapewnienia strukturalnego wsparcia pajęczyny, w którą wpleciony jest jedwab lepki, ten jedwab jest sztywny i suchy.

Siła pajęczyny zależy nie tylko od wytrzymałości przędzonego jedwabiu, ale także od samej konstrukcji pajęczyny.

Pajęczyna jest tak skonstruowana, że jeśli jakakolwiek jej część zostanie naruszona, reakcja jest odczuwalna w całej sieci, alarmując pająka o uwięzionym i walczącym o pożywienie owadzie.

Dodatkowo jest tak skonstruowana, że awaria w jednym miejscu nie spowoduje awarii całej sieci, ale utraci ją tylko ta część, która uległa awarii.

Pająki odbudowują swoje pajęczyny, zjadając jedwab, a następnie „przetwarzając” go na nowe.

Pajęczyny mają wiele celów, ale najważniejszym z nich jest łapanie owadów na pożywienie.

Pajęczyny są również używane do:

• • Podróży lub „balonu” z jednego miejsca do drugiego.
  • Ochrony przy wejściach do swoich mieszkań.
  • Do zamykania woreczków z jajami.

To samice pająków budują sieci.

Pajęcze sieci mogą okazać się użytecznymi wskaźnikami chemii środowiska. Na przykład badacze byli w stanie określić poziom ołowiu i cynku w łukach wapiennych w jaskiniach w Australii na podstawie analizy jonów rozpuszczalnych w wodzie w pajęczynach w tych miejscach.

Rodzaje pajęczyn

Są trzy główne rodzaje pajęczyn: pajęczyny orbitalne, pajęczyny lejkowate lub płachtowe oraz nieregularne pajęczyny pająków domowych.

• Pajęczyny orbitalne: Pająki tkacze orbowe budują swoje pajęczyny niemal całkowicie przez dotyk, ponieważ, mimo że mają osiem oczu, w rzeczywistości mają słaby wzrok. Według Newton Nature Bulletin z Argonne National Laboratory, „Pod odwłokiem znajduje się sześć przędziorków, które mogą być rozciągnięte lub ściśnięte i używane jak palce ludzkiej ręki. Każda błystka ma 'kraniki' i 'szpulki' połączone maleńkimi rurkami z kilkoma rodzajami gruczołów.” Jedwab zaczyna się jako ciecz potem krzepnie i staje się mocniejszy wystawiony na działanie powietrza. Aby zbudować sieć, tkacz orbów tworzy fundament z promienistych i szkieletowych nici przy użyciu jedwabiu drapanego. Lepki jedwab jest następnie nakładany na ten fundament, który staje się lepki dzięki „kropkom” substancji podobnej do kleju. Budowa sieci trwa zazwyczaj około godziny.
• Lejek: Te podobne do arkuszy pajęczyny są zazwyczaj przędzone na zewnątrz przez pająki lejkowate lub pająki trawiaste. Jak wyjaśniono w Newton Nature Bulletin, „Każdy arkusz rozciąga się na zewnątrz z lejkowatym otworem, pod którym czai się pająk, czekając na koniki polne i inne owady, które mogą wylądować na nim. Ona stale powiększa sieć i, jeśli nie naruszone, może stać się kwadratowy jard w obszarze.” Generalnie ustawiona poziomo, sieć „leje” w dół do schronienia, takiego jak pęknięcie w ziemi, szczelina skalna lub gęsta roślinność. Otwór lejka może mieć ponad stopę długości, a arkusz może rozciągać się na trzy stopy.
• Nieregularne pajęczyny: Pająki domowe zazwyczaj budują swoje pajęczyny w nocy i są o wiele bardziej przypadkowe niż te z orb Weaver. Ta sieć „ma centralny arkusz gęsto tkanego jedwabiu, który służy jako kryjówka i jest zakotwiczony przez liczne linki, które są długie i mocne” – czytamy w Nature Bulletin. Ten pająk wykorzystuje swoje tylne nogi przypominające grzebień, z rzędem zakrzywionych szczecin, aby uchwycić ofiarę, rzucając jedwabne nitki sieci nad owadem, który leci lub wędruje do niego.