Z Wikipedii
Tlenek ołowiu(IV), potocznie nazywany dwutlenkiem ołowiu lub tlenkiem ołowiu lub bezwodnym kwasem ołowiu jest związkiem chemicznym o wzorze PbO2. Jest to tlenek, w którym ołów znajduje się w stanie utlenienia +4. Posiada pośredni typ wiązania, wykazując zarówno właściwości jonowe (np. struktura sieciowa), jak i kowalencyjne (np. niska temperatura topnienia i nierozpuszczalność w wodzie). Jest to bezwonny, ciemnobrązowy proszek krystaliczny, który jest prawie nierozpuszczalny w wodzie. Występuje w dwóch formach krystalicznych. Faza alfa ma symetrię ortorhombic; został po raz pierwszy zsyntetyzowany w 1941 roku i zidentyfikowany w przyrodzie jako rzadki minerał scrutinyite w 1988 roku. Bardziej powszechna, tetragonalna faza beta została po raz pierwszy zidentyfikowana jako minerał plattnerite około 1845 roku, a następnie produkowana syntetycznie. Dwutlenek ołowiu jest silnym utleniaczem stosowanym w produkcji zapałek, materiałów pirotechnicznych, barwników i innych chemikaliów. Ma również kilka ważnych zastosowań w elektrochemii, w szczególności w płytach dodatnich akumulatorów kwasowo-ołowiowych.
Read more… Edytuj w Wikipedii…