Wczesne życie
Urodzony 12 grudnia 1863, w Loieten, w pobliżu Kristiania (obecnie Oslo), Norwegia, Edvard Munch był synem lekarza wojskowego. Dziecięce doświadczenia ze śmiercią i chorobą – zarówno jego matka, jak i siostra zmarły na gruźlicę (często śmiertelną chorobę atakującą płuca i kości) – miały ogromny wpływ na jego rozwój emocjonalny i intelektualny. To oraz fanatyczne chrześcijaństwo jego ojca doprowadziło Muncha do postrzegania swojego życia jako zdominowanego przez „bliźniacze czarne anioły szaleństwa i choroby”.
Po studiach inżynierskich, Munch wkrótce zwrócił się ku sztuce. W 1880 roku Munch rozpoczął studia artystyczne i dołączył do malarzy realistów (szkoła malarzy, którzy starali się przedstawiać swoje tematy tak realistycznie, jak to tylko możliwe) i pisarzy z kręgu bohemy Kristianii (modne i niekonwencjonalne). Duży wpływ na jego poglądy wywarł w tym czasie pisarz Hans Jaeger (1854-1910), który dążył do stworzenia idealnego społeczeństwa opartego na materialistycznym ateizmie (niewierzący w bogactwo materialne) i wolnej miłości. Beznadziejny romans Jaegera z żoną Christiana Krohga, przywódcy bohemy malarskiej, oraz przelotne romanse Muncha spowodowały, że zintensyfikował on związek, jaki widział między kobietami, miłością i śmiercią.
Obrazy Muncha w latach osiemdziesiątych XIX wieku były zdominowane przez jego pragnienie użycia artystycznego słownictwa realizmu do stworzenia subiektywnej treści, lub treści otwartej na interpretację widza. Jego Chore dziecko (1885-1886), w którym wykorzystał motyw (dominujący temat) popularny wśród norweskich artystów realistycznych, stworzył poprzez kolor nastrój przygnębienia, który posłużył jako pomnik dla jego zmarłej siostry. Ze względu na powszechne odrzucenie przez krytykę, Munch na krótko zwrócił się ku bardziej mainstreamowemu stylowi, a poprzez duży obraz Wiosna (1889), bardziej akademicką wersję Chorego dziecka, uzyskał państwowe wsparcie na studia we Francji.