Super glue jest jednym z najbardziej popularnych rodzajów kleju, który w ciągu ostatnich 70+ lat swojej historii zdołał być podrasowany i ponownie wykorzystany do niezliczonych funkcji – od klejenia małych części elektronicznych we wszystkich naszych komputerach i telefonach komórkowych, do obróbki drewna, budowy domów, kosmetyków aż po kryminalistykę policyjną i medycynę.
Pierwotnie stworzony jako przypadek przez Harry’ego Coovera Jr w 1942 r. i po raz pierwszy sprzedany w 1958 r. pod nazwą „Eastman 910”, ten klej i jego rodzina szybko działających klejów cyjanoakrylowych są dziś produkowane na całym świecie. W swojej podstawowej strukturze, są to suyntetyczne polimery, które mają niewiarygodnie silną tendencję do przyklejania się do innych przedmiotów i natychmiast twardnieją i stają się stałe. Oto jak są one wykonane:
- Surowce, które są potrzebne do stworzenia polimeru cyjanoakrylowego to cyjanooctan etylu, formaldehyd, niereaktywny gaz (zazwyczaj azot), inhibitory wolnych rodników i pochłaniacze zasad.
- Cyjanooctan etylu jest umieszczany w kotle mieszającym, który jest ogrzewany przez gaz, a następnie powoli dodaje się formaldehyd.
- Reakcja między tymi dwoma związkami rozbija cyjanooctan etylu na monomery, które są transportowane jako gaz przez aktywnie chłodzone metalowe rury. Skondensowane monomery są wychwytywane jako ciecz.
- Ciekłe monomery są już prawie gotowe do użycia jako super glue, ale zanim to będzie możliwe, muszą być przetwarzane tylko trochę więcej. Substancje chemiczne hamujące wolne rodniki i zmiatacze zasad są dodawane w celu oczyszczenia cieczy, usunięcia wszystkich niepożądanych elementów i dodania jej zdolności do pozostania w postaci ciekłej przez dłuższy okres czasu (gdyby nie to, super glue szybko stwardniałby nawet wewnątrz nieotwartego opakowania).
- Dodaje się niezbędne dodatki, aby superklej spełniał swoje zadanie (może być stosowany w niezliczonej ilości sytuacji, a do wszystkich tych zastosowań potrzebne są określone receptury), w tym barwniki.
- Ostatnim etapem przed pakowaniem jest usunięcie wody z cieczy klejowej. Odbywa się to poprzez podgrzanie gazu w pojemnikach, które są szczelnie zamknięte i wypełnione niereaktywnym gazem (azotem). Zapobiega to twardnieniu świeżego kleju w kontakcie z wilgocią.