W 3500 r. p.n.e. Iberowie byli dominującą kulturą Półwyspu Iberyjskiego, zaczynającą się we wschodniej i południowej Hiszpanii i powoli migrującą do wnętrza kraju i na zachód. Iberyjczycy byli potomkami północnych Afrykańczyków, kultur śródziemnomorskich i lokalnych grup tubylczych. Iberyjczycy żyli w odizolowanych grupach i tworzyli plemienne osady. Pracowali z brązu i byli wykwalifikowani w technikach rolniczych.
Iberyjczycy byli odważnymi i niezależnymi ludźmi. Rzymski historyk Estrabon opowiadał, że iberyjscy wojownicy mieli w zwyczaju nosić przy sobie truciznę, której nie wahali się zażyć, aby nie dać się schwytać. Zdanie przypisywane cesarzowi Augustowi opisuje ich jako: „Pierwsi, którzy zostali najechani… ostatni, którzy zostali zdominowani”. Wyrażenie we współczesnym języku hiszpańskim „opór numantina” odnosi się do oblężenia Numantii, gdzie ludzie woleli popełnić samobójstwo, niż dostać się do niewoli. Jednocześnie Iberowie byli ludźmi spokojnymi, zajmującymi się wypasem i uprawą roli, i nie byli skłonni do wojny. Woleli potyczki niż bitwy na otwartych polach. Kobiety odgrywały ważną rolę w społeczeństwie iberyjskim. Rzymski historyk Estrabon mówi: „Córki są tymi, które dziedziczą i wybierają żony dla swoich braci”.
Wraz z przybyciem Fenicjan w około 1000 roku p.n.e. Iberowie stworzyli bardziej zaawansowane społeczności, a stratyfikacja społeczna stała się bardziej złożona. Iberyjczycy zaangażowali się w handel najpierw z Fenicjanami i Kartagińczykami, a później z Grekami. Iberyjczycy przyjęli elementy alfabetu greckiego do swojego systemu pisma.
Celtowie najechali Półwysep Iberyjski około 800 roku p.n.e. i osiedlili się w północnych i zachodnich obszarach Hiszpanii. Iberowie zdominowali południe. Ostatecznie te dwie kultury połączyły się w Celtów.
Podczas wojen punickich (Kartagina kontra Rzym) Kartagińczycy rządzili Iberami. Celtowie iberyjscy mieli zatem szeroki kontakt z kulturami powstałymi we Francji, Włoszech i Afryce Północnej, a także z Grekami. Zarówno Iberowie, jak i Celtowie stanowili część armii Hannibala.
W tym czasie różne plemiona zajmowały centralne i zachodnie obszary Półwyspu Iberyjskiego. Jednym z najsilniejszych i najbardziej wpływowych plemion byli Lusytańczycy (po portugalsku Lusitanos).