Fale o częstotliwości radiowej (RF) są generowane, gdy prąd zmienny przechodzi przez materiał przewodzący. Fale są charakteryzowane przez ich częstotliwość i długość. Częstotliwość mierzona jest w hercach (lub cyklach na sekundę), a długość fali w metrach (lub centymetrach).
Fale radiowe są falami elektromagnetycznymi i poruszają się z prędkością światła w wolnej przestrzeni.
Równanie, które łączy częstotliwość i długość fali jest następujące: prędkość światła (c) = częstotliwość x długość fali.
W równaniu widać, że jeśli częstotliwość RF wzrasta, długość fali maleje.
Technologia RFID wykorzystuje cztery pasma częstotliwości: niskie, wysokie, bardzo wysokie i mikrofale. Niska częstotliwość wykorzystuje pasmo 120-140 kiloherców. Wysoka częstotliwość wykorzystuje technologię RFID w paśmie 13,56 MHz. Ultra wysoka częstotliwość RFID wykorzystuje zakres częstotliwości od 860 do 960 megaherców. Mikrofalowa technologia RFID wykorzystuje zazwyczaj częstotliwość 2,45 Gigaherca i wyższą. W przypadku czterech zakresów częstotliwości stosowanych w RFID, częstotliwości mikrofalowe mają krótszą długość fali.
Fale elektromagnetyczne składają się z dwóch różnych (ale powiązanych) pól: pola elektrycznego (znanego jako pole „E”) i pola magnetycznego (znanego jako pole „H”). Pole elektryczne jest generowane przez różnice napięć. Ponieważ sygnał o częstotliwości radiowej jest naprzemienny, ciągła zmiana napięcia tworzy pole elektryczne, które zwiększa się i zmniejsza wraz z częstotliwością sygnałów o częstotliwości radiowej. Pole elektroniczne promieniuje z obszaru o zwiększonym napięciu do obszaru o mniejszym napięciu.
W RFID , ważne jest, aby być świadomym obu pól, które składają się na fale elektromagnetyczne. Dzieje się tak, ponieważ znaczniki RFID będą wykorzystywać do przekazywania informacji tyle samo pola elektrycznego, co magnetycznego, w zależności od częstotliwości, z której korzystają. Znaczniki RFID w pasmach częstotliwości LF i HF wykorzystują pole magnetyczne, natomiast znaczniki RFID UHF i mikrofalowe wykorzystują pole elektryczne.
Gdy czytnik emituje sygnały o częstotliwości radiowej, powoduje to zmiany w polu elektrycznym i magnetycznym. Kiedy materiał przewodzący, taki jak antena tagu, znajduje się wewnątrz tego samego zmiennego pola, w jego antenie powstaje prąd.
Gdy tag znajduje się w pobliżu pola czytnika, sprzężenie anteny tagu z polem magnetycznym czytnika powoduje powstanie prądu. To sprzężenie jest znane jako sprzężenie indukcyjne. Sprzężenie indukcyjne jest procesem komunikacyjnym wykorzystywanym przez tagi pasywne LF i HF.
W przypadku tagów UHF i mikrofalowych tagi modulują i odbijają znak czytnika, aby komunikować się z czytnikiem. Nazywa się to komunikacją pasywną z rozpraszaniem wstecznym (lub modulacją rozpraszania wstecznego).
Termin „energia” odnosi się do mocy sygnału o częstotliwości radiowej. Można ją traktować jako sumę nadawanych fal radiowych lub siłę sygnału odbiornika. Podstawową jednostką energii jest wat. Jednak w świecie RF, mówimy o mocy w kategoriach miliwatów, w skrócie mW. Jeden mW = .001 Watt.
Przeprowadzanie obliczeń przy użyciu dziesiętnej formy miliwatów może być uciążliwe, więc standardem jest obliczanie w decybelach lub w potęgach dziesiętnych. Skrót „dB” jest używany, gdy używane są decybele. W przypadku obliczeń RF, poziomy energii są zwykle wymieniane jako decybele 1mW, a skrót „dBm” jest używany.