Zależnie od mieszanki piasku, szkło może mieć różne właściwości. Pewne pierwiastki lub substancje chemiczne zmieszane z piaskiem mogą na przykład zmienić kolor szkła. Właściwości szkła mogą się również zmieniać w zależności od sposobu jego produkcji i procesów, którym jest poddawane w późniejszym czasie. Aby wzmocnić szkło, producenci mogą stosować hartowanie termiczne, polegające na szybkim ogrzewaniu i chłodzeniu szkła. Szkło może być również wzmacniane chemicznie poprzez proces wymiany jonowej, który sprawia, że powierzchnia szkła staje się twardsza.
Szkło znane większości ludzi to szkło sodowo-wapienne, które jest połączeniem sody (znanej również jako soda kalcynowana lub soda oczyszczona), wapienia i piasku. Chociaż szkło można wytworzyć po prostu przez podgrzanie, a następnie gwałtowne schłodzenie krzemionki, produkcja szkła sodowo-wapniowego jest nieco bardziej skomplikowana. Dodanie sody (węglanu sodu) obniża temperaturę topnienia piasku, dzięki czemu można go przekształcić w szkło w niższej temperaturze, co pozwala zaoszczędzić energię podczas produkcji. Jednakże, dodanie sody do mieszaniny zmniejsza jej trwałość chemiczną, przez co staje się ona podatna na rozpuszczenie w kontakcie z cieczami. W większości zastosowań nie jest to pożądane, dlatego do mieszanki dodaje się również wapień (węglan wapnia), który działa jak stabilizator. Gdy mieszanina krzemionki, sody i wapienia zostanie podgrzana, można ją schłodzić i formować do różnych zastosowań.
W Corning znamy się na szkle. Wiemy, jak je wzmacniać poprzez procesy chemiczne, takie jak wymiana jonowa, i wiemy, jak je zginać, aby stworzyć światłowody, które mogą rozciągać się na ogromne odległości. Nasza wiedza o szkle sięga ponad stu lat wstecz, co pozwala nam pozostać na czele badań i rozwoju. Od zwykłego szkła sodowego po złożone struktury szklane, które umożliwiają tworzenie rzeczywistości rozszerzonej – szkło jest materiałem o szerokich możliwościach adaptacyjnych. Dlatego właśnie po ponad 165 latach wciąż dokonujemy nowych odkryć.