Istnieje cienka linia pomiędzy stresem a niepokojem. Oba są reakcjami emocjonalnymi, ale stres jest zazwyczaj spowodowany przez zewnętrzny czynnik wyzwalający. Wyzwalacz ten może być krótkotrwały, np. ostateczny termin w pracy lub kłótnia z bliską osobą, lub długotrwały, np. niezdolność do pracy, dyskryminacja lub przewlekła choroba. Ludzie w stresie doświadczają psychicznych i fizycznych objawów, takich jak drażliwość, złość, zmęczenie, bóle mięśni, problemy trawienne i trudności ze snem.
Lęk, z drugiej strony, jest definiowany przez uporczywe, nadmierne zmartwienia, które nie znikają nawet przy braku stresora. Lęk prowadzi do niemal identycznego zestawu objawów jak stres: bezsenności, trudności z koncentracją, zmęczenia, napięcia mięśni i drażliwości.
Zarówno łagodny stres, jak i łagodny lęk dobrze reagują na podobne mechanizmy radzenia sobie z nim. Aktywność fizyczna, pożywna i zróżnicowana dieta oraz odpowiednia higiena snu są dobrym punktem wyjścia, ale istnieją też inne dostępne mechanizmy radzenia sobie z nimi.
Jeśli twój stres lub lęk nie reaguje na te techniki radzenia sobie, albo jeśli czujesz, że stres lub lęk wpływają na twoje codzienne funkcjonowanie lub nastrój, rozważ rozmowę ze specjalistą zdrowia psychicznego, który pomoże ci zrozumieć, czego doświadczasz i zapewni ci dodatkowe narzędzia radzenia sobie. Na przykład psycholog może pomóc w ustaleniu, czy u pacjenta może występować zaburzenie lękowe. Zaburzenia lękowe różnią się od krótkotrwałych uczuć niepokoju nasileniem i długością trwania: Lęk zazwyczaj utrzymuje się przez miesiące i negatywnie wpływa na nastrój i funkcjonowanie. Niektóre zaburzenia lękowe, takie jak agorafobia (lęk przed przestrzenią publiczną lub otwartą), mogą powodować, że dana osoba unika przyjemnych zajęć lub utrudniać utrzymanie pracy.
Zaburzenia lękowe są powszechne. Według National Institute of Mental Health, 19% Amerykanów w wieku powyżej 18 lat miało zaburzenia lękowe w ciągu ostatniego roku, a 31% Amerykanów doświadczy ich w ciągu swojego życia.
Jednym z najczęstszych zaburzeń lękowych jest uogólnione zaburzenie lękowe. Aby zidentyfikować, czy ktoś ma uogólnione zaburzenie lękowe, klinicysta będzie szukał objawów takich jak nadmierne, trudne do opanowania zamartwianie się występujące przez większość dni w ciągu sześciu miesięcy. Zmartwienie może przeskakiwać z tematu na temat. Uogólnionemu zaburzeniu lękowemu towarzyszą również fizyczne objawy lęku.
Innym rodzajem zaburzenia lękowego jest zaburzenie paniczne, które charakteryzuje się nagłymi atakami lęku, które mogą powodować u osoby pocenie się, zawroty głowy i duszności. Lęk może również przejawiać się w postaci specyficznych fobii (takich jak strach przed lataniem) lub jako lęk społeczny, który charakteryzuje się wszechobecnym strachem przed sytuacjami społecznymi.
Zaburzenia lękowe mogą być leczone psychoterapią, lekami lub kombinacją tych dwóch. Jednym z najczęściej stosowanych podejść terapeutycznych jest terapia poznawczo-behawioralna, która koncentruje się na zmianie nieprawidłowych wzorców myślowych związanych z lękiem. Innym potencjalnym sposobem leczenia jest terapia ekspozycyjna, która polega na konfrontacji z czynnikami wyzwalającymi lęk w bezpieczny, kontrolowany sposób w celu przerwania cyklu lęku wokół czynnika wyzwalającego.
Aby dowiedzieć się więcej na temat lęku i sposobów jego leczenia, zapoznaj się z opracowaniem APA „Beyond Worry: How Psychologists Help with Anxiety Disorders.”
Aby uzyskać porady na temat tego, jak znaleźć specjalistę od zdrowia psychicznego, odwiedź stronę APA’s Help Center.
Więcej informacji na temat leczenia i terapii można znaleźć w publikacji APA „Beyond Worry: How Psychologists Help with Anxiety Disorders.