Kompletne spalanie
Kompletne spalanie (pod warunkiem wystarczającej ilości tlenu) dowolnego węglowodoru produkuje dwutlenek węgla i wodę. Jest dość ważne, że można napisać prawidłowo zrównoważone równania dla tych reakcji, ponieważ często pojawiają się one jako część obliczeń termochemicznych. Niektóre z nich są łatwiejsze niż inne. Na przykład, z alkanami, te z parzystą liczbą atomów węgla są minimalnie trudniejsze niż te z nieparzystą liczbą!
Przykład 1: Spalanie propanu
Na przykład, z propanem (\C3H8}), możesz zrównoważyć węgle i hydrogeny podczas zapisywania równania. Twój pierwszy projekt byłby następujący:
Obliczanie oksygenów prowadzi bezpośrednio do ostatecznej wersji:
Przykład 2: Spalanie butanu
Z butanem (\a{C4H10}}), możesz ponownie zrównoważyć węgle i hydrogeny podczas zapisywania równania.
Liczenie atomów tlenu prowadzi do niewielkiego problemu – z 13 po prawej stronie. Prosta sztuczka polega na tym, aby pozwolić sobie na „sześć i pół” cząsteczek tlenu po lewej stronie.
Jeśli to cię obraża, podwoić wszystko:
Węglowodory stają się trudniejsze do zapalenia, gdy cząsteczki stają się większe. Dzieje się tak, ponieważ większe cząsteczki nie odparowują tak łatwo – reakcja przebiega znacznie lepiej, jeśli tlen i węglowodór są dobrze wymieszane jako gazy. Jeśli ciecz nie jest bardzo lotna, tylko te cząsteczki, które znajdują się na powierzchni mogą reagować z tlenem. Większe cząsteczki mają większe przyciąganie Van der Waalsa, co utrudnia im oderwanie się od sąsiadów i przekształcenie się w gaz.
Pod warunkiem, że spalanie jest całkowite, wszystkie węglowodory będą się palić niebieskim płomieniem. Jednakże, spalanie staje się mniej kompletne, gdy wzrasta liczba atomów węgla w cząsteczkach. Oznacza to, że im większy węglowodór, tym bardziej prawdopodobne jest, że uzyskamy żółty, dymiący płomień.
.