Historia Tutsi i Hutu
Podobno Hutu przybyli do środkowo-wschodniej Afryki gdzieś w I wieku. Wcześniej tereny te zamieszkiwała ludność Twa. Twa zostali wyparci i zmuszeni do ucieczki przez Hutu. Tutsi najechali około XV wieku. Przybyli z rogu Afryki. Ich przejęcie władzy nad Hutu było na ogół pokojowe.
Tutsi wierzyli w hierarchiczne społeczeństwo. Wprowadzili więc monarchię, w której królem był mwami i wprowadzili system feudalny. Hutu podpisywali kontrakty lub ubihake z Tutsi. Kontrakty te zobowiązywały Hutu i jego potomków do świadczenia usług na rzecz Tutsi w zamian za pożyczkę bydła i ziemi uprawnej.
Pierwsza interakcja Hutu i Tutsi z władzą kolonialną miała miejsce z Niemcami, którzy kontrolowali ten obszar od lat 90. XIX wieku do I wojny światowej. Belgowie przejęli kontrolę nad tym obszarem w 1916 r. do czasu po II wojnie światowej. Obszar „Ruanda-Urundi” stał się terytorium powierniczym ONZ; Belgowie byli władzą administracyjną nad tym obszarem. W 1948 r. Belgowie zezwolili na utworzenie dwóch partii politycznych: Unii Postępu Narodowego (UPRONA) i Partii Chrześcijańsko-Demokratycznej (PDC). UPRONA była kierowana przez prezydenta Tutsi Louisa Rwagsore, który został zamordowany po zwycięstwie UPRONA w Burundi w wyborach w 1961 roku. PDC była wspierana przez Belgów.
W latach 50-tych Belgowie zaczęli coraz bardziej wspierać demokratyczne partie polityczne. Tradycjonalistyczna partia Tutsi była tym bardzo zaniepokojona. Uważali oni, że demokracja zagraża monarchii Tutsi. W 1959 roku Hutu obalili monarchię Tutsi w Rwandzie. 160,000 Tutsi uciekło do sąsiednich krajów. Ruch Emancypacji Hutu (PARMEHUTU) uzyskał władzę nad rządem rwandyjskim w wyborach w 1961 r.
Burundi i Rwanda uzyskały niepodległość w 1962 r.
W 1962 r. w Rwandzie doszło do wybuchu wojny.