Księga Ozeasza zawiera szereg proroctw i przesłań YHWH zarówno dla Judy, jak i dla północnego Izraela (Samarii). Zostały one wygłoszone przez proroka Ozeasza.
Zarys ogólnyEdit
Krótki zarys koncepcji przedstawionych w Księdze Ozeasza istnieje poniżej:
- Rozdziały 1-2; Relacja o małżeństwie Ozeasza z Gomer w ujęciu biograficznym, które jest metaforą relacji z YHWH i Izraelem.
- Rozdział 3; Relacja o małżeństwie Ozeasza w ujęciu autobiograficznym. Możliwe, że chodzi o małżeństwa z różnymi kobietami
- Rozdziały 4-14:9/14:10; Wyrocznia osądzająca Izrael, a w szczególności Efraima, za niedotrzymanie przymierza.
Brak dalszego podziału myśli w 4-14:9/14:10.Po tym następuje proroctwo, że pewnego dnia to wszystko się zmieni, że Bóg rzeczywiście zlituje się nad Izraelem.
Rozdział drugi opisuje rozwód. Rozwód ten wydaje się być końcem przymierza między Bogiem a Królestwem Północnym. Jest jednak prawdopodobne, że był to ponownie akt symboliczny, w którym Ozeasz rozwiódł się z Gomer z powodu niewierności i wykorzystał tę okazję do głoszenia przesłania o odrzuceniu przez Boga Królestwa Północnego. Kończy to proroctwo deklaracją, że Bóg pewnego dnia odnowi przymierze i przyjmie Izraela z powrotem w miłości.
W rozdziale trzecim, na polecenie Boga, Ozeasz ponownie szuka Gomer. Albo sprzedała się ona w niewolę za długi, albo jest z kochankiem, który żąda pieniędzy, aby ją oddać, ponieważ Ozeasz musi ją odkupić. Zabiera ją do domu, ale powstrzymuje się od intymności seksualnej z nią przez wiele dni, co ma symbolizować fakt, że Izrael pozostanie bez króla przez wiele lat, ale Bóg przyjmie Izraela z powrotem, nawet kosztem samego siebie.
Rozdziały 4-14 obszernie opisują tę alegorię. Rozdziały 1-3 mówią o rodzinie Ozeasza i problemach z Gomer. Rozdziały 4-10 zawierają serię wyroczni, czyli proroczych kazań, pokazujących dokładnie, dlaczego Bóg odrzuca Królestwo Północne (jakie są powody rozwodu). Rozdział 11 jest lamentem Boga nad koniecznością rezygnacji z Królestwa Północnego, które stanowi dużą część narodu izraelskiego, który Bóg kocha. Bóg obiecuje, że nie odda ich całkowicie. Następnie, w rozdziale 12, prorok błaga o skruchę Izraela. Rozdział 13 zapowiada zniszczenie królestwa z rąk Asyrii, ponieważ nie było pokuty. W rozdziale 14 prorok wzywa Izraela do szukania przebaczenia i obiecuje jego odbudowę, wzywając jednocześnie do jak największej wierności Bogu.
Mt 2,13 przytacza proroctwo Ozeasza z Ozeasza 11,1, że Bóg powoła swego Syna z Egiptu, jako zapowiedź ucieczki do Egiptu i powrotu do Izraela Józefa, Marii i dzieciątka Jezus.
W Ewangelii Łukasza 23:30, Jezus odwołał się do Ozeasza 10:8 mówiąc: „Wtedy zaczną mówić do gór: 'Przykryjcie nas', a do pagórków: 'Spadnijcie na nas'. (NRSV) Cytat ten jest również powtórzony w Objawieniu 6:16.
Stolica Północnego Królestwa upadła w 722 r. p.n.e. Wszyscy członkowie klas wyższych i wielu zwykłych ludzi zostało wziętych do niewoli i zabranych, aby żyć jako jeńcy wojenni.
Podsumowanie historii OzeaszaEdit
Po pierwsze, Ozeasz otrzymał od Boga polecenie poślubienia rozwiązłej kobiety o złej reputacji, co też uczynił. Małżeństwo jest tu symbolem związku przymierza między Bogiem a Izraelem. Jednak Izrael nie był wierny Bogu, podążając za innymi bogami i łamiąc przykazania, które są warunkami przymierza, dlatego Izrael jest symbolizowany przez nierządnicę, która narusza zobowiązania małżeńskie wobec męża.
Po drugie, Ozeasz i jego żona Gomer mają syna. Bóg nakazuje, aby syn ten nosił imię Jezreel. Imię to odnosi się do doliny, w której w historii Izraela przelano wiele krwi, zwłaszcza przez królów Królestwa Północnego. (Zob. I Ks. Królewska 21 i II Ks. Królewska 9:21-35). Nadanie imienia temu synowi miało być proroctwem przeciwko panującemu domowi z Królestwa Północnego, że zapłacą za ten rozlew krwi. Imię Jezreel oznacza Bóg Siewca.
Po trzecie, para ma córkę. Bóg nakazuje, by nadać jej imię Lo-ruhamah; Niekochana, czyli litościwa lub żałosna, aby pokazać Izraelowi, że chociaż Bóg nadal będzie litował się nad Południowym Królestwem, nie będzie się już litował nad Północnym Królestwem; jego zniszczenie jest nieuchronne. W przekładzie NIV, pominięcie słowa „go” prowadzi do spekulacji, czy Lo-Ruhamah była córką Ozeasza, czy też jednym z kochanków Gomera. James Mays twierdzi jednak, że brak wzmianki o ojcostwie Ozeasza jest „ledwie implikacją” cudzołóstwa Gomer.
Po czwarte, Gomer rodzi się syn. Wątpliwe jest, czy to dziecko należało do Ozeasza, ponieważ Bóg nakazuje, aby jego imię brzmiało Lo-ammi, co oznacza „nie mój lud”. Dziecko nosiło to haniebne imię, aby pokazać, że Północne Królestwo również zostanie zawstydzone, ponieważ jego mieszkańcy nie będą już znani jako lud Boży. Innymi słowy, Północne Królestwo zostało odrzucone przez Boga.