Zwiększenie stężenia magnezu w osoczu jest często spowodowane nadmiernym spożyciem (leki zobojętniające lub przeczyszczające zawierające magnez) i/lub upośledzeniem czynności nerek. Jatrogenna hipermagnezemia może również wystąpić podczas leczenia siarczanem magnezu nadciśnienia ciążowego zarówno u matki, jak i u płodu. Do rzadszych przyczyn należą: niewydolność nadnerczy, niedoczynność tarczycy, rabdomioliza i podawanie litu.
Objawy kliniczne to zazwyczaj hiporefleksja, uspokojenie, nudności, wymioty, zaczerwienienie, zatrzymanie moczu, niedrożność jelit i osłabienie mięśni szkieletowych. Hipermagnezemia wydaje się upośledzać uwalnianie acetylocholiny i zmniejsza wrażliwość płytki końcowej silnika na acetylocholinę w mięśniach. Rozszerzenie naczyń, bradykardia i depresja mięśnia sercowego mogą prowadzić do niedociśnienia przy stężeniu > 10 mmol/dL (> 24 mg/dL). Objawy EKG są niespójne, ale często obejmują wydłużenie odstępu P-R i poszerzenie zespołu QRS. Znaczna hipermagnezemia może prowadzić do zatrzymania oddechu.
Ale łagodna hipermagnezemia w warunkach prawidłowej czynności nerek może być leczona za pomocą opieki wspomagającej i odstawienia przyczyny, w niektórych przypadkach konieczna jest dializa. Należy odstawić wszystkie źródła przyjmowania magnezu (najczęściej leki zobojętniające). Dożylne podawanie wapnia może tymczasowo znieść większość skutków hipermagnezemii. Podanie diuretyku pętlowego wraz z wlewem ½-normalnej soli fizjologicznej w 5% dekstrozie zwiększa wydalanie magnezu z moczem. Diureza z użyciem soli fizjologicznej nie jest zalecana w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia jatrogennej hipokalcemii, ponieważ potęguje ona skutki hipermagnezemii. Hipermagnezemia wymaga ścisłego monitorowania EKG, ciśnienia krwi i czynności nerwowo-mięśniowej. Należy spodziewać się nasilenia działania rozszerzającego naczynia i ujemnych właściwości inotropowych środków znieczulających. Dawki NMBA powinny być zmniejszone o 25-50%. Cewnik moczowy jest wymagany w przypadku stosowania diuretyków i wlewów soli fizjologicznej w celu zwiększenia wydalania magnezu (patrz wyżej). Przydatne mogą być seryjne pomiary stężenia i.
.