Louis Pasteur (27 grudnia 1822 – 28 września 1895) był francuskim chemikiem i mikrobiologiem znanym z odkrycia zasad szczepień, fermentacji mikrobiologicznej i pasteryzacji.
Niewielu mężczyzn może poszczycić się szeregiem instytutów badawczych nazwanych ich imieniem, a ich nazwisko zostało włączone do wielu języków, ale Louis Pasteur został tak uhonorowany. Urodził się na wschodzie Francji i tak bardzo tęsknił za domem, gdy w wieku piętnastu lat został wysłany do szkoły w Paryżu, że zamiast tego wrócił na studia do Besançon, gdzie był uważany za przeciętnego ucznia. Jego powrót do Paryża w 1842 roku był bardziej udany i utrzymywał się tam z nauczania, uczęszczając jednocześnie na wykłady z chemii na Sorbonie.
Pierwszy krok na drodze do sławy był wynikiem pracy nad krystalografią winianów, która doprowadziła do postępu w badaniach nad kwasem racemicznym. Pasteur był tak podekscytowany swoim odkryciem, że wyszedł ze swojego laboratorium, zaczepił pierwszego przechodnia i opowiedział mu o nim. Jego praca została nagrodzona przez wdzięczny naród nagrodą w wysokości 1500 franków i członkostwem w Légion d’Honneur. Został profesorem fizyki na Uniwersytecie w Dijon, a następnie, w 1849 roku, przeniósł się do Strasburga jako profesor chemii. Osiem lat później wydał swoją pracę na temat kwaśności mleka i jego konserwacji przez ogrzewanie, która położyła podwaliny pod naukę bakteriologii.
Został wysłany do Alès w Departement du Gard, obecnie znanego z École des Mines i jako rezerwuar Leishmania donovani w populacji psów, aby zbadać choroby jedwabników. Jego badania ożywiły podupadłą branżę, a jego zalecenia miały zasięg międzynarodowy. Następnie pracował nad bakteriologią tego filaru francuskiej gospodarki i gastronomii, wina, za co został odznaczony medalem przez cesarza Napoleona III.
W 1873 roku on, chemik, został wybrany współpracownikiem Academie de Médecine, gdzie, aby przekonać sceptyków, dał praktyczną demonstrację teorii zarazków, pokazując, że kura może rozwinąć wąglika, jeśli temperatura jej ciała zostanie obniżona przez zanurzenie jej w misce z zimną wodą i że wyzdrowieje, gdy zostanie wysuszona i wróci do normy. Dzięki zrządzeniu losu odkrył skuteczność szczepionek atenuowanych w budowaniu odporności na choroby zakaźne, a punktem kulminacyjnym tych badań była jego praca nad wścieklizną i opracowanie szczepionki, która chroniła przed tą przerażającą chorobą.
Zmarł po serii udarów w Villeneuve l’Étang pod Paryżem.
Zmarł w szpitalu w Villeneuve l’Étang pod Paryżem.