Retrospektywnie zbadaliśmy chirurgiczne natychmiastowe i długoterminowe ogólne wyniki po klipsowaniu niepękniętych tętniaków. W latach 1991-2008 w naszym ośrodku 166 pacjentów poddano zabiegowi klipsowania szyi niepękniętych tętniaków workowatych. Pacjenci byli następnie obserwowani w celu wyjaśnienia występowania krwotoku podpajęczynówkowego (SAH) i udaru mózgu innego niż SAH, nawrotu tętniaka, zgonu z przyczyn naczyniowo-mózgowych, zgonu z przyczyn niezależnych oraz czynników ryzyka. Powikłanie chirurgiczne odnotowano u 14 pacjentów (8,4%), a chorobowość chirurgiczną u dwóch pacjentów (1,2%). Spośród 164 pacjentów, z wyjątkiem tych dwóch, którzy cierpieli na chorobę chirurgiczną, mogliśmy uzyskać więcej niż 3-letnie informacje dotyczące obserwacji 144 pacjentów (87,8%). Wśród nich było 49 mężczyzn i 95 kobiet. Średni wiek chorych wynosił 58,5 roku, a średni okres obserwacji 7,9 roku. Osiem przypadków zmarło w trakcie obserwacji (niewydolność wątroby u jednego, niewydolność nerek u jednego, samobójstwo u jednego, krwotok śródmózgowy (ICH) u dwóch, SAH u jednego i zapalenie płuc po udarze u dwóch). Przyczyną zgonu był zatem udar mózgu i późne następstwa udaru. Dwanaście objawowych zdarzeń mózgowo-naczyniowych (zawał mózgu u siedmiu, ICH u czterech i SAH u jednego) wystąpiło u dziesięciu chorych. Roczne ryzyko wystąpienia SAH po klipsowaniu niepękniętych tętniaków wynosiło więc 0,085%. Ponadto roczne ryzyko wystąpienia udaru mózgu u tych chorych wynosiło 1,06% i było wyższe niż w populacji ogólnej. Chociaż badanie to potwierdziło dobry wynik chirurgiczny, roczne ryzyko udaru mózgu po klipsowaniu niepękniętych tętniaków było znacznie wyższe niż w populacji ogólnej. U pacjentów z operacyjnie leczonym niepękniętym tętniakiem należy przeprowadzać długoterminowe badania okresowe w celu wykrycia nawrotu tętniaka oraz stosować odpowiednie postępowanie zapobiegające udarowi mózgu.