Minos autorstwa Williama Blake’a, ok. 1824-7. Jako część Ilustracji do „Boskiej Komedii” Dantego
Minos miał wiele dzieci, czterech synów i cztery córki (w tym Ariadnę i Fajdrę) z żoną Pasifae (córką Heliosa) oraz kilkoro z innymi kobietami i nimfami. Gdy zmarł jego ojczym Asterios, chciał zostać królem Krety, ale lud zażądał znaku od bogów. Minos modlił się do Posejdona, by zesłał „byka z głębin” morza, i obiecał, że jeśli się pojawi, złoży go w ofierze Posejdonowi. Posejdon spełnił prośbę Minosa i wysłał na brzeg wielkiego byka z fal, ale Minos zatrzymał go w swoich stadach i zamiast niego złożył w ofierze innego.
Herodot mówi, że Minos był wielkim przywódcą wojskowym, pod którego rządami Kreta stała się najsłynniejszym ze wszystkich narodów. Tucydides dodaje, że Minos był pierwszym „talassokratą”, pierwszym, który zbudował flotę i rządził na morzu. W odstępach dziewięcioletnich Minos udawał się do jaskini Zeusa i wracał z nowym zestawem praw, które nazywał rozkazami Zeusa; Homer mówi, że Minos był królem przez okresy dziewięcioletnie i „rozmawiał z wielkim Zeusem”.
Zagniewany niepowodzeniem Minosa w złożeniu w ofierze byka, którego wysłał, Posejdon ukarał Minosa na dwa sposoby: sprawił, że byk stał się szalony i dziki, tak że nikt nie mógł się do niego zbliżyć, a także sprawił, że żona Minosa, Pasifae, zakochała się w byku. Na szczęście dla Pasifae na Krecie żył wtedy słynny architekt Daaidalos, wygnany z Aten za zabójstwo swojego młodego siostrzeńca Talosa (którego zabił, gdy chłopiec przejawiał oznaki rodzącego się talentu inżynierskiego, przepiłowując kawałek drewna kością szczękową węża). Choć jest on bardziej znany z budowy Labiryntu i skrzydeł dla siebie i swego syna Ikarosa, najbardziej godnym uwagi osiągnięciem Daidalosa było to, co teraz stworzył dla Pasifae: drewniany szkielet na kółkach, z naciągniętą na niego skórą kosa, skonstruowany w taki sposób, że Pasifae mogła do niego wsiąść, pedałować na pole, gdzie szalał szalony byk, i ustawić się tak, że gdy byk dosiadał sztucznej krowy, uprawiał też seks z Pasifą w środku.
Pasifae stała się wtedy brzemienna przez szalonego byka i urodziła Minotaura (lub Asteriosa), który miał ludzkie ciało i głowę byka. Minos, który oczywiście chciał ukryć produkt cudzołożnego bestialstwa swojej żony, skonsultował się z wyroczniami i otrzymał polecenie, aby Daidalos zbudował ogromny labirynt, Labirynt, a w jego centrum umieścił Minotaura (z którego nikt nie mógł znaleźć wyjścia).
W międzyczasie ojciec Minotaura, byk, który został wysłany przez Posejdona, został schwytany przez Heraklesa za siódmą pracę i zabrany do Eurystheusa. Po jego uwolnienie the byk wędrować wokoło Grecja i w końcu przychodzić Maraton blisko Ateny. W tym czasie król Aigeus z Aten organizował igrzyska lekkoatletyczne podczas święta Panatenajskiego, a syn Minosa, Androgeos, przybył na zawody i wygrał wszystkie konkurencje. Aigeus wysłał Androgeosa, by walczył z bykiem w Maratonie, ale ten go zabił (inni twierdzą, że Androgeos został zabity przez zazdrosnych konkurentów, gdy jechał do Teb na inne igrzyska ku czci króla Laiosa).
Kiedy Minos dowiedział się o śmierci syna, był na wyspie Paros i składał ofiary Charytom (trzem łaskom). Wrócił na Kretę, zebrał flotę i popłynął do Aten, by zemścić się za śmierć syna. Najpierw podbił Megarę, której król Nisos miał na głowie magiczny purpurowy włos, który czynił go nieśmiertelnym; córka Nisosa, Skylla, zakochała się w Minosie i wyrwała włos z głowy ojca, po czym Minos zabił Nisosa i odpłacił Skylli, topiąc ją.
Minos najechał teraz Ateny, a wojna ciągnęła się przez jakiś czas. W odpowiedzi na modlitwę Minosa, jego ojciec Zeus dotknął Ateny zarazą i głodem, ale Ateńczycy przezwyciężyli to, składając w ofierze cztery córki Hyakinthosa w grobowcu Kyklopsa Geraistosa. Ateńczycy dowiedzieli się wtedy od wyroczni, że ich jedyną nadzieją było zapłacenie jakiejkolwiek daniny, jakiej zażądałby Minos, a Minos nakazał Atenom wysyłać na Kretę co roku (lub co dziewięć lat) siedmiu młodzieńców i siedem panien, które miały być zjedzone przez Minotaura.