Label: Nie chłodzić.
(Alfa agonista). Może być podawana IM,SC, IV push lub w ciągłej infuzji. Leczenie łagodnego/umiarkowanego niedociśnienia, także PSVT.
Wlew dożylny: zwykle szybkość początkowa: 0,1 do 0,18 mg/min (100 do 180mcg/min) (miareczkować). Zwykle szybkość podtrzymująca: 40-60 mcg/min.
-:
Zgłaszany zakres maksymalnego dawkowania: 0,4 do 9,1 mcg/kg/minutę-:
Zgłaszany zakres dawkowania: 0,5 do 6 mcg/kg/min IV wlew ciągły, miareczkować do wartości docelowej ciśnienia tętniczego; brak wzrostu skuteczności powyżej 6 mcg/kg/min.
Terapia bolusem IV: zwykle stosowana dawka: 0,5 mg powtarzać q10-15 min w razie potrzeby.
PSVT: 0.5 mg w szybkim wstrzyknięciu dożylnym, kolejne dawki można zwiększać w odstępach od 0,1 do 0,2 mg.
——
OPIS
Fenylefryny chlorowodorek jest lekiem zwężającym naczynia krwionośne i działającym uciskająco, chemicznie spokrewnionym z epinefryną i efedryną. Chlorowodorek fenylefryny jest syntetycznym środkiem sympatykomimetycznym w postaci jałowej do wstrzykiwań pozajelitowych.
FARMAKOLOGIA KLINICZNA
Chlorowodorek fenylefryny wywołuje skurcz naczyń krwionośnych, który trwa dłużej niż w przypadku epinefryny i efedryny. Reakcje są bardziej trwałe niż na epinefrynę, utrzymują się przez 20 minut po podaniu dożylnym i aż do 50 minut po podaniu podskórnym. Jej działanie na serce silnie kontrastuje z działaniem epinefryny i efedryny, ponieważ zwalnia częstość akcji serca i zwiększa objętość wyrzutową, nie powodując zaburzeń rytmu pulsu.
Fenylefryna jest silnym postsynaptycznym środkiem pobudzającym receptory alfa, wywierającym niewielki wpływ na receptory beta serca. W dawkach terapeutycznych, to produkuje niewiele, jeśli w ogóle stymulacji albo rdzenia kręgowego lub mózgu. Szczególną zaletą tego leku jest fakt, że wielokrotne wstrzyknięcia dają porównywalne efekty.
REAKCJE NIEPOŻĄDANE
Ból głowy, odruchowa bradykardia, pobudliwość, niepokój i rzadko arytmia.
DAWKOWANIE I ADMINISTRACJA
Fenylefryny chlorowodorek w postaci zastrzyku jest zazwyczaj wstrzykiwany podskórnie, domięśniowo, powoli dożylnie lub w postaci rozcieńczonego roztworu w ciągłym wlewie dożylnym. U pacjentów z napadowym częstoskurczem nadkomorowym oraz, jeśli jest to wskazane, w nagłych przypadkach, Phenylephrine Hydrochloride Injection podaje się bezpośrednio dożylnie. Dawkę należy dostosować w zależności od reakcji na ucisk.
Łagodne lub umiarkowane niedociśnienie
SUBCUTANEOUSLY OR INTRAMUSCULARLY: Zwykła dawka, od 2 mg do 5 mg. Zakres od 1 mg do 10 mg. Dawka początkowa nie powinna być większa niż 5 mg.
INTRAVENcyjnie: Zwykle stosowana dawka, 0,2 mg. Zakres, od 0,1 mg do 0,5 mg. Dawka początkowa nie powinna być większa niż 0,5 mg.
Wstrzyknięć nie należy powtarzać częściej niż co 10 do 15 minut. Dawka 5 mg podana domięśniowo powinna podnosić ciśnienie krwi przez jedną do dwóch godzin. Dawka 0,5 mg podana dożylnie powinna podnosić ciśnienie krwi przez około 15 minut.
Szerokie niedociśnienie i wstrząs – w tym niedociśnienie związane z lekami
Zmniejszenie objętości krwi powinno być zawsze jak najpełniej wyrównane przed podaniem jakiegokolwiek leku wazopresyjnego. Jeśli w nagłych przypadkach konieczne jest utrzymanie ciśnienia wewnątrzaortalnego w celu zapobieżenia niedokrwieniu mózgu lub tętnic wieńcowych, fenylefrynę można podać przed i jednocześnie z uzupełnieniem objętości krwi.
Niedociśnienie tętnicze i sporadycznie ciężki wstrząs mogą być wynikiem przedawkowania lub idiosynkrazji po podaniu niektórych leków, zwłaszcza środków blokujących receptory adrenergiczne i zwoje nerwowe, alkaloidów rauwolfii i veratrum oraz leków uspokajających z grupy fenotiazyn. Szczególnie narażeni na takie reakcje są pacjenci, którzy otrzymują pochodne fenotiazyny jako leki przedoperacyjne. Fenylefryny chlorowodorek w postaci iniekcji jest odpowiednim środkiem do przywracania ciśnienia tętniczego krwi.
Większe dawki początkowe i podtrzymujące fenylefryny są wymagane u pacjentów z utrzymującym się lub nieleczonym ciężkim niedociśnieniem tętniczym lub wstrząsem. Niedociśnienie wywołane przez silne środki blokujące obwodowe receptory adrenergiczne, chlorpromazynę lub pheochromocytomektomię może również wymagać bardziej intensywnego leczenia.
Kontynuacja infuzji:
Dodać 10 mg leku (1 mL 1-procentowego roztworu) do 500 mL Dextrose Injection, USP lub Sodium Chloride Injection, USP (co daje roztwór w stosunku 1:50 000). Aby szybko podnieść ciśnienie krwi, należy rozpocząć infuzję z prędkością od około 100 mcg do 180 mcg na minutę (w przeliczeniu na 20 kropli na mL będzie to od 100 do 180 kropli na minutę). Po ustabilizowaniu się ciśnienia krwi (na niskim, prawidłowym dla danej osoby poziomie), zazwyczaj wystarcza szybkość podtrzymująca wynosząca od 40 mcg do 60 mcg na minutę (w przeliczeniu na 20 kropli na ml jest to od 40 do 60 kropli na minutę). Jeśli wielkość kropli w systemie infuzyjnym różni się od 20 kropli na mL, dawkę należy odpowiednio dostosować.
Jeżeli nie uzyskano szybkiej początkowej reakcji na ucisk, do butelki infuzyjnej dodaje się kolejne porcje fenylefryny (10 mg lub więcej). Szybkość przepływu jest następnie regulowana do momentu uzyskania pożądanego poziomu ciśnienia krwi. (W niektórych przypadkach może być konieczne zastosowanie silniejszego wazopresora, takiego jak dwuwinian noradrenaliny). Należy unikać nadciśnienia tętniczego. Należy często kontrolować ciśnienie krwi. Ból głowy i (lub) bradykardia mogą wskazywać na nadciśnienie tętnicze. Arytmie występują rzadko.
Znieczulenie rdzeniowe – niedociśnienie
Rutynowe pozajelitowe stosowanie fenylefryny jest zalecane w profilaktyce i leczeniu niedociśnienia podczas znieczulenia rdzeniowego. Najlepiej jest ją podawać podskórnie lub domięśniowo na trzy lub cztery minuty przed wstrzyknięciem środka znieczulającego do rdzenia kręgowego. Całkowite zapotrzebowanie dla wysokich poziomów znieczulenia wynosi zwykle 3 mg, a dla niższych 2 mg. W nagłych przypadkach hipotensyjnych podczas znieczulenia rdzeniowego można podać dożylnie fenylefrynę, stosując dawkę początkową 0,2 mg. Każda kolejna dawka nie powinna przekraczać poprzedniej dawki o więcej niż 0,1 mg do 0,2 mg, a w pojedynczej dawce nie należy podawać więcej niż 0,5 mg.
W celu zwalczania niedociśnienia podczas znieczulenia rdzeniowego u dzieci zaleca się dawkę 0,5 mg do 1 mg na 25 funtów masy ciała, podawaną podskórnie lub domięśniowo.
Przedłużenie znieczulenia rdzeniowego
Dodanie od 2 mg do 5 mg chlorowodorku fenylefryny do roztworu znieczulającego wydłuża czas trwania bloku motorycznego nawet o około 50% bez zwiększenia częstości występowania powikłań, takich jak nudności, wymioty lub zaburzenia ciśnienia krwi.
Środek obkurczający naczynia krwionośne do analgezji regionalnej
Zaleca się stosowanie stężeń około dziesięciokrotnie większych od stężeń stosowanych w przypadku użycia epinefryny jako środka obkurczającego naczynia krwionośne. Optymalne stężenie wynosi 1:20 000 (wykonane przez dodanie 1 mg chlorowodorku fenylefryny na każde 20 mL roztworu znieczulenia miejscowego). Po podaniu dawki 2 mg lub większej można spodziewać się pewnych reakcji uciskowych.
Paroksyzmowy częstoskurcz nadkomorowy
Zaleca się szybkie wstrzyknięcie dożylne (w ciągu 20 do 30 sekund). Dawka początkowa nie powinna być większa niż 0,5 mg, a kolejne dawki, które są ustalane na podstawie początkowej odpowiedzi ciśnienia tętniczego, nie powinny przekraczać dawki poprzedzającej o więcej niż 0,1 mg do 0,2 mg i nigdy nie powinny przekraczać 1 mg.
Przed podaniem pozajelitowych produktów leczniczych należy sprawdzić wzrokowo, czy nie zawierają cząstek stałych i nie ulegają przebarwieniu, o ile roztwór i pojemnik na to pozwalają.
Przed podaniem należy sprawdzić, czy nie zawierają cząstek stałych i nie ulegają przebarwieniu.