Octan fludrokortyzonu
Florinef
Klasyfikacja farmakologiczna: mineralokortykoid, glukokortykoid
Klasyfikacja terapeutyczna: mineralokortykoidowa terapia zastępcza
Kategoria ryzyka ciążowego C
Dostępne postacie
Dostępny wyłącznie na receptę
Tabletki: 0,1 mg
Farmakodynamika
Zastępcza terapia hormonalna nadnerczy: Fludrokortyzon, syntetyczny glikokortykoid o silnym działaniu mineralokortykoidowym, jest stosowany do częściowego zastępowania hormonów steroidowych w niewydolności kory nadnerczy oraz w postaciach utraty soli we wrodzonym zespole adrenogenitalnym. W leczeniu niewydolności kory nadnerczy, w celu zapewnienia odpowiedniej kontroli, należy również podawać egzogenny glukokortykoid. (Kortyzon lub hydrokortyzon są zwykle lekami z wyboru do zastąpienia, ponieważ wytwarzają zarówno mineralokortykoid jak i glukokortykoid). Fludrokortyzon jest podawany w zmiennym schemacie, od trzech razy w tygodniu do dwóch razy dziennie, w zależności od indywidualnych potrzeb.
Farmakokinetyka
Wchłanianie: Łatwo wchłania się z przewodu pokarmowego.
Dystrybucja: Szybko usuwany z krwi i dystrybuowany do mięśni, wątroby, skóry, jelit i nerek. Jego okres półtrwania w osoczu wynosi około 3,5 godziny. Jest on szeroko związany z białkami osocza (transkortyna i albumina). Tylko niezwiązana część jest aktywna. Adrenokortykoidy są dystrybuowane do mleka matki i przez łożysko.
Metabolizm: Metabolizowane w wątrobie do nieaktywnych metabolitów glukuronidowych i siarczanowych. ydalanie: Nieaktywne metabolity i niewielkie ilości niezmetabolizowanego leku są wydalane przez nerki. Nieznaczne ilości leku są również wydalane z kałem. Biologiczny okres półtrwania wynosi od 18 do 36 godzin.
|
Przeciwwskazania i środki ostrożności
Przeciwwskazany u pacjentów z nadwrażliwością na lek oraz u pacjentów z ogólnoustrojowymi zakażeniami grzybiczymi.
Stosować ostrożnie u pacjentów z niedoczynnością tarczycy, marskością wątroby, opryszczką oczną, niestabilnością emocjonalną, skłonnościami psychotycznymi, nieswoistym wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, zapaleniem uchyłków, świeżymi zespoleniami jelitowymi, chorobą wrzodową, niewydolnością nerek, nadciśnieniem tętniczym, osteoporozą i miastenią gravis.
Interakcje
Lek-lek. Amfoterycyna B, diuretyki tiazydowe: Mogą nasilać hipokaliemię. Monitorować stężenie elektrolitów.
Barbiturany, fenytoina, ryfampina: Zmniejszają działanie kortykosteroidów. Należy uważnie monitorować pacjenta.
Glikozydy nasercowe: Zwiększa ryzyko toksyczności w przypadku wystąpienia hipokaliemii. Dokładnie monitoruj pacjenta.
Izoniazyd, salicylany: Zwiększa metabolizm tych leków. Monitoruj pacjenta pod kątem działania leku.
Lek-pożywienie. Leki lub żywność zawierające sód: Mogą zwiększać ciśnienie krwi. Spożycie sodu może wymagać korekty.
Działania niepożądane
CV: zatrzymanie sodu i wody, nadciśnienie tętnicze, przerost mięśnia sercowego, obrzęk, niewydolność serca.
Metaboliczne: hipokaliemia.
Skóra: siniaki, diaforeza, pokrzywka, wysypka alergiczna.
Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych
Może zwiększać stężenie sodu w surowicy. Może obniżać poziom potasu.
Przedawkowanie i leczenie
Toksyczność ostra występuje jako przedłużenie działania terapeutycznego, takie jak zaburzenia równowagi płynów i elektrolitów, hipokaliemia, obrzęki, nadciśnienie i niewydolność serca.
W przypadku ostrej toksyczności należy zastosować leczenie objawowe i skorygować zaburzenia równowagi płynów i elektrolitów.
Specjalne uwagi
Ciężka hipoglikemia ma tendencję do rozwijania się u pacjentów z zespołem addisona w ciągu 3 godzin od wykonania testu tolerancji glukozy. Wykonuj go tylko w razie potrzeby u tych pacjentów.
Stosować tylko z innymi środkami uzupełniającymi, takimi jak glikokortykoidy, kontrola elektrolitów i kontrola infekcji.
Dawki uzupełniające mogą być wymagane w czasie stresu fizjologicznego z poważnej choroby, urazu lub operacji.
Należy monitorować pacjenta pod kątem znacznego przyrostu masy ciała, obrzęków, nadciśnienia tętniczego lub silnych bólów głowy.
Pacjenci pediatryczni
Długotrwałe stosowanie u dzieci i młodzieży może opóźnić wzrost i dojrzewanie. Stosować ostrożnie.
Edukacja pacjenta
Naucz pacjenta, aby rozpoznał objawy zaburzeń równowagi elektrolitowej: osłabienie mięśni, parestezje, drętwienie, zmęczenie, brak łaknienia, nudności, zmieniony stan psychiczny, zwiększone oddawanie moczu, zmieniony rytm serca, silne lub utrzymujące się bóle głowy, nietypowy przyrost masy ciała lub obrzęk stóp. ależy poinformować pacjenta, aby pominięte dawki przyjął tak szybko, jak to możliwe, chyba że zbliża się pora przyjęcia następnej dawki, i aby nie podwajał dawki.
Reakcje mogą być częste, niezbyt częste, zagrażające życiu lub WSPÓŁCZESNE I ZAGRAŻAJĄCE ŻYCIU.
◆ Wyłącznie Kanada
◇ Zastosowanie kliniczne bez oznaczeń
Wskazania do stosowania u pacjentów, u których wystąpiły.