Monet zawsze był zafascynowany grą światła i odbiciami chmur na wodzie. Jego liczne obrazy wykonane w pływającym studio, w Argenteuil lub na holenderskich kanałach, pokazują jego fascynację odwróconymi odbiciami w tych płynnych lustrach. W 1893 roku nabywa kawałek ziemi położony na końcu Clos Normand, po drugiej stronie linii kolejowej, i zmienia kierunek wąskiego ramienia rzeki Epte, „Ru”. Powstały w ten sposób staw stanie się „Jardin d’eau” (ogrodem wodnym), dziś obecnym na ścianach największych muzeów świata.
Wzdłuż centralnej ścieżki „Clos Normand” zleca budowę japońskiego mostu, z pewnością inspirowanego jednym z jego „Estampes”; maluje go na zielono, aby odróżnić go od czerwieni tradycyjnie używanej w Japonii. Orientalna atmosfera zostaje odtworzona poprzez dobór roślin, takich jak bambusy, miłorzęby, klony, piwonie japońskie, białe lilie i wierzby płaczące, które tak wspaniale obramowują staw. Na koniec Monet sadzi w stawie nimfy: „Kocham wodę, ale kocham też kwiaty. Dlatego też, kiedy staw był już wypełniony wodą, pomyślałem o tym, aby ozdobić go kwiatami. Po prostu wziąłem katalog i wybrałem na chybił trafił, to wszystko. „
Monet był tak dumny ze swojego ogrodu wodnego, że lubił przyjmować tam swoich gości i spędzał godziny na kontemplowaniu go. Pełnoetatowy ogrodnik, odpowiedzialny za jego utrzymanie, usuwał każdy martwy liść, aby zapewnić idealne piękno stawu.
W 1897 roku zaczyna malować „Nimfy”. Starając się uchwycić atmosferę tej powierzchni nieba, na której unoszą się akcenty koloru, Monet tworzy jedno ze swoich największych arcydzieł i przesuwa swoje malarstwo do granic sztuki abstrakcyjnej, w której wibracja koloru jest wystarczająca, aby wywołać świat uczuć i emocji.
// Musée de l’Orangerie
// Giverny przed