Jak można zachorować na sepsę lub wstrząs septyczny?
Pacjenci zapadają na sepsę, kiedy ich organizm nie jest w stanie zwalczyć infekcji, zazwyczaj z powodu chorób leżących u podstaw ich stanu zdrowia lub chorób przewlekłych, które osłabiają układ odpornościowy. W około 73% przypadków sepsy, pacjenci mają już sepsę, kiedy trafiają do szpitala, a u kolejnych 26% rozwija się ona podczas pobytu w szpitalu.1
Przed rozwinięciem się sepsy, pacjenci narażeni na jej wystąpienie są już prawdopodobnie osłabieni z powodu innych chorób lub schorzeń, zwłaszcza raka, demencji, udaru mózgu i przewlekłej choroby płuc, serca, wątroby lub nerek.1 Czynniki takie jak złe odżywianie, pogarszający się stan funkcjonalny lub poznawczy, czy też niekontrolowane objawy mogą utrudnić organizmowi zwalczanie infekcji, która prowadzi do sepsy.
Wstrząs septyczny nie jest czymś, co pacjenci mogą wywołać. Rozwija się, gdy sepsa staje się poważniejsza i powoduje dramatyczny spadek ciśnienia krwi, który jest trudny do opanowania przy pomocy standardowego leczenia.
Aby zdiagnozować sepsę i zidentyfikować źródło infekcji, lekarze opierają się na wielu czynnikach i testach, w tym na temperaturze, tętnie, częstości oddechów, liczbie płytek krwi, analizie biomarkerów i innych kulturach/testach.
Kto jest najbardziej narażony na sepsę lub wstrząs septyczny?
Niektórzy pacjenci są bardziej podatni niż inni, włączając tych, którzy:
- Są bardzo młodzi lub bardzo starzy
- Cierpią na przewlekłą chorobę lub lekooporną infekcję bakteryjną
- Mają osłabiony układ odpornościowy z powodu HIV, leczenia nowotworów, leków do przeszczepów, cukrzycy lub poważnego urazu
- Mają choroby podstawowe (40% hospitalizowanych pacjentów), które kwalifikowałyby ich do opieki hospicyjnej, w tym zaawansowany rak, niewydolność serca, zaawansowana choroba płuc (duszność w spoczynku lub przy minimalnym wysiłku, z tlenem lub bez) i demencja, której towarzyszą trudności w wykonywaniu codziennych czynności życiowych (jedzenie, kąpiel, ubieranie się, toaleta, higiena osobista, itp.)
- Poleganie na urządzeniach inwazyjnych, w tym cewnikach dożylnych, rurkach do oddychania lub urządzeniach wspomagających pracę serca
Co pacjenci i rodziny powinni wiedzieć o sepsie i jak hospicjum może pomóc
Pacjenci kwalifikują się do opieki hospicyjnej, gdy lekarz stwierdzi, że przewidywana długość życia wynosi sześć miesięcy lub mniej, jeśli stan lub choroba przebiegnie zgodnie z przewidywaniami.
Wiele zakażeń sepsą występuje jednak u pacjentów, którzy są już poważnie chorzy, hospitalizowani, przebywają na oddziale intensywnej terapii (OIOM) lub wracają do zdrowia po zabiegu szpitalnym. Jednakże, starsi lub osłabieni pacjenci mogą być skutecznie zarządzani i wypisywani do ambulatoryjnej opieki, aby tylko rozpocząć trwały i postępujący spadek od ukrytych efektów tej choroby. Idealnie byłoby, gdyby pacjenci, u których rozwinęła się sepsa i którzy przeżyli początkową hospitalizację z powodu sepsy, ale teraz podupadają na zdrowiu, byli oceniani pod kątem uczestnictwa w rozmowach dotyczących celów opieki. Rozmowy te służą określeniu ich preferencji dotyczących opieki u schyłku życia. Opieka hospicyjna, jeśli się do niej kwalifikuje, jest najlepszą opieką, jaką można zapewnić tym chorym w domu.
Personel hospicjum powinien być natychmiast powiadomiony o rozpoznaniu ciężkiej, postępującej sepsy, ponieważ czas jest najważniejszy, gdy potencjalnie szybka, postępująca infekcja pojawia się późno w rozwoju choroby lub u pacjentów, których stan zdrowia jest już niestabilny lub zagrożony. Jeśli sepsa nie doprowadzi do śmierci pacjenta, opieka hospicyjna może być najlepszym rozwiązaniem, aby opanować długotrwałe objawy, uśmierzyć ból i wesprzeć pacjenta i jego rodzinę.
Oto kilka wskazówek dla rodzin i pacjentów, którzy muszą stawić czoła wyzwaniom związanym z poważną chorobą, hospitalizacją lub licznymi procedurami, które narażają ich na ryzyko sepsy:
- Przeczytaj i podziel się artykułem „Considering Hospice: A Discussion Guide for Families.”
- Wyraź swoje życzenia już teraz: Porozmawiaj o nich, zapisz je, podziel się nimi. Jeśli jesteś pacjentem zagrożonym sepsą, upewnij się, że udokumentujesz swoje życzenia i preferencje dotyczące opieki u schyłku życia już teraz, zanim dojdzie do kryzysu. Zdecyduj, jakich zabiegów chcesz, a jakich nie chcesz w przypadku diagnozy ograniczającej życie lub potencjalnie śmiertelnej infekcji, takiej jak sepsa. Kiedy masz wypełnione dyrektywy, takie jak testament życia lub pełnomocnictwo do podejmowania decyzji dotyczących opieki zdrowotnej, twoja rodzina, pełnomocnik do spraw opieki zdrowotnej i zespół opieki zdrowotnej mogą podejmować decyzje dotyczące opieki u schyłku życia bez sporów i poczucia winy.
Jaka jest różnica między sepsą a wstrząsem septycznym?
Sepsa jest wywoływana przez czynnik zakaźny, który wnika do organizmu, taki jak bakteria, wirus lub grzyb.
Wstrząs septyczny jest ciężką postacią sepsy, która rozwija się, gdy ciśnienie krwi pacjenta spada niebezpiecznie nisko, ponieważ próbuje on zwalczyć infekcję. Zazwyczaj ciśnienie krwi jest trudne do przywrócenia do normy za pomocą standardowych leków na ciśnienie krwi i dodatkowych płynów.
1Rhee C., et al. „Prevalence, Underlying Causes and Preventability ofSepsis-Associated Mortality in US Acute Care Hospitals.” JAMA NetworkOpen. 2019;2(2):e187571