Oryginalny tekst dokumentów, które znamy jako Nowy Testament został napisany przez podążających za Chrystusem Żydów (w starożytnym znaczeniu tego słowa) w języku, który najlepiej można opisać nie jako po prostu grekę koine (lub potoczną), ale jako „Koine Judeo-Greek.”
Po pierwsze, czym jest greka koine? Greka Koine (która różni się od greki klasycznej) była wspólną, wieloregionalną formą języka greckiego używaną w mowie i piśmie podczas hellenistycznej i rzymskiej starożytności. Nie sądzę jednak, że język, który widzimy w Nowym Testamencie może być opisany TYLKO jako greka koine. Istnieją elementy koine greckiego używanego w Nowym Testamencie, które podkreślają jego znaczący związek z hebrajskim i kulturą żydowską pierwszego wieku. Wolę nazywać ją „Judeo-Greką” (lub Koine Judeo-Greką).
Co to jest Judeo-Greka? Judeo-Greka jest po prostu wyspecjalizowaną formą greki używaną przez Żydów do komunikacji. Ta forma greki zachowała wiele słów, zwrotów, struktur gramatycznych i schematów myślowych charakterystycznych dla języka hebrajskiego. Mamy podobne przykłady w innych językach: dobrze znany judeo-niemiecki (jidysz), judeo-hiszpański (ladino), i mniej znane judeo-farsi, judeo-arabski, judeo-włoski i judeo-gruziński.
Czy więc judeo-grecki jest naprawdę grecki? Tak, ale jest to greka, która odziedziczyła wzorce semickiej myśli i ekspresji. W ten sposób różni się od form greki używanych przez inne grupy ludzi.
Nie zgadzam się, że Nowy Testament został najpierw napisany po hebrajsku, a potem przetłumaczony na grekę.
Wręcz przeciwnie, uważam, że został napisany po grecku przez ludzi, którzy myśleli „po żydowsku”. Co ważniejsze, autorzy Nowego Testamentu myśleli wielojęzycznie. Ludzie, którzy mówią różnymi językami, potrafią też myśleć w różnych językach. Kiedy jednak mówią, to regularnie importują do tego języka coś, co pochodzi z innego. To nigdy nie jest kwestia „czy”, ale tylko „ile”.
Musimy pamiętać, że grecka wersja Biblii hebrajskiej (powszechnie nazywana Septuagintą) została przetłumaczona na grekę przez czołowych żydowskich uczonych tamtych czasów. Legenda głosi, że każdy z 70 poszczególnych mędrców żydowskich dokonał oddzielnych przekładów Biblii Hebrajskiej, a kiedy zostały one ukończone, wszystkie pasowały do siebie idealnie. Jak już powiedziałem, „to legenda”. Liczba 70 jest prawdopodobnie symboliczna dla 70 narodów świata w starożytnym judaizmie. To tłumaczenie nie było przeznaczone tylko dla greckojęzycznych Żydów, ale także dla nie-Żydów, aby i oni mogli mieć dostęp do Biblii Hebrajskiej. Można sobie wyobrazić, jak wiele hebrajskich słów, zwrotów i schematów myślowych jest obecnych na każdej stronie Septuaginty, mimo że jest ona napisana po grecku. Tak więc, poza tym, że autorzy Nowego Testamentu myśleli po żydowsku i hebraistycznie, większość ich cytatów ze Starego Testamentu pochodzi z innego greckojęzycznego dokumentu żydowskiego autorstwa – Septuaginty. Czy to zaskakujące, że Nowy Testament jest pełen hebrajskich form wyrażonych po grecku?
Jako uwaga dodatkowa, wykorzystanie Septuaginty przez pisarzy Nowego Testamentu jest w rzeczywistości bardzo ekscytującą koncepcją. Żydowski tekst Biblii hebrajskiej używany dzisiaj to Tekst Masorecki (w skrócie MT). Kiedy zwoje znad Morza Martwego zostały ostatecznie zbadane, okazało się, że w czasach Jezusa istniała nie jedna, ale trzy różne rodziny tradycji biblijnych. Jedna z nich ściśle odpowiadała tekstowi masoreckiemu, jedna ściśle odpowiadała Septuagincie, a jedna wydaje się mieć powiązania z Torą Samarytańską. Między innymi to wskazuje, że Septuaginta cytowana przez Nowy Testament ma wielką wartość, ponieważ była oparta na hebrajskim tekście, który jest co najmniej tak stary, jak oryginalny tekst bazowy (późniejszego) Tekstu Masoreckiego (MT).
Zacznij swoją podróż odkrywania