Czy kiedykolwiek poprosiłeś kogoś o powtórzenie się, a następnie faktycznie zdałeś sobie sprawę, że wiesz, co zamierzają powiedzieć, zanim skończą?
To jest przykład wrodzonej retencji twojej pamięci echowej.
Twoja pamięć echowa „usłyszała” i przechowała to, co powiedziała druga osoba w pamięci tymczasowej, ale nie słuchałeś aktywnie, aby przetworzyć to do swojej pamięci krótkotrwałej.
Ta automatyczna, ale tymczasowa reakcja pamięci słuchowej jest składnikiem pamięci sensorycznej. Pamięć sensoryczna to pierwszy etap pamięci, który tymczasowo przechowuje dźwięki i inne informacje sensoryczne z otoczenia, abyś mógł na nich działać.
Pamięć echogeniczna odgrywa rolę w naszym postrzeganiu bodźców słuchowych w naszym świecie. Nasza zdolność do rozumienia komunikacji werbalnej, uczenia się nowych słów, słuchania muzyki i interpretowania innych niewerbalnych dźwięków zaczyna się w pamięci echolokacyjnej.
Jeśli chcesz poprawić swoją pamięć, nauczyć się nowego języka, zapamiętać muzykę lub jesteś ciekawy, jak działa twoja pamięć, ten przewodnik jest dla ciebie.
Oto, co zawiera ten wpis:
Co to jest Pamięć Echoiczna?
Pamięć Ikoniczna vs Pamięć Echoiczna
Przykłady Pamięci Echoicznej
Jak długo trwa Pamięć Echoiczna?
Jak Pamięć Echoiczna pomaga w treningu pamięci
Przede wszystkim zdefiniujmy, co rozumiemy przez pamięć echoiczną.
Wasz za darmo: Prywatny kurs z arkuszami kalkulacyjnymi, dzięki któremu staniesz się mistrzem pamięci, zaczynając od zera.
>>> Kliknij tutaj, aby skorzystać z tej specjalnej darmowej oferty.
Co to jest Pamięć Echoiczna?
Nasze zmysły odgrywają ważną rolę w tworzeniu wspomnień.
Pamięć zaczyna się od odbierania wrażeń z naszych pięciu zmysłów. Zewnętrzne bodźce, czy to wzrokowe, słuchowe, czy dotykowe, trafiają na bardzo krótko do naszej Pamięci Sensorycznej.
W ciągu kilku sekund, interpretujemy bodźce i przetwarzamy je dalej w Pamięci Krótkotrwałej lub porzucamy doznanie, robiąc miejsce dla kolejnych zmysłów.
Pamięć echolokacyjna Definicja:
Pamięć echolokacyjna to odrębna pamięć sensoryczna, która tymczasowo przechowuje reprezentacje dźwięków, które słyszymy, oczekując w kolejce na przetworzenie w pamięci krótkotrwałej. Ten tymczasowy proces przechowywania jest całkowicie automatyczny i nie wymaga żadnego świadomego wysiłku.
Większość informacji słuchowych, które otrzymujemy do pamięci echowej zanika, ponieważ skupiona uwaga jest wymagana do przetwarzania informacji słuchowych do pamięci krótko- i długoterminowej.
Później w tym poście odkryjemy, jak ten „rejestr słuchowy” pomaga nam zrozumieć słowo mówione, rozpoznać znajome głosy oraz interpretować i cieszyć się muzyką.
Najpierw jednak zbadajmy, w jaki sposób dźwięki z otoczenia dostają się do naszego mózgu i przechodzą łańcuch fizjologicznych transformacji, które potencjalnie przekształcają je w wspomnienia.
Jak dźwięk przemieszcza się w naszym mózgu
Fale dźwiękowe powodują wibracje w błonie bębenkowej, uchu środkowym i wewnętrznym. Wibracje te są przekształcane w impulsy elektryczne, które są odbierane przez nerw słuchowy i dostarczane do pierwotnej kory słuchowej (PAC) po stronie przeciwnej do ucha, które usłyszało dźwięk.
Mamy dwie podstawowe kory słuchowe, które bardzo krótko zachowują te reprezentacje dźwiękowe, dopóki nie zostaną porzucone lub przeniesione do hipokampa w celu przetworzenia do pamięci krótkotrwałej. Co niezwykłe, ta uporczywa aktywność jest automatyczna i niefiltrowana.
Zważywszy na nasze często hałaśliwe otoczenie, łatwo założyć, że nasza pamięć echolokacyjna miałaby problemy z nadążaniem za gwałtowną falą dźwięków, które odbiera. Ale tak po prostu nie jest.
Pamięć echowa jest stale „włączona”, co oznacza, że Twój mózg automatycznie odbiera dźwięki i przechowuje je, choć na krótko. Oczywiście, krytycznym krokiem w przetwarzaniu dźwięków do pamięci krótkotrwałej i długotrwałej jest twoja uwaga na te dźwięki, inaczej zwana „aktywnym słuchaniem”.
Aktywne słuchanie odsłania pamięć echową
Odkryj swoją pamięć echową za pomocą tego szybkiego ćwiczenia:
- Ustaw timer w telefonie komórkowym na 1 minutę. Wyłącz wszystkie urządzenia redukujące hałas i rozsiądź się wygodnie. Uruchom minutnik, zamknij oczy i po prostu słuchaj. (Śmiało… Daj odpocząć swoim oczom!)
- Gdy zadzwoni alarm, daj sobie kolejną minutę na przypomnienie sobie i wymienienie niewerbalnych dźwięków, które słyszałeś.
- Teraz, gdy masz swoją listę, sprawdź te, które pamiętasz, że słyszałeś, zanim zamknąłeś oczy.
Prawdopodobnie „słyszałeś” więcej dźwięków, kiedy nie byłeś zajęty czytaniem. Większość z tych dźwięków, szczególnie odgłosy własnego oddechu, były prawdopodobnie obecne przez cały czas, ale były buforowane (tj. ignorowane), kiedy czytanie było twoim głównym celem.
Aktywne słuchanie jest doskonałym sposobem na zwiększenie świadomości pamięci echowej.
Na przykład, rzuć sobie wyzwanie, aby dostroić się do niewerbalnych dźwięków podczas porannego spaceru lub skoncentruj się na liczeniu dzwonków, sms-ów, powiadomień z komunikatorów i innych elektronicznych efektów dźwiękowych w kawiarni.
Twoja pamięć echowa uruchamia łańcuch zdarzeń, które przenoszą dźwięki do pamięci krótkotrwałej. Po sesji zapisz wszystkie dźwięki, które pamiętasz w swoim dzienniku pamięci.
Tak jak twój zmysł słuchu zbiera dźwięki, które selektywnie przetwarzasz w pamięci, inne zmysły podobnie zbierają odrębne informacje sensoryczne, które możesz potencjalnie przechowywać w pamięci krótko- lub długoterminowej.
Badania i odkrycia dotyczące pamięci sensorycznej
Koncepcja pamięci sensorycznej została po raz pierwszy wymyślona w późnych latach 60. przez George’a Sperlinga, który zidentyfikował pamięć ikoniczną (wizualną) jako niezwykle krótkotrwałą reprezentację naszego pola widzenia, zanim zostanie ona odrzucona, zastąpiona lub przetworzona w pamięci krótkotrwałej.
Wkrótce po badaniach Sperlinga, Ulric Neisser ukuł termin opisujący pamięć słuchową jako „pamięć echową” na podstawie swoich badań nad krótkim słuchowym komponentem pamięci sensorycznej.
Później przyjęty jako pierwszy etap modelu etapów ludzkiej pamięci Akinsona-Shiffrina, rejestr sensoryczny (Pamięć Sensoryczna) reprezentuje krótką inscenizację danych wykrytych przez wszystkie nasze zmysły, zanim zostaną one odrzucone lub przeniesione do pamięci krótkotrwałej.
Zagłębmy się w dwa dominujące typy pamięci sensorycznej: Pamięć Ikoniczna i Pamięć Echoiczna.
Pamięć Ikoniczna vs Echoiczna
Pamięć sensoryczna pochodzi z wrażeń uzyskanych przez wszystkie nasze pięć podstawowych zmysłów:
- smak (pamięć smakowa),
- zapach (pamięć węchowa),
- dotyk (pamięć haptyczna),
- wzrok (pamięć ikoniczna), oraz
- słuch (pamięć echogeniczna).
Z tych pięciu, nasze zmysły wzroku i słuchu są bardziej znaczące w naszym postrzeganiu otoczenia. Nie dziwi więc, że zbiorowe wyniki badań nad pamięcią sensoryczną dla wzroku (pamięć ikoniczna) i dźwięku (pamięć echolokacyjna) są bardziej obszerne i rozstrzygające.
Doznania wzrokowe są przechowywane bardzo krótko (około 200 milisekund) w pamięci ikonicznej. Wrażenia słuchowe są również przechowywane bardzo krótko w pamięci echolokacyjnej, chociaż są przechowywane przez nieco dłuższy okres czasu (do 3 do 4 sekund).
Ta bardzo niewielka różnica w przechowywaniu pokazuje efektywną naturę naszej pamięci sensorycznej, biorąc pod uwagę, że zazwyczaj mamy możliwość skanowania w kółko wrażeń wzrokowych, ale nie mamy tej samej przewagi z wrażeniami słuchowymi.
Dzięki dłuższemu przechowywaniu informacji słuchowych, nasza pamięć echolokacyjna ułatwia połączenia między wieloma bitami dźwiękowymi, co pomaga nam zrozumieć język werbalny i cieszyć się melodiami muzycznymi.
Skupienie uwagi pomaga przetwarzać informacje zarówno z pamięci ikonicznej, jak i echolokacyjnej do naszej pamięci krótkotrwałej, ale nieco innymi ścieżkami w pamięci roboczej.
Model pamięci roboczej Alana Baddeleya sugeruje, że początkowy proces przechowywania wspomnień po wejściu sensorycznym wymaga dyskretnej manipulacji przed przechowywaniem w pamięci krótkotrwałej i długotrwałej.
Szkicownik wizualno-przestrzenny przetwarza informacje wizualne i przestrzenne z pamięci ikonicznej, a pętla fonologiczna przetwarza słowa i dźwięki niewerbalne.
W modelu Baddeleya centralna władza wykonawcza łączy informacje z obu komponentów z pamięcią długotrwałą. Należy zauważyć, że późniejszy dodatek do modelu Baddeleya obejmuje komponent bufora epizodycznego, który pomaga w przekazywaniu informacji z pamięcią długotrwałą, tworząc silniejsze połączenia pamięciowe.
Pojęcie pętli fonologicznej sugeruje ułatwienie języka i komunikacji werbalnej poprzez wykorzystanie jej dwóch cech:
- składu fonologicznego, który tymczasowo przechowuje dźwięki, oraz
- pętli artykulacyjnej, która ożywia (lub powtarza) dźwięki.
Dodatkowe badania zidentyfikowały inną mimowolną reakcję na rozróżnialne różnice między dźwiękami przechowywanymi w pamięci echolokacyjnej a dźwiękami przychodzącymi. (Jej wizualny odpowiednik jest obecny w pamięci ikonicznej.)
Funkcja ta, nazwana Mismatch Negativity (MMN), sugeruje, że pamięć sensoryczna regularnie koduje przewidywaną sekwencję bodźców bez świadomej uwagi na dźwięk, aby automatycznie zwrócić uwagę na każdą zmianę w tym wzorcu.
Hipotezy sugerują, że jest to sposób na wykrycie błędów lub wywołanie fizycznej reakcji na potencjalne zagrożenie w naszym otoczeniu.
Jest oczywiste, że pamięć echolokacyjna odgrywa silną rolę w komunikacji werbalnej, interpretacji różnic tonalnych w rozmowie oraz rozwoju języka i słownictwa jako całości. Ale przyczynia się również do naszej zdolności doceniania i przypominania sobie muzyki i innych niewerbalnych informacji słuchowych.
Przyjrzyjmy się kilku przykładom, które pokazują wszechstronność pamięci echowej i to, jak używamy jej do interakcji ze słuchowymi aspektami naszego świata.
Przykłady pamięci echowej
Przez całe życie twój mózg nieustannie ustawia w kolejce dźwięki wokół ciebie i prezentuje je w nieprzerwanym strumieniu wspomnień echowych.
Podczas gdy większość z tych wspomnień jest odrzucana, pamięć echowa jest integralna w naszej nawigacji po środowisku poprzez komunikację werbalną i inne bodźce niewerbalne.
Yours Free: Prywatny kurs z arkuszami kalkulacyjnymi, jak zostać mistrzem pamięci, zaczynając od zera.
>>> Kliknij tutaj, aby skorzystać z tej specjalnej darmowej oferty.
Komunikacja werbalna (Język)
Gdy słuchasz kogoś mówiącego, twoja pamięć echowa wychwytuje każdy słyszalny aspekt przekazu werbalnego i łączy je razem, utrzymując je tymczasowo, aby umożliwić twojemu mózgowi zrozumienie całych słów i zdań.
Słyszalne aspekty komunikacji werbalnej obejmują mniejsze dźwięki, które składają się na słowa. Te indywidualne jednostki dźwięku, które odróżniają jedno słowo od drugiego, nazywane są fonemami.
Oprócz mieszania fonemów, które tworzą słowa, inne aspekty mówcy (takie jak głośność, wysokość, tempo lub jakość) są przechwytywane i zachowywane na krótko przez pamięć echolokacyjną i pomagają w interpretacji komunikatu.
Rozpoznawanie niuansów głosowych
Jeśli słuchasz dwóch mówców prezentujących jakiś temat, twoja pamięć echolokacyjna pomaga natychmiast odróżnić jednego mówcę od drugiego.
Nawet jeśli głosy mówców pochodzą z tego samego miejsca w systemie PA, negatywizm niedopasowania włącza się i automatycznie rozpoznaje zmiany w subtelnościach ich głosów i przekierowuje twoją uwagę na tego, kto mówi.
Prezentacja słowna lub nauczanie
Czy kiedykolwiek miałeś instruktora, który cię uśpił? Nauczyciele mogą zrozumieć to zakłopotanie!
Kiedy musisz przemawiać do grupy, pamiętaj, że pamięć echowa twoich słuchaczy zajmie trochę czasu, aby przetworzyć słowa twojego przekazu do ich pamięci krótkotrwałej.
Nawet przy największej koncentracji, przetworzenie informacji do pamięci krótkotrwałej po jej przedstawieniu zajmuje około pół minuty.
Bez ich uwagi na Twoje słowa, informacja zaczyna się rozpadać w ich mózgach i może zostać przetworzona do pamięci nieprawidłowo lub wcale, podczas gdy ich powieki zaczynają robić się ciężkie.
Nie chodzi o to, że Twój temat jest nudny. (Cóż, może i jest, ale nieuwagę słuchaczy przypisujmy pamięci echowej.)
Istnieją sposoby, aby usprawnić przekazywanie informacji w wykładzie, pomóc słuchaczom lepiej słuchać i uczyć się oraz ominąć przeciążenie pamięci echowej. Sprawdź te pomocne wskazówki:
- Wyświetl kilka wizualnych wykresów lub diagramów, aby Twoi studenci mieli alternatywny sposób przetwarzania informacji, które prezentujesz.
- Powtórz ważne punkty i zwróć ich uwagę na to, co mówisz, na przykład „To jest ważne, więc pozwól, że powtórzę to dla Ciebie.” (Innymi słowy, rozpal ich pętle fonologiczne za nich!)
- Dodaj więcej koloru do swoich słów, aby wprowadzić trochę niedopasowanej negatywności.
- Udobądź ich emocje, które pomogą zakodować silniejsze wspomnienia.
Słuchanie muzyki
Pamięć echolokacyjna wchodzi w grę, kiedy słuchamy muzyki. Podobnie jak w przypadku dźwięków werbalnych w mowie, zatrzymujemy nuty muzyczne w naszym rejestrze słuchowym, ponieważ przewidujemy nuty, które po nich następują.
Ten krótki okres zatrzymania pozwala nam mentalnie połączyć nuty razem, aby przetworzyć i docenić melodię muzyczną.
Badania sugerują, że możemy utrzymywać niewerbalne dźwięki w pamięci roboczej przez dłuższy czas niż dźwięki werbalne, ale wyniki badań nie są obecnie rozstrzygające.
Co ciekawe, pamięć echolokacyjna ofiar udaru może zostać poprawiona dzięki regularnym sesjom słuchania muzyki lub innych nagranych bodźców werbalnych. Dodatkowo, ofiary udaru z upośledzeniem języka mogą uczyć się i przypominać sobie lepiej, gdy komunikacja jest przedstawiona poprzez piosenkę zamiast mowy.
Bezpieczni
Nieselektywna natura przetwarzania dźwięku w pamięci echolokacyjnej pomaga nam ostrzegać o potencjalnych zagrożeniach dla naszego dobrego samopoczucia.
Klaksony samochodowe, syreny, alarmy i inne mechanizmy alarmowe celowo przyciągają naszą uwagę, aby nas ostrzec poprzez niedopasowanie negatywów w naszym normalnym przepływie dźwięków. Nie wybieramy, aby usłyszeć alarm – nasz mózg robi to dla nas, aby nas ostrzec i ochronić.
Uciszanie rozproszeń
Ponieważ nasza pamięć echowa jest automatyczna i nie może być wyłączona per se, jest zrozumiałe, że przypadkowe dźwięki mają potencjał, aby przerwać koncentrację.
Ludzie wykonujący zawody, które wymagają wyższego poziomu koncentracji, studenci przygotowujący się do egzaminów, a nawet osoby cierpiące na lekki sen poszukują słuchawek z redukcją szumów, które emitują szumy otoczenia i pomagają wyciszyć lub zamaskować rozpraszające dźwięki.
Muzyka w tle jest powszechnie używana jako środek pomagający w relaksacji, skupieniu i nauce.
Ale badanie zdolności studentów do koncentracji podczas egzaminu wykazało, że wyniki testów były znacznie wyższe, gdy test był przeprowadzany w ciszy. Sugeruje to, że nasza automatyczna pamięć echowa przerywa zdolności poznawcze, gdy przetwarza hałas w tle.
Dowiedzieliśmy się, że mamy wiele wspomnień echowych w ciągu naszego życia i że większość wspomnień echowych jest tracona bez naszej zdolności do ich przywołania. Ale jak długo te tymczasowe wspomnienia naprawdę trwają?
Jak długo trwa pamięć echowa?
W oparciu o badania nad czasem trwania pamięci sensorycznej, naukowcy behawioralni są zgodni co do tego, że pamięć echowa trwa około 2 do 4 sekund.
Warty uwagi eksperyment Guttmana i Julesza, który wykazał ten krótki czas trwania, wystawił badanych na powtarzające się segmenty białego szumu (dźwięk bez wzoru).
Przedmioty nie były w stanie odróżnić segmentów dłuższych niż kilka sekund, ale były w stanie rozpoznać segmenty o długości mniejszej niż dwie sekundy. To odkrycie sugeruje, że nasza pamięć echolokacyjna zachowuje dokładną kopię dźwięku przez jedną lub dwie sekundy.
W 1992 roku zaobserwowano aktywność echolokacyjną w korze słuchowej, trwającą od 2 do 5 sekund, przy użyciu technologii skanowania mózgu zwanej magnetoencefalografią (MEG).
Inne badanie z 1993 roku (Schweickert) wykazało, że werbalna słuchowa pamięć sensoryczna (pamięć echolokacyjna) jest w stanie utrzymać około 5 słów przez około 2 do 10 sekund.
Zwięzłość pamięci echowej w połączeniu z naszą selektywną uwagą na werbalne i niewerbalne dźwięki odfiltrowuje wszechobecny hałas, który nie jest istotny dla naszego efektywnego funkcjonowania w środowisku.
Jak pamięć echowa pomaga w treningu pamięci
Pamięć echowa nieustannie przetwarza dźwięki z naszego otoczenia. Niezależnie od tego, czy się relaksujemy, komunikujemy, podróżujemy, czy uczymy się, jesteśmy wspomagani i chronieni przez naturalne przetwarzanie w naszym słuchowym rejestrze sensorycznym i jego interakcję z naszą pamięcią krótkotrwałą.
Jedna z funkcji pamięci echowej wykorzystuje jej pętlę fonologiczną, aby pomóc nam w odbiorze i zrozumieniu informacji werbalnych.
Wyniki też są zaangażowane. Aby rozwijać słownictwo, uczyć się i komunikować werbalnie z innymi, nie tylko musimy słyszeć siebie, ale także musimy być w stanie odróżnić dźwięki, które robimy od dźwięków innych.
Jeden zabawny eksperyment, który możesz wypróbować, to śpiewanie piosenki z inną osobą lub z nagraniem. Jeśli zauważysz, że nie jesteś w stanie tego odróżnić, to znaczy, że udało Ci się „namieszać” w pętli fonologicznej i zademonstrować efekt podobieństwa fonologicznego, gdzie podobne dźwięki (choć nie takie same) wydają się równoważne.
To właśnie ten rodzaj aktywności, wraz z tym, co nazywa się Obszarem Stowarzyszenia Orientacji w mózgu, pomaga wyjaśnić uczucie „jedności”, jakie odczuwają ludzie podczas śpiewania lub recytowania afirmacji razem w kościele lub śpiewania jako część grupy.
Podczas procesu zapamiętywania tekstów i muzyki, poezji lub fragmentów przemówień, wykorzystaj pętlę fonologiczną, aby wygładzić problematyczne frazy lub obszary, w których popełniasz błędy podczas prób przypominania sobie o nich.
Ale nie chodzi tylko o przyjemne zajęcia, takie jak uczenie się sensoryczne i śpiewanie. Pamięć echoiczna ostrzega nas również przed zmianami i potencjalnymi zagrożeniami w naszym otoczeniu poprzez negatywność niedopasowania.
Horror i filmy suspensu majstrują z tą częścią naszego mózgu przez cały czas. Na przykład, używają różnych głośników w kinie i określonych częstotliwości, aby stworzyć iluzję, że zagrożenia są obecne w stosunku do twojej lokalizacji w pokoju.
William Castle był reżyserem filmowym, który wprowadził wiele takich technik, z których wiele wpłynęło na Alfreda Hitchcocka. Nigdy nie zapominaj: filmy nie są prawie tak wizualnym medium, jak nam się wydaje. 80% tego, co „widzimy”, to tak naprawdę dźwięk.
Pamięć echowa odgrywa rolę w treningu pamięci, ponieważ często jest to pierwszy sensoryczny komponent pamięci, który jest zaangażowany w tworzenie i przechowywanie pamięci.
Możesz również wykorzystać swoją pamięć echową i alternatywne magazyny sensoryczne, aby stworzyć słuchowo-zmysłowe pałace pamięci zamiast ich wizualizacji. Sprawdź również te 5 przykładów Pałaców Pamięci!
Twoje osobiste Pałace Pamięci używane wraz ze sprawdzonym treningiem pamięci pomogą Ci poprawić pamięć i uruchomić zdolność do przywoływania większej ilości informacji, niż sobie wyobrażałeś. Aby dowiedzieć się więcej o Pałacach Pamięci, zapisz się już dziś na bezpłatny zestaw do treningu pamięci!