Do czasów współczesnych, piony były używane na większości wysokich konstrukcji, aby zapewnić pionowe linie odniesienia dla pomiarów budynku. Część rusztowania utrzymywała pion, który był wyśrodkowany nad punktem odniesienia na podłodze. Gdy budynek wznosił się w górę, pion był również podnoszony wyżej, wciąż wyśrodkowany na punkcie odniesienia. Wiele katedralnych iglic, kopuł i wież nadal posiada mosiężne znaki odniesienia, które oznaczają środek struktury powyżej.
Pion i linijka same w sobie mogą wyznaczyć tylko pionowe odniesienie. Jednakże, jeśli są zamontowane na odpowiedniej skali, instrument może być również używany jako inklinometr do pomiaru kątów względem pionu.
Starożytni Egipcjanie używali pionu przymocowanego do górnej zewnętrznej części narzędzia przypominającego literę E; po umieszczeniu przy ścianie pion wskazywał linię pionową. Poziom A-ramki z pionem zawieszonym na wierzchołku był również używany do znajdowania poziomu; były one używane w Europie do połowy XIX wieku. Odmianą tego narzędzia jest pion zawieszony na szczycie odwróconej litery T.
Wczesne drapacze chmur używały ciężkich pionów, zawieszonych na drutach w szybach wind.
Pion może znajdować się w pojemniku z wodą (gdy warunki są powyżej temperatury zamarzania), melasą, bardzo lepkimi olejami lub innymi cieczami, aby stłumić wszelkie ruchy wahadłowe, działając jak amortyzator.
Określanie środka ciężkości nieregularnego kształtuEdit
Studenci rysunku figur będą również korzystać z pionu, aby znaleźć oś pionową przechodzącą przez środek ciężkości ich przedmiotu i położyć ją na papierze jako punkt odniesienia. Urządzenie używane może być celowe wykonane pionu lub po prostu prowizoryczne urządzenia wykonane z kawałka sznurka i ważonego obiektu, takich jak metalowa podkładka. Pion ten jest ważny dla wyłożenia anatomicznych geometrii i wizualizacji środka równowagi podmiotu.