Guinguette Marais Poitevin

Mitologia grecka >> Bogowie greccy iv >> Bogowie agrarni >> Plutus (Ploutos)

CYTATY Z LITERATURY KLASYCZNEJ

Hezjod, Theogony 969 ff (przeł. Evelyn-White) (grecki epos C8th lub C7th p.n.e.) :
„Demeter, jasna bogini, połączyła się w słodkiej miłości z bohaterem Iasionem na zaoranym ugorze w bogatej krainie Krete (Kreta), i ogołociła Ploutosa (Plutusa), uprzejmego boga, który chodzi wszędzie po lądzie i szerokim grzbiecie morza, a tego, kto go znajdzie i w czyje ręce wpadnie, czyni bogatym, obdarzając go wielkim bogactwem.”

Homer’s Epigrams 15 (przeł. Evelyn-White) (grecki epos C8th lub C7th p.n.e.) :
„Otwórzcie sami, wy drzwi, bo potężny Ploutos (Bogactwo) wejdzie, a z Ploutosem przyjdzie wesoła Eufrozyna (Dobro) i łagodna Eirene (Irena, Pokój).”

Homeryczny Hymn 2 do Demeter 484 ff (przeł. Evelyn-White) (grecka epopeja C7th lub 6. p.n.e.) :
„Błogosławiony wśród ludzi na ziemi, którego swobodnie kochają: wkrótce wyślą Ploutosa (Plutusa) jako gościa do jego wielkiego domu, Ploutosa, który daje bogactwo śmiertelnikom.”

Theognis, Fragment 1. 523 (przeł. Gerber, Vol. Greek Elegiac) (grecka elegia C6th B.C.) :
„Nie bez celu, Ploutos (Plutus, Bogactwo), śmiertelnicy czczą cię najbardziej ze wszystkich, bo łatwo znosisz bezczelność.”

Anacreontea, Fragment 36 (przeł. Campbell, Vol. Greek Lyric III) (liryka grecka V-IV w. p.n.e.) :
„Gdyby Plutos (Plutus, Bogactwo) ofiarował śmiertelnikom życie za złoto, to wytrwale bym je gromadził, tak że gdyby przyszedł Thanatos (Thanatus, Śmierć), mógłby wziąć trochę i przejść dalej.”

Timokreon, Fragment 731 (przeł. Campbell, t. IV Liryka grecka) (liryka grecka V w. p.n.e.) :
„Ślepy Plutosie (Plutusie), gdybyś tylko nie pojawił się ani na lądzie, ani na morzu, ani na stałym lądzie, lecz żył w Tartarosie i Akheronie (Acheronie); bo dzięki tobie ludzie zawsze mają wszelkie zło.”

Grecka liryka V Pieśni ludowe, Frag 862 (z Hippolytus, Refutation of all Heresies) (przeł. Campbell, Vol. Greek Lyric IV) (liryka grecka p.n.e.) :
„Sam Hierofant, nie wykastrowany jak Attis, ale uczyniony impotentem przez cykutę i odsunięty od cielesnej prokreacji, przeprowadził wielkie tajemne misteria w Eleusis nocą przy świetle wielkiego ognia i woła głośno i wykrzykuje słowa: 'Nasza Pani urodziła świętego Syna, Brimo Brimos.

Liryka grecka V Scolia, Fragment 885 (przeł. Campbell, Vol. Greek Lyric V) (liryka grecka p.n.e.) :
„Śpiewam o matce Ploutosa (Plutusa, Bogactwa), Demeter Olimpijskiej, w sezonie noszenia wianka, i o tobie, Persefonie, dziecku Zeusa: pozdrowienia, obie! Dbaj o miasto dobrze.”

Aesop, Baśnie 130 (z Chambry & Phaedrus 4. 12) (przeł. Gibbs) (bajka grecka C6th p.n.e.) :
„Herakles (Herakles) i Ploutos (Plutus, Bogactwo). Bogactwo jest słusznie znienawidzone przez odważnych ludzi, ponieważ kaseta z pieniędzmi przynosi kres uczciwemu ruchowi w pochwałach. Dzięki swym doskonałym cechom Herakles otrzymał miejsce w niebie. Pozdrowił bogów, którzy przyszli mu pogratulować, jednego po drugim, ale kiedy podszedł do niego Ploutos (Bogactwo), syn Tykhe (Tyche, Fortuna), Herakles odwrócił wzrok. Ojciec Zeus zapytał go, dlaczego to zrobił. Herakles odpowiedział: „Nienawidzę boga bogactwa, ponieważ jest przyjacielem niegodziwców, a jednocześnie psuje cały świat, rozrzucając wokół swoje pieniądze.”

Arystofanes, Ptaki 280 ff (przeł. O’Neill) (komedia grecka V-IV w. p.n.e.) :
„
Kobieta zwiastująca : Cisza! Cisza! Módl się do Thesmophorai, Demeter i Koura (Core); módl się do Ploutos (Plutus), Kalligeneia (Calligenia), Kourotrophos (Corotrophus), Ge (Gaea, the Earth), Hermes i Kharites (Charites, Graces), że wszystko może zdarzyć się dla najlepszych na tym spotkaniu, zarówno dla największej korzyści Aten i dla naszego osobistego szczęścia! Niech nagrodę otrzyma ta, która czynami i słowami najbardziej na nią zasłużyła od Ateńczyków i od kobiet! Kierujcie te modlitwy do nieba i żądajcie szczęścia dla siebie. Io Paean! Io Paean! Radujmy się!”

Arystofanes, Plutus 40 & 230 ff :
„
Khremylos (Chremylus): Bóg nakazał mi wprost, abym poszedł za pierwszym mężczyzną, którego spotkam po wyjściu ze świątyni i namówił go, aby towarzyszył mi w domu.
Kario (Cario) : A kim był ten pierwszy, którego spotkałeś?
Khremylos: Tego ślepca…
Khremylos: Gdyby ten ślepiec powiedział nam, kim jest i dlaczego oraz z jakim celem nas tu przyprowadził, bez wątpienia powinniśmy zrozumieć, co naprawdę oznacza nasza wyrocznia…
Plutos (Plutus) : Ale jeśli dowiesz się, kim jestem, wiem dobrze, że źle mnie wykorzystasz
i pozwolisz mi odejść ponownie.
Khremylos : Wzywam bogów na świadka, że nie masz się czego obawiać, jeśli tylko będziesz mówił.
Plutos : Dobrze więc, najpierw mnie uwolnij.
Khremylos : Tam! Uwolnimy cię.
Ploutos : Posłuchaj więc, gdyż muszę wyjawić to, co zamierzałem zachować w tajemnicy. Jestem Ploutos.
Kario : Och! Ty nędzny łobuzie! Ty Ploutos przez cały czas, a nigdy tego nie powiedziałeś!
Khremylos : Ty, Ploutos, i w tym żałosnym przebraniu! O, Phoibos Apollon (Phoebus Apollo)! O, wy bogowie nieba i piekła! O Zeusie! Czy naprawdę jest tak, jak mówisz?
Plutos : Tak.
Khremylos : Ploutos’s bardzo własne ja?
Ploutos : Jego samego i nikogo innego.
Khremylos : Ale powiedz mi, jak to się stało, że jesteś taki obskurny?
Ploutos : Właśnie opuściłem dom Patroklesa (Patroklesa), który od urodzenia nie miał kąpieli.
Khremylos : Ale twoje niedołęstwo; jak to się stało? Powiedz mi.
Ploutos : Zeus mi ją zadał, z zazdrości o ludzkość. Gdy byłem młody, zagroziłem mu, że będę chodził tylko do sprawiedliwych, mądrych, ludzi o uporządkowanym życiu; aby uniemożliwić mi ich rozróżnienie, uderzył mnie ślepotą – tak bardzo zazdrości dobrym!
Khremylos : A jednak tylko prawi i sprawiedliwi oddają mu cześć.
Ploutos : Całkiem prawda.
Khremylos : Dlatego też, gdybyś kiedykolwiek odzyskał wzrok, unikałbyś złych ludzi?
Plutos : Niewątpliwie.
Khremylos : Odwiedziłbyś dobrych?
Plutos : Z pewnością. Bardzo dawno ich nie widziałem.
Kario (do słuchaczy) : To nie jest zdumiewające. Ja, który widzę jasno, nie widzę ani jednego.
Ploutos : A teraz pozwólcie, że was opuszczę, bo wszystko wam powiedziałem.
Khremylos : Nie, na pewno nie! Przyłączymy się do ciebie szybciej niż kiedykolwiek.
Plutos : Czy nie mówiłem ci, że będziesz mnie dręczył?
Khremylos : Och! Zaklinam cię, wierz w to, co mówię, i nie opuszczaj mnie; na próżno bowiem będziesz szukał człowieka uczciwszego ode mnie.
Kario : Jest tylko jeden człowiek bardziej godny; a jestem nim ja.
Plutos : Wszyscy tak mówią, lecz gdy tylko zapewnią sobie moje względy i wzbogacą się, ich niegodziwość nie zna granic.
Khremylos : A jednak wszyscy ludzie nie są źli.
Plutos : Wszyscy. Nie ma wyjątku.
Kario : Zapłacisz za tę opinię.
Khremylos : Posłuchaj, jakie szczęście cię czeka, jeśli tylko zostaniesz z nami. Mam nadzieję; tak, mam dobrą nadzieję, że z pomocą boga uwolnię cię od tej ślepoty, a właściwie przywrócę ci wzrok.
Ploutos : Och! nie czyń nic podobnego, bo nie chcę go odzyskać.
Khremylos : Co ty mówisz?
Kario : Ten człowiek przytula się do własnego nieszczęścia.
Plutos : Gdybyś był na tyle szalony, by mnie wyleczyć, a Zeus by się o tym dowiedział, ogarnąłby mnie swoim gniewem.
Khremylos : I czy nie robi tego teraz, zostawiając cię, byś błądził po swojej drodze?
Plutos : Nie wiem; ale okropnie się go boję.
Khremylos : Istotnie? Ach! Jesteś największym poltroonem ze wszystkich bogów! Dlaczego Zeus ze swoim tronem i piorunami nie byłby wart obola, gdybyś odzyskał wzrok, choćby na kilka chwil.
Plutos : Niegodziwy człowieku, nie mów tak.
Khremylos : Nie lękaj się! Udowodnię Ci, że jesteś o wiele potężniejszy i potężniejszy niż on…
Khremylos : Jeśli chodzi o ciebie, Plutusie, najdoskonalszy ze wszystkich bogów, wejdź tu ze mną; to jest dom, który musisz dziś wypełnić bogactwem, uczciwymi środkami lub faulem.
Plutos : Wcale nie lubię wchodzić do cudzych domów w ten sposób; nigdy nie miałem z tego nic dobrego. Gdybym wszedł do domu skąpca, od razu zakopałby mnie głęboko pod ziemią; gdyby jakiś uczciwy człowiek spośród jego przyjaciół przyszedł poprosić go o najmniejszą monetę, zaprzeczyłby, że kiedykolwiek mnie widział. Jeśli zaś udałbym się do domu głupca, poświęciłby się w kostkach i wenecji, a bardzo szybko zostałbym całkowicie obdarty i wyrzucony za drzwi.
Khremylos : To dlatego, że nigdy nie spotkałeś człowieka, który wiedziałby, jak unikać tych dwóch skrajności; umiar jest mocną stroną mojego charakteru. Uwielbiam oszczędzać jak nikt inny i umiem wydawać, gdy jest to potrzebne. Ale wejdźmy do środka; chcę Cię poznać z moją żoną i moim jedynym synem, którego kocham najbardziej po sobie.
Ploutos : Jestem tego zupełnie pewien.”

Arystofanes, Plutus 410 ff :
„Chremylos : Ale dobrze przemyślałem sprawę i najlepszą rzeczą jest, aby Plutos (Plutus) leżał w świątyni Asklepiosa (Asklepiosa): Bezsprzecznie to najlepsza rzecz. Pospiesz się i zaprowadź go do świątyni … .
(Właśnie odchodzą, gdy wbiega Penia (bogini ubóstwa); jest obrazem nędzy i dwaj mężczyźni cofają się z przerażeniem.)
Penia : Nierozsądni, przewrotni, bezbożni! Co śmiecie czynić, żałośni, nędzni (kakodaimones) śmiertelnicy? Dokąd lecicie? Stójcie! Rozkazuję!
Blepsidemos : O wielcy bogowie!
Penia: Moje ramię was zniszczy, wy niesławne istoty! Taka próba jest nie do zniesienia; ani człowiek, ani bóg nigdy nie odważyli się na coś podobnego. Zginiesz! . . . Jestem Penia (bogini ubóstwa), która żyła z wami przez tyle lat…
Khremylos : Plutos z łatwością pokona jej groźby bez pomocy.
Penia: Śmiecie odpowiedzieć, łotry, wy, którzy zostaliście przyłapani na najstraszliwszej zbrodni?
Khremylos: Co się tyczy ciebie, przeklęty jadeicie, ścigasz mnie swymi wyzwiskami, choć nigdy nie wyrządziłem ci najmniejszej krzywdy.
Penia : Czy sądzisz, że nie szkodzi mi przywrócić Ploutosowi (Bogactwu) używania jego oczu?
Khremylos : Czy szkodzi ci to, że obsypujemy wszystkich ludzi błogosławieństwami?
Penia : A co według ciebie zapewni im szczęście?
Khremylos : Ach! Przede wszystkim wypędzimy cię z Grecji.
Penia : Wypędzić mnie? Czy możesz wyrządzić ludzkości większą krzywdę? . . .
Khremylos: To prawda, że dobrzy powinni być szczęśliwi, a źli i bezbożni, z drugiej strony, powinni być nieszczęśliwi; to prawda, jak sądzę, której nikt nie przeczyta. Urzeczywistnienie tego stanu rzeczy jest propozycją równie wielką, co szlachetną i pożyteczną pod każdym względem, a my znaleźliśmy sposób na osiągnięcie przedmiotu naszych pragnień. Jeśli Plutos odzyska wzrok i przestanie błąkać się bez celu i przypadkowo, będzie szukał sprawiedliwych i już nigdy ich nie opuści; będzie stronił od przewrotnych i bezbożnych; tak więc dzięki niemu wszyscy ludzie staną się uczciwi, bogaci i pobożni. Czy można sobie wyobrazić coś lepszego dla dobra ogółu?
Blepsidemos : Z całą pewnością nie! Daję temu świadectwo. Nie ma nawet potrzeby, by odpowiadała.
Khremylos : Czy nie wydaje się, że wszystko na świecie jest ekstrawagancją, a raczej szaleństwem, gdy patrzysz, jak się sprawy mają? Tłum łotrów cieszy się dobrodziejstwami, które zdobył przez czystą niesprawiedliwość, podczas gdy bardziej uczciwi ludzie są nieszczęśliwi, umierają z głodu i spędzają całe życie z tobą. Teraz, gdyby Ploutos znów stał się jasnowidzem i wypędził Penię (Biedę), byłoby to największe błogosławieństwo dla ludzkości.
Penia : Oto dwóch starców, których mózgi łatwo pomylić, którzy pomagają sobie nawzajem w gadaniu bzdur i bredni do woli. Ale gdyby twoje życzenia zostały spełnione, zysk byłby wielki! Niech Plutos odzyska wzrok i rozdzieli swe łaski po równo między wszystkich, a nikt już nie będzie zajmował się ani handlem, ani sztuką; zniknąłby wszelki trud. Kto by chciał młotkować żelazo, budować statki, szyć, toczyć, kroić skórę, piec cegły, wybielać płótno, garbować skóry, lub rozbijać ziemię pługiem i zbierać dary Demeter, gdyby mógł żyć w bezczynności i wolny od tej pracy?
Khremylos : A więc ta ladacznica wreszcie odeszła! Ale zróbmy pośpiech, aby umieścić Ploutos do łóżka w świątyni Asklepiosa (Asclepius) … . Kario, przynieś kołdry i wszystko, co przygotowałem z domu; zaprowadźmy boga do świątyni, uważając, by przestrzegać wszystkich właściwych obrzędów. . . .
Lider chóru: Mój dobry przyjacielu, co się stało z twoimi przyjaciółmi? Wydajesz się głosicielem dobrej nowiny.
Kario: Cóż za radość dla mego pana, a jeszcze większa dla Plutona! Bóg odzyskał wzrok; jego oczy lśnią największym blaskiem, dzięki życzliwej opiece Asklepiosa.
Lider chóru:
Och! jakież to uniesienia radości! och! jakie okrzyki zadowolenia!
Kario:
Tak! Trzeba się cieszyć, czy się chce, czy nie chce.
Lider chóru: Będę śpiewał na cześć Asklepiosa, syna Zeusa, głosem rozbrzmiewającym; jest on dobroczynną gwiazdą, którą ludzie uwielbiają….
Kario: Zbliżywszy się do świątyni z naszym pacjentem, wówczas tak nieszczęśliwym, lecz teraz u szczytu szczęścia, błogosławieństwa, zaprowadziliśmy go najpierw do morza, aby go oczyścić.
Żona: Ach! cóż to za osobliwa przyjemność dla starca kąpać się w zimnej wodzie morskiej!
Kario (w sposób tragicznego posłańca): Następnie udaliśmy się do świątyni boga. Gdy opłatki i różne ofiary zostały już poświęcone na ołtarzu, a placek z mąki pszennej został przekazany pożerającemu go Hefajstosowi (Hefajstosowi), kazaliśmy Plutosowi położyć się na leżance zgodnie z obrzędem, a każdy z nas przygotował sobie posłanie z liści….
Żona: A czy bóg nie przyszedł?
Kario: Nie pozostał w tyle. . . Przyszedł i usiadł u wezgłowia łoża Ploutosa, wziął idealnie czystą szmatę i wytarł mu powieki; Panakeia (Panacea, Cure-All) przykryła jego głowę i twarz purpurową tkaniną, podczas gdy bóg gwizdnął, a dwa ogromne węże wybiegły z sanktuarium.
Żona: Wielcy bogowie!
Kario: Wślizgnęły się delikatnie pod purpurową tkaninę i, o ile mogłem ocenić, lizały powieki pacjenta; w czasie krótszym niż nawet ty, pani, potrzebujesz, by spuścić dziesięć zlewek wina, Ploutos wstał; mógł widzieć. Klasnęłam w dłonie z radości i obudziłam mego pana, a bóg natychmiast zniknął z wężami w sanktuarium. Co do tych, którzy leżeli przy Ploutosie, możesz sobie wyobrazić, że obejmowali go czule. Nastał świt, a żaden z nich nie zamknął oka. Co do mnie, nie przestałem dziękować bogu, który tak szybko przywrócił Plutosowi wzrok i sprawił, że Neoklides (Neoklides) stał się ślepszy niż kiedykolwiek.
Żona: O! ty wielki Asklepiosie! Jakże potężna jest twoja moc! (do Kario) Ale powiedz mi, gdzie jest teraz Plutos?
Kario: Zbliża się, eskortowany przez ogromny tłum. Bogaci, których bogactwo jest źle zdobyte, są knitting ich brwi i strzelanie na niego spojrzenia zaciekłej nienawiści, podczas gdy sprawiedliwy lud, który prowadził nędzne istnienie, objąć go i chwycić jego rękę w transporcie ich radość; idą w jego ślad, ich głowy owinięte girlandami, śmiejąc się i błogosławiąc ich wybawiciela; starcy zrobić ziemię rozbrzmiewa jak chodzić razem utrzymując czas. Chodźcie, wszyscy, wszyscy, aż do najmniejszego, tańczcie, skaczcie i formujcie się w chór; nie ryzykujcie już, że ktoś wam powie, kiedy wrócicie do domu. Nie ma posiłku w torbie. Żona: A ja, na Hekate (Hekate)! Zawiążę ci girlandę z ciast za dobrą nowinę, którą mi przyniosłeś.
Kario : Pospiesz się, pospiesz się, nasi przyjaciele są blisko.
Żona : Pójdę do domu po jakieś dary na powitanie, aby uczcić te oczy, które właśnie zostały otwarte. (Wraca do domu): Uwielbiam cię, o! ty boskie słońce, i ciebie pozdrawiam, ty miasto, ukochane przez Pallas: bądź mile widziany, ty ziemio Kekropsa (Cecrops), któraś mnie przyjęła. Niestety, z jakimi ludźmi byłem związany! Aż się rumienię na samą myśl o tym. Z drugiej strony stroniłem od tych, którzy zasługiwali na moją przyjaźń; nie znałem ani wad jednych, ani cnót drugich. Podwójny błąd i w obu przypadkach równie fatalny! Ach! jakież to było moje nieszczęście! Ale chcę wszystko zmienić; i w przyszłości zamierzam udowodnić ludzkości, że jeśli dawałem złym, to wbrew mojej woli.”

Plato, Prawa 631c (przeł. Lamb) (grecki filozof C4th p.n.e.) :
” Bogactwo – nie ślepy bóg Ploutos (Bogactwo), ale bystry wzrok, pod warunkiem, że ma mądrość za towarzysza.”

Pseudo-Apollodorus, Bibliotheca 3. 138 (przeł. Aldrich) (mitograf grecki z II w. n.e.):
„Iasion miał żądzę Demeter i został trafiony piorunem, gdy zamierzał ją zaatakować.”

Diodorus Siculus, Biblioteka Historii 5. 48. 2 (przeł. Oldfather) (grecki historyk C1st p.n.e.) :
„Demeter, zauroczona Iasionem, podarowała mu owoc zboża…. Iasionowi i Demeter, zgodnie z historią, którą opowiadają mity, urodził się Plutos (Plutus, Bogactwo), ale w rzeczywistości chodzi o bogactwo kukurydzy, która została podarowana Iasionowi z powodu związku Demeter z nim w czasie ślubu z Harmonią.”

Diodorus Siculus, Biblioteka Historii 5. 77. 1:
„Ploutos (Plutus), jak nam powiedziano, urodził się w kreteńskim Tripolosie, jako syn Demeter i Iasiona, i istnieje podwójna relacja o jego pochodzeniu. Dla niektóre mężczyzna mówić że the ziemia, gdy ono siać raz Iasion i dawać właściwy uprawa, przynosić taki i obfitość owoc że tamto kto zobaczyć ten nadawać specjalny imię na the obfitość owoc gdy pojawiać się i dzwonić ono ploutos (bogactwo); konsekwentnie ono zostać tradycyjny wśród opóźniony pokolenie że mężczyzna kto nabywać więcej niż naprawdę potrzebować mieć ploutos. Ale są tacy, którzy opowiadają mit, że Demeter i Iasionowi urodził się syn, którego nazwali Ploutos, i że był on pierwszym, który wprowadził pracowitość w życie człowieka oraz nabywanie i strzeżenie własności, ponieważ wszyscy ludzie do tego czasu zaniedbywali gromadzenie i pilne strzeżenie wszelkich zapasów majątku.”

Pausanias, Opis Grecji 1. 7. 2 (przeł. Jones) (grecki dziennik podróżniczy z II w. n.e.) :
„Po posągach eponymoi przychodzą posągi bogów, Amfiarausa i Eirene (Ireny, Pokoju) niosącej chłopca Ploutosa (Plutusa, Bogactwa).”

Pausanias, Opis Grecji 9. 16. 2 :
” jest sanktuarium Tykhe (Tyche, Fortuna), która niesie dziecko Ploutos (Plutus, Bogactwo). Według Tebańczyków ręce i twarz wizerunku wykonał Zenofon Ateńczyk, a resztę Kallistonikos (Callistonicus), tubylec. To był sprytny pomysł tych artystów, aby umieścić Ploutos w ramionach Tykhe, a więc sugerować, że ona jest jego matką lub pielęgniarką. Równie sprytna była koncepcja Kephisodotosa (Cephisodotus), który wykonał dla Ateńczyków wizerunek Eirene (Irene, Peace) z Ploutosem (Wealth) w ramionach.”

Pausanias, Description of Greece 9. 26. 8 :
” wizerunek Tykhe (Tyche, Fortuna), a w innym miejscu Hygeia (Zdrowie) … . Ale Atena Ergane (Robotnik), jak również Ploutos (Plutus, Bogactwo), który stoi obok niej, zostały wykonane przez … ((lacuna))”

Philostratus Starszy, Imagines 2. 27 (trans. Fairbanks) (grecki retor C3rd A.Dla Rodyjczyków, jak nam powiedziano, złoto spłynęło z nieba i wypełniło ich domy i wąskie uliczki, kiedy Zeus spowodował oberwanie chmury nad nimi, ponieważ oni również dali posłuch Atenie. Na ich akropolu stoi również bóstwo Plutos (Plutus, Bogactwo), przedstawiany jako uskrzydlona istota, która zstąpiła z chmur, i jako złoty z powodu substancji, w której się objawił. Co więcej, jest on namalowany jako posiadający wzrok; w określonym celu przybył do nich.”

Pseudo-Hyginus, Astronomica 2. 4 (przeł. Grant) (mitograf rzymski z C2nd n.e.) :
„Hermippus, który pisał o gwiazdach, mówi, że Ceres leżała z Iasionem, synem Thuscusa. Wielu zgadza się z Homerem, że za to został on uderzony piorunem. Z nich, jak pokazuje Petellides, kreteński pisarz historyczny, urodzili się dwaj synowie, Filomelus i Plutus, którzy nigdy nie byli w dobrych stosunkach, gdyż Plutus, który był bogatszy, nie oddał nic ze swego majątku bratu. Filomelus jednak, zmuszony koniecznością, kupił za to, co miał, dwa woły i stał się wynalazcą wozu. W ten sposób, orząc i uprawiając pola, utrzymywał się sam. Jego matka, podziwiając jego wynalazek, przedstawiła go orzącego wśród gwiazd i nazwała go Bootes.”

Nonnus, Dionysiaca 11. 390 (przeł. Rouse) (grecka epopeja z V w. n.e.) :
” objęła Iasiona jako oblubieńca swym płodnym ramieniem.”