Kent-Drury
Angielski 422
Definicje
Satyra – literacka sztuka pomniejszania tematu przez jego ośmieszanie i wywoływanie wobec niego postaw rozbawienia, pogardy, szyderstwa lub oburzenia. Bierze swoją formę z gatunku, który spoofuje.
Satyra Horacjańska – Od imienia rzymskiego satyryka Horacego: Satyra, w której głos jest pobłażliwy, tolerancyjny, rozbawiony i dowcipny. Mówca wystawia na delikatne pośmiewisko absurdy i głupstwa istot ludzkich, dążąc do wywołania u czytelnika nie gniewu Juvenala, lecz wesołego uśmiechu.
Satyra juwenaliowa – Po rzymskim satyryku Juvenalu: Formalna satyra, w której mówcaattacksvice i błąd z pogardą i oburzeniem Juvenalian satyra witsrealizm i jego surowość jest w silnym kontraście do satyry Horatian.
Burlesque– Forma komedii charakteryzuje sięridiculous przesady i zniekształcenia.Poważny temat może być traktowanyfrivolously lub frywolne temat poważnie. Istotną cechą, która sprawia, że burleska jest rozbieżność między tematem a stylem. To znaczy, styl zwykle godny może być używany do bezsensownej sprawy, lub styl bardzo bezsensowny może być używany do ośmieszenia ważnego tematu.
Parodia – utwór, który naśladuje poważny sposób i charakterystyczne cechy danego dzieła lub charakterystyczny styl jego twórcy, i stosuje naśladownictwo do niskiego lub komicznie nieodpowiedniego tematu. Często parodia ma silniejszy wpływ na sprawy aktualnej wagi – na przykład politykę – niż jej oryginalna kompozycja. Jest to odmiana burleski.
Ironia – Mówienie jednej rzeczy, a oznaczanie innej.