Poliploidalność, stan, w którym normalnie diploidalna komórka lub organizm nabywa jeden lub więcej dodatkowych zestawów chromosomów. Innymi słowy, poliploidalna komórka lub organizm ma trzy lub więcej razy większą liczbę chromosomów niż haploidalna. Poliploidalność powstaje w wyniku całkowitego braku dysjunkcji chromosomów w czasie mitozy lub mejozy.
Poliploidalność jest powszechna wśród roślin i była, w rzeczywistości, głównym źródłem specjacji u roślin okrytozalążkowych. Szczególnie ważna jest allopoliploidalność, która polega na podwojeniu chromosomów w roślinie mieszańcowej. Normalnie mieszaniec jest bezpłodny, ponieważ nie posiada wymaganych par chromosomów homologicznych do prawidłowego tworzenia gamet podczas mejozy. Jeśli jednak poprzez poliploidalność roślina zduplikuje zestaw chromosomów odziedziczonych po każdym z rodziców, mejoza może zachodzić, ponieważ każdy chromosom będzie posiadał homolog pochodzący z jego zduplikowanego zestawu. W ten sposób poliploidalność nadaje płodność wcześniej bezpłodnemu mieszańcowi, który w ten sposób uzyskuje status pełnego gatunku, odrębnego od każdego ze swoich rodziców. Szacuje się, że nawet połowa znanych gatunków okrytozalążkowych powstała w wyniku poliploidyzacji, w tym niektóre z gatunków najbardziej cenionych przez człowieka. Hodowcy roślin wykorzystują ten proces, traktując pożądane hybrydy substancjami chemicznymi, takimi jak kolchicyna, o których wiadomo, że wywołują poliploidalność.
Poliploidalne zwierzęta są znacznie mniej powszechne, a proces ten wydaje się mieć niewielki wpływ na specjację zwierząt.