Jeleń mułowy
Jeleń mułowy (wideo)
Mule Deer (video)
Najliczniejszy, Najbardziej liczną, rozpowszechnioną i popularną zwierzyną grubą w Arizonie są jelenie. W stanie występują dwa odrębne gatunki, jeleń mułowy (Odocoileus hemionus) i jeleń wirginijski (Odocoileus virginianus).
Najliczniej występującym jeleniem w Arizonie jest jeleń mułowy z Gór Skalistych. Mule deer nie są ograniczone do jednego rodzaju terenu, można je znaleźć od rzadkich, niskich pustyń do wysokich zalesionych gór. Generalnie preferują bardziej surowy kraj.
Historia życia
Jelenie muły dostają swoją nazwę od swoich dużych uszu. Kolor sierści jest czerwono-brązowy w lecie i zmienia się na niebiesko-szary w zimie. Jego czoło jest znacznie ciemniejsze niż twarz, podczas gdy gardło, brzuch i wewnętrzna strona nogi są białe. Jelenie muły mają białe łaty na zadach i krótkie, wąskie, czarne ogony z białymi końcówkami.
Jelenie muły są większymi jeleniami w Arizonie. Dorosłe jelenie mogą ważyć ponad 200 funtów i osiągać wysokość 42 cali przy ramieniu. Waga jeleni mułów wynosi średnio 125 funtów.
Typowa konfiguracja poroża muła ma każdą stronę rozgałęziającą się równo na dwie główne belki, z których każda może rozwidlać się na dwa zęby. Wielkość i liczba „punktów” zależy od kombinacji wieku, odżywiania i pochodzenia genetycznego. Poroże rośnie pod warstwą skóry zwaną aksamitem. Aksamit dostarcza krew do rosnącego poroża, które jest miękkie. Kiedy poroże jest w pełni rozwinięte, twardnieje, aksamit wysycha i jest ścierany. Poroże zbudowane jest z materiału podobnego do kości. Każdego roku na wiosnę, po zakończeniu sezonu rozrodczego, poroże jest zrzucane. To właśnie w ramach przygotowań do ruty jelenie mule wyrastają z poroża. Jelenie są poligamiczne i walczą o harem łani podczas zimowego sezonu rozrodczego.
Po okresie ciąży, trwającym około 190 dni, łanie rodzą cielęta, często bliźniaki. Młode są „zrzucane” mniej więcej w połowie lata. Na wyższych wysokościach, młode rodzą się wcześnie po ostatnich wiosennych burzach, aby młode mogły urosnąć na tyle duże, by wytrzymać zimowe burze. Na niższych, suchszych wysokościach, czas zrzucania jest bardziej zsynchronizowany z letnimi deszczami, które przynoszą nowy wzrost roślin. Plamy płowe znikają po około dwóch miesiącach, a młode pozostają z matką do następnej wiosny. Stają się dojrzałe płciowo w ciągu półtora roku. W naturze jelenie żyją około dziesięciu lat.
Historia polowań
Jak przystało na główne zwierzę łowne Arizony, jelenie otrzymały pewną ochronę już w 1887 roku, kiedy to czteromiesięczny sezon trwający od 1 października do 31 stycznia został ustanowiony przez ustawodawcę terytorialnego. W 1893 roku wprowadzono polowania tylko na jelenie, a sezon był stopniowo skracany aż do 1913 roku, kiedy to nowa legislatura stanowa zezwoliła na dwumiesięczny sezon i limit na dwa jelenie. Nawet to zostało uznane przez sportowców za przesadę i w 1916 roku, w wyniku inicjatywy publicznej, zmniejszono limit do jednego jelenia w październiku.
Mimo poważnej nadpopulacji jeleni na North Kaibab w latach dwudziestych, liczba jeleni w pozostałej części stanu spadała. W 1929 roku, sezon na jelenie mule został zamknięty na południe od rzeki Gila, a nawet w 1946 roku, mniej niż 5,000 jeleni mule (ponad 80% wszystkich zabitych jeleni) zostało zebranych w Arizonie. Następnie, z niejasnych do dziś powodów, populacje jeleni zaczęły się zwiększać. Wraz ze wzrostem populacji, zezwolono na polowania na jelenie i „any-deer”. W 1961 roku 91.120 myśliwych upolowało 35.897 jeleni. Ponad 86 procent z nich stanowiły jelenie mule, a prawie 10.000 stanowiły zwierzęta bez rogów. Polowanie na jelenie z łuku również zaczęło stanowić znaczącą możliwość polowania.
Później nastąpiła seria lat o słabej przeżywalności płodów. Do 1970 roku pozyskano mniej niż 16.000 jeleni, a sukces polowań spadł do 16 procent. Wraz z wprowadzeniem w następnym roku polowań na jelenie wyłącznie na podstawie zezwoleń, liczba myśliwych spadła z ponad 97 000 do mniej niż 68 000. Liczba jeleni wzrosła stopniowo po 1972 roku, osiągając poziom około 70.000 rocznie w latach 1976-1982, kiedy to myśliwi pozyskali ponad 12.000 jeleni mułów, co stanowiło około 75% całkowitego pozyskania jeleni. Następnie, seria mokrych zim spowodowała wzrost przeżywalności płodów, a liczba myśliwych i liczba zapakowanych jeleni wzrosła odpowiednio do 1986 roku, kiedy to prawie 86 000 myśliwych zabrało 25 566 jeleni, z czego 77 procent stanowiły jelenie mule.
Od tego czasu nastąpiła kolejna seria susz, a możliwości polowania na jelenie zostały ponownie ograniczone. Obecnie jelenie mule stanowią około 60 procent wszystkich pozyskiwanych jeleni. Perspektywy na najbliższą przyszłość są jeszcze bardziej zniechęcające, ale jelenie mule są zwierzętami, które mają tendencję „boom and bust”. Wraz z nadejściem lepszych niż przeciętne zimowych deszczów populacja jeleni mułów znów się poprawi. Jedynym pytaniem jest, kiedy.
Zachowanie
Jeleń żywi się trawami i roślinami zielnymi wiosną i latem, jednak są one przede wszystkim przeglądaczami. Zjadają takie przedmioty jak gałązki, korę, pąki, liście i orzechy. Ważne rośliny w diecie jelenia muła to mahonia górska, buckbrush, cliffrose, sagowiec, kruszyna, jałowiec i dąb. Większość karmienia odbywa się o świcie i o zmierzchu, chociaż działalność człowieka może spowodować przesunięcie w kierunku większej ilości karmienia w nocy. W Arizonie, drapieżnictwo na jeleniach jest głównie przez kojoty, bobcoty i lwy górskie.
Podsumowanie
Okres lęgowy: Listopad-grudzień
Występowanie młodych: Czerwiec-sierpień Średnia
Liczba młodych: 2
Rozmieszczenie: 90ft-10K ft, w całym stanie z wyjątkiem skrajnego południowo-zachodniego rogu stanu
Siedlisko: Krzewy pustyni, łąki, pinon-juniper, sosna, osika-jodła, i łąki górskie
Food Preference: Chwasty, palo verde, osika, grzyby, kwiaty yucca, krzewy, dąb, fasola mesquite, janusia, cliffrose, sagebrush, jałowiec, coffeeberry, owoce kaktusów i filaree w sezonie
Range: 30-50 mil kwadratowych
Live Weight: M-200-225lbs.; F-110-125lbs.
Predators: Lew górski, kojot i orzeł
.