Guinguette Marais Poitevin

Peptydy natriuretyczne (NP) są hormonami peptydowymi syntetyzowanymi przez serce, mózg i inne organy. Uwalnianie tych peptydów przez serce jest stymulowane przez rozciąganie przedsionków i komór, jak również przez bodźce neurohumoralne, zwykle w odpowiedzi na niewydolność serca. Głównym działaniem fizjologicznym peptydów natriuretycznych jest obniżenie ciśnienia tętniczego poprzez zmniejszenie objętości krwi i systemowego oporu naczyniowego.

Przedsionkowy peptyd natriuretyczny (ANP) jest 28-aminokwasowym peptydem, który jest syntetyzowany, przechowywany i uwalniany przez miocyty przedsionków w odpowiedzi na rozciąganie przedsionków, stymulację angiotensyną II, endoteliną i stymulację współczulną (pośredniczoną przez beta-adrenoreceptory). Dlatego też podwyższone stężenie ANP występuje w stanach hiperwolemii (zwiększonej objętości krwi), jak np. w niewydolności serca. ANP jest najpierw syntetyzowany i magazynowany w miocytach serca jako prepro-ANP, który jest następnie rozszczepiany do pro-ANP i ostatecznie do ANP. ANP jest biologicznie aktywnym peptydem.

Drugi peptyd natriuretyczny (peptyd natriuretyczny typu mózgowego; BNP) jest 32-aminokwasowym peptydem, który jest syntetyzowany głównie przez komory serca (jak również w mózgu, gdzie został po raz pierwszy zidentyfikowany). BNP jest syntetyzowany najpierw jako prepro-BNP, który jest następnie rozszczepiany do pro-BNP i ostatecznie do BNP. Podobnie jak ANP, BNP jest uwalniany przez te same mechanizmy, które uwalniają ANP, i ma podobne działanie fizjologiczne. W wyniku proteolizy pro-BNP (108 aminokwasów) powstaje BNP (32 aminokwasy) i N-końcowy fragment pro-BNP (NT-pro-BNP; 76 aminokwasów). Zarówno BNP, jak i NT-pro-BNP są czułymi, diagnostycznymi markerami niewydolności serca u pacjentów.

Krążące ANP i BNP mogą wiązać się z receptorem peptydu natriuretycznego-A (NPR-A) w różnych tkankach, szczególnie w miejscach naczyniowych i nerkowych. NPR-A jest sprzężony z cząsteczkową cyklazą guanylową (GC), która jest związana z NPR-A na błonie komórkowej. Aktywacja GC prowadzi do powstania cGMP z GTP. cGMP służy jako drugi posłaniec dla komórkowych działań peptydów natriuretycznych.

Endopeptydaza obojętna (NEP; zwana również neprylizyną) jest krążącym enzymem, który degraduje peptydy natriuretyczne. Dlatego zahamowanie tego enzymu (np, przez sakubitril) zwiększa stężenie krążących peptydów natriuretycznych i potęguje ich działanie.

Działanie peptydów natriuretycznych na układ sercowo-naczyniowy i nerki

Peptydy natriuretyczne (NP) biorą udział w długotrwałej regulacji gospodarki sodowej i wodnej organizmu.długoterminowej regulacji równowagi sodowej i wodnej, objętości krwi i ciśnienia tętniczego. Istnieją dwa główne szlaki działania peptydów natriuretycznych: 1) działanie rozszerzające naczynia krwionośne oraz 2) działanie nerkowe, które prowadzi do natriurezy i diurezy.

NPs bezpośrednio rozszerzają żyły (zwiększają podatność żylną) i w ten sposób obniżają ośrodkowe ciśnienie żylne, co zmniejsza rzut serca poprzez zmniejszenie obciążenia wstępnego komór. NPs również rozszerzają tętnice, co zmniejsza systemowy opór naczyniowy i systemowe ciśnienie tętnicze. Wydaje się, że przewlekłe podwyższenie NPs obniża ciśnienie tętnicze głównie poprzez zmniejszenie systemowego oporu naczyniowego. Mechanizm ogólnoustrojowego rozszerzenia naczyń obejmuje pośredniczone przez receptory NP podwyższenie stężenia cGMP w mięśniach gładkich naczyń oraz osłabienie współczulnego napięcia naczyniowego. Ten ostatni mechanizm może obejmować działanie NP na miejsca w ośrodkowym układzie nerwowym, jak również poprzez hamowanie uwalniania noradrenaliny przez zakończenia nerwów współczulnych.

NP wpływają na nerki poprzez zwiększenie współczynnika filtracji kłębuszkowej (GFR) i frakcji filtracyjnej, co powoduje natriurezę (zwiększone wydalanie sodu) i diurezę (zwiększone wydalanie płynów). Te nerkowe działania NLPZ są oszczędzające potas, w przeciwieństwie do większości leków moczopędnych, które są stosowane w celu wywołania natriurezy i diurezy u pacjentów.

Drugim nerkowym działaniem NLPZ jest zmniejszenie uwalniania reniny, a tym samym zmniejszenie krążącego poziomu angiotensyny II i aldosteronu. Prowadzi to do dalszej natriurezy i diurezy. Zmniejszenie stężenia angiotensyny II również przyczynia się do rozszerzenia naczyń krwionośnych i zmniejszenia systemowego oporu naczyniowego.

Połączone razem, te działania NLPZ zmniejszają objętość krwi, ciśnienie tętnicze, ośrodkowe ciśnienie żylne, ciśnienie zaklinowania w kapilarach płucnych i rzut serca. Podsumowując, peptydy natriuretyczne pełnią funkcję układu kontrregulacyjnego dla układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAAS).

Rekombinowany ludzki BNP, czyli nesiritid, jest dopuszczony do leczenia ostrej, zdekompensowanej zastoinowej niewydolności serca spowodowanej dysfunkcją skurczową. Nowa klasa leków, które są inhibitorami obojętnej endopeptydazy (NEP; neprylizyna) (np. sakubitril), w połączeniu z blokerem receptora angiotensyny (ARB; walsartan) okazała się bezpieczna i skuteczna w leczeniu ostrej, zdekompensowanej niewydolności serca. Ta kombinacja leków blokuje zarówno receptory angiotensyny (AT1), jak i degradację NPs, wzmacniając w ten sposób kontrregulacyjne działanie NPs na układ RAAS.

Revised 02/07/19