DiscEdit
Oryginalny projekt rębaka wykorzystuje stalowy dysk z zamontowanymi na nim ostrzami jako mechanizm zrębkujący. Technologia ta pochodzi z wynalazku Niemca Heinricha Wiggera, na który uzyskał patent w 1922 roku. W tej konstrukcji, (zazwyczaj) odwracalne hydraulicznie napędzane koła ciągną materiał z leja w kierunku tarczy, która jest zamontowana prostopadle do przychodzącego materiału. Gdy tarcza jest obracana przez silnik, ostrza zamontowane na jej powierzchni tną materiał na wióry. Te z kolei wyrzucane są przez rynnę zsypową za pomocą kołnierzy na krawędziach tarczy.
Komercyjne rębaki tarczowe mają zazwyczaj średnicę materiału od 6 do 18 cali (15 do 46 cm). Rębaki przemysłowe są dostępne z tarczami o średnicy do 160 cali (4.1 m) i wymagają mocy od 4,000 do 5,000 koni mechanicznych (3,000 do 3,700 kW). Jednym z zastosowań przemysłowych rębaków tarczowych jest produkcja wiórów drzewnych używanych do produkcji płyt wiórowych.
Rębarka bębnowa
Rębaki bębnowe wykorzystują mechanizmy składające się z dużego stalowego bębna napędzanego silnikiem. Bęben jest zamontowany równolegle do leja zasypowego i obraca się w kierunku zsypu. Ostrza zamontowane na zewnętrznej powierzchni bębna tną materiał na wióry i przesuwają je do zsypu. Komercyjne rębaki bębnowe mają zazwyczaj średnicę materiału od 9 do 24 cali (23 do 61 cm).
Rębaki z konwencjonalnym zasilaniem bębnowym wykorzystują bęben jako mechanizm podający, ciągnąc materiał w trakcie jego rozdrabniania. Są one potocznie nazywane rębakami „chuck-and-duck”, ze względu na natychmiastową prędkość, jaką osiąga materiał wrzucany do bębna. Rębaki tego typu mają wiele wad i problemów związanych z bezpieczeństwem. Jeśli operator zahaczy o materiał podawany do maszyny, obrażenia lub śmierć są bardzo prawdopodobne. Rębaki bębnowe z napędem hydraulicznym w dużej mierze zastąpiły maszyny z napędem konwencjonalnym. Rębaki te wykorzystują zestaw kół napędzanych hydraulicznie do regulacji prędkości podawania materiału do bębna rębaka.
InneEdit
Istnieją znacznie większe maszyny do obróbki drewna. „Rębaki do całych drzew” i „Recyklery”, które mogą zazwyczaj obsługiwać materiał o średnicy od 2 stóp (61 cm) do 6 stóp (180 cm) mogą zatrudniać bębny, tarcze lub kombinację obu. Największe maszyny używane w przetwórstwie drewna, często nazywane „Tub Grinders”, mogą obsługiwać materiał o średnicy 8 stóp (240 cm) lub większej, i używać młotów bijakowych z końcówkami z węglików spiekanych do miażdżenia drewna, a nie cięcia go. Maszyny te mają zazwyczaj moc od 200 koni mechanicznych (150 kW) do 1000 koni mechanicznych (750 kW). Niektóre z nich są tak ciężkie, że do ich transportu potrzebna jest ciężarówka z naczepą. Mniejsze modele mogą być holowane przez ciężarówkę średniej ładowności.
