Robert Morris jest najbardziej znany jako „Finansista Rewolucji Amerykańskiej”. Wraz ze swoim wkładem finansowym do rodzącego się narodu, uczestniczył w Drugim Kongresie Kontynentalnym i podpisał trzy z czterech wielkich dokumentów państwowych Stanów Zjednoczonych: Deklarację Niepodległości, Artykuły Konfederacji i Konstytucję USA.
Morris urodził się 20 stycznia 1734 roku w Liverpoolu, w Anglii. W 1747 roku nastoletni Morris opuścił Anglię, by dołączyć do ojca, dobrze prosperującego agenta tytoniowego, w Oxfordzie, w stanie Maryland. Dwa lata później Morris został wysłany do Filadelfii w Pensylwanii, gdzie uczył się biznesu i finansów, odbywając praktykę u Charlesa Willinga. Podczas pobytu w Pensylwanii ojciec Morrisa zmarł i zapisał synowi w testamencie swój duży majątek finansowy. Po odejściu Charlesa Willinga kilka lat później, Morris nawiązał współpracę z synem Charlesa, Thomasem. W 1757 r. stworzyli firmę Willing, Morris, & Company, która wysyłała różne towary i okazjonalnie zajmowała się handlem niewolnikami.
Mimo że Morris kochał kraj, w którym się urodził, jako finansista nie pochwalał brytyjskiego opodatkowania amerykańskich towarów i handlu. Po wprowadzeniu przez Wielką Brytanię ustawy stemplowej w 1765 roku, Morris przyłączył się do protestu kupców. Chociaż Morris nie wstąpił do Pierwszego Kongresu Kontynentalnego, zaprzyjaźnił się z delegatami kongresu, takimi jak George Washington. Dzięki tym przyjaźniom Morris został nominowany do Drugiego Kongresu Kontynentalnego. Początkowo Morris był umiarkowany i nie głosował za niepodległością od Wielkiej Brytanii. Jednak, gdy podpisywano Deklarację Niepodległości, Morris podpisał się pod nią. Nie jestem jednym z tych polityków, którzy się denerwują, gdy moje plany nie są przyjęte,” stwierdził, „Myślę, że obowiązkiem dobrego obywatela jest podążanie za nim, gdy nie może przewodzić.”
Podczas wojny Morris pomagał w finansowej logistyce działań wojennych. W tym czasie Kongres miał niewielkie możliwości pozyskiwania funduszy na działania wojenne i emitował papierowe pieniądze, aby zapewnić sobie większe fundusze. Doprowadziło to do ogromnej inflacji w 1781 roku i utworzenia stanowiska Superintendenta Finansów w Kongresie, aby pomóc w radzeniu sobie z finansowymi kosztami wojny. W latach 1781-1784 Morris pełnił funkcję Superintendenta. Pomagał w zdobywaniu broni i amunicji dla Armii Kontynentalnej, eksportując amerykańskie towary i wykorzystując dochody z tego tytułu do zakupu dostaw wojskowych z Europy. Ponadto tworzył reformy i podatki, aby pomóc w zabezpieczeniu pieniędzy. Gdy nie można było zabezpieczyć pieniędzy, używał własnych pieniędzy, by wspomóc wysiłek wojenny.
Bezzwłocznie po wojnie Morris wrócił do Pensylwanii i poświęcił się interesom. Jednak wkrótce potem ponownie został delegatem do Kongresu i pomógł w debacie i podpisaniu Konstytucji. W nowo powstałym systemie rządowym Morris został senatorem i walczył o reformy finansowe.
Niestety, w późniejszym okresie życia, Morris doświadczył trudności finansowych z powodu złej spekulacji ziemią i kryzysu finansowego z 1797 roku. Wcześniej jeden z najbogatszych ludzi w Stanach Zjednoczonych, został uwięziony w więzieniu dla dłużników w latach 1799-1801. Dzięki ustawie o upadłości z 1800 r. mógł ogłosić bankructwo, opuścić więzienie i zamieszkać z żoną Content Dunham w małym domku na przedmieściach Filadelfii. W 1806 roku zmarł w zapomnieniu.
Pomimo, że został zapomniany w późniejszym życiu, jego spuścizna pozostaje jako „Finansisty Rewolucji Amerykańskiej”. Bez jego wkładu finansowego i zdolności biznesowych we wczesnym okresie republiki, Stany Zjednoczone nie mogłyby przetrwać.