W czasie amerykańskiej wojny o niepodległość (1776-1783) i przez kilka dekad po niej, Wielka Brytania zdominowała światową produkcję tekstyliów bawełnianych. W rzeczywistości, Wielka Brytania stała się tak dominująca w produkcji i handlu tekstyliami, że Manchester, jej przemysłowa stolica, zyskał przydomek „Cottonopolis”. Dla kontrastu, amerykańska produkcja tekstyliów bawełnianych zorientowanych na eksport, a nawet o jakości handlowej, praktycznie nie istniała. Ta pozycja względnego amerykańskiego zacofania zmieniła się pod wpływem dwóch wybitnych osób: Samuela Slatera (1768-1835) i Francisa Cabota Lowella (1775-1817). Slater, wykwalifikowany brytyjski inżynier maszyn włókienniczych, pomógł stworzyć pierwszą w kraju przędzalnię bawełny. Lowell, członek prominentnej rodziny kupieckiej z Nowej Anglii, założył pierwszy zintegrowany zakład przędzenia i tkania bawełny w mieście Lowell w stanie Massachusetts. Razem Slater i Lowell przynieśli do Stanów Zjednoczonych wyrafinowaną technologię brytyjskiej rewolucji przemysłowej i wprowadzili innowacyjne metody produkcji fabrycznej.