Guinguette Marais Poitevin

Znalazłeś się przy julefrokost, wpatrując się w dół szklanki i zadając sobie pytanie „Co to jest aquavit i dlaczego tak smakuje?”. Nie jesteś sam.

Czym jest aquavit?

Gdyby kraje nordyckie miały jeden charakterystyczny napój, byłby to bez wątpienia spirytus aquavit. Aquavit pochodzi od łacińskiego aqua vitae, czyli „woda życia”, co jest ironią losu, ponieważ smakuje jak płynny ogień.

Niemieccy kupcy przywieźli aquavit do Skandynawii w 1400 roku, gdzie początkowo stosowano go w medycynie i prochu strzelniczym. Dość szybko jednak Skandynawowie zasmakowali w tym trunku, a aquavit stał się integralną częścią nordyckich zwyczajów, tradycji i kultury. Czym więc jest aquavit?

Podstawowo jest to wódka lub gin podobny do spirytusu. Zgodnie z rozporządzeniem UE, aquavit musi być destylowany z kminkiem lub koprem i powinien mieć minimalną zawartość alkoholu 37,5% objętości, choć 40% jest zazwyczaj średnią. To, czy aquavit zaczyna się od ziemniaków, czy od zboża, zależy od kraju, podobnie jak kolor, smak i sposób spożywania. Aquavit jest mniej znanym alkoholem, który teraz robi furorę poza Europą, Skål!

Duński aquavit

W Danii duński aquavit jest znany jako snaps – choć technicznie rzecz biorąc, nie wszystkie snapsy to aquavit. Snaps był częścią duńskiej diety przez setki lat, więc kiedy król Chrystian III postanowił go opodatkować, Duńczycy zaczęli destylować swój własny aquavit w domu.

W 1800 r. szacuje się, że Dania miała 2500 legalnych destylarni, a niezliczona ilość innych zajmowała się domowym warzeniem piwa „poza prawem”. Dziś produkcja duńskiego aquavitu została w dużej mierze skonsolidowana, ale w ostatnich latach pojawiła się garstka rzemieślniczych gorzelników.

Co odróżnia duński snaps od niektórych z jego skandynawskich sąsiadów, to fakt, że jest on zazwyczaj wytwarzany z ziarna i ma jasny, jeśli nie klarowny, kolor.

Jak Duńczycy piją snapsa?

Zimne i zazwyczaj z tradycyjnym obiadem smørrebrød, składającym się z marynowanego śledzia. W Danii snaps podawany jest w formie shotów i zazwyczaj popijany. Cóż, przynajmniej do czasu, aż zacznie działać alkohol. Duńskie snapsy zawsze pojawiają się na obiadach wielkanocnych i bożonarodzeniowych, rocznicach, urodzinach i innych specjalnych okazjach.

Fajny duński fakt o aquavit: Snaps i piwo pasują do siebie jak groszek do kożucha. Duńczycy zazwyczaj piją je razem. Nazywa się to sæt.

Duńskie marki snapsów do wypróbowania

Aalborg Akvavit

Dziadek duńskich snapsów, stołowy aquavit z Aalborg jest prawdopodobnie najbardziej znanym snapsem w Danii. Możesz nawet zrobić swój własny napar z ich Aalborg Basis Snaps. Jest to neutralny aquavit zbożowy, idealny do namaczania ulubionych owoców i ziół w domu.

Copenhagen Distillery

Nagrodzony akwawit z kopru, który jestNagrodzony aquavit z koprem, który na nowo wyobraża sobie klasyczny duński alkohol. Jest również aromatyzowany zielonym anyżem i cytryną, co nadaje mu ostry i pikantny smak. W ofercie znajduje się również specjalna edycja Mulberry Rose.

.

Snaps Bornholm

Rzemieślniczy duński snaps wytwarzany z organicznej pszenicy. Jest destylowany na bałtyckiej wyspie Bornholm i dostępny nawet w rozmiarach podróżnych zatwierdzonych przez TSA.

Norweski Aquavit: Akevitt

W odróżnieniu od aquavitu spotykanego w innych częściach Skandynawii, Norwegowie lubią destylować swój z ziemniaków jako bazy. Zgodnie z prawem, 95% ziemniaków w norweskim akevitt musi pochodzić z Norwegii i, w zależności od rodzaju klasyfikacji, musi dojrzewać w beczkach przez co najmniej sześć lub 12 miesięcy.

Linie jest najbardziej znaną marką norweskiego akevitt i nie bez powodu, jego historia jest dość niesamowita. Linie akevitt dojrzewa w dębowych beczkach przechowywanych w kadłubie statku, który przekracza równik nie raz, ale dwa razy! Idea starzenia spirytusu na morzu sięga roku 1805, kiedy to Catharina Meinke Lysholm wysłała trochę likieru z ziemniaków na sprzedaż do Indonezji. Nikt nie kupił beczek, a kiedy statek wrócił dwa lata później, rodzina Lysholm odkryła, że likier się zmienił. Spędzili kolejne dwie dekady na doskonaleniu techniki dojrzewania i tak narodził się solidny Linie akevitt.

Jak Norwegowie piją snapsa?

Norweskie „liniowe aquavity”, czyli te, które przekraczają równik, pije się jak szklankę koniaku lub whisky, w temperaturze pokojowej lub nieco niższej. Akevitt jest obowiązkową pozycją na Wielkanoc, Boże Narodzenie i Święto Konstytucji Norwegii, aby zrównoważyć tradycyjne ostre sery i marynowane lub fermentowane ryby. Norwegowie mają również swój własny koktajl inspirowany aquavitem. Nazywa się on fjellbekk, czyli „górski strumień”, i jest przyrządzany z aquavitu, wódki, cytryny i limonki.

Funkcjonalny norweski fakt: Christopher Hammer jest uważany za ojca norweskiego akevitt, ponieważ napisał książki o tym, jak przechowywać ziemniaki i destylować spirytus z ich zacieru. Jak na ironię, farmer Hammer był samozwańczym avholdsmannem, czyli „abstynentem”, co oznacza, że nie pił alkoholu.

Norweskie marki akevitt do wypróbowania

Linie

Norweski „akwawit liniowy”. Bursztynowy akevitt firmy Linie dojrzewa podczas czteromiesięcznej podróży z Oslo do Sydney i z powrotem.

Oslo Håntverks Distillery

OHD to rzemieślnicza destylarnia w sercu Oslo. Ich kolekcja akevitt jest świeża, zabawna i zawiera norweskie składniki roślinne.

Strand Brænderi

Samo opakowanie sprawia, że jest to wspaniały dodatek do każdego domowego baru. Partie są małe, a niektóre smaki to edycje limitowane, jak np. sześcioletni Smør Akevitt.

Islandzki Aquavit: Brennivín

Brennivín to islandzka wersja aquavitu. Być może już o nim słyszeliście. Został on nazwany „Czarną Śmiercią”. Spirytus zyskał swój przydomek w latach 30-tych XX wieku podczas prohibicji, kiedy to częściowe uchylenie zezwalało Islandczykom na picie mocnych alkoholi, wina i słabego piwa. Jednak, aby zniechęcić ludność do rozkoszowania się trunkiem, rząd umieścił na butelce złowrogą czarną etykietę. Odniosło to odwrotny skutek i brennivín stał się islandzkim hitem. Stał się ukochanym narodowym trunkiem wyspy.

W przeciwieństwie do innych skandynawskich akwawitów, kminek i kminek dominują w islandzkim brennivínie, który, podobnie jak norweski akevitt, jest również destylowany z ziemniaków. Wiele osób zawdzięcza subtelną słodycz brennivinu czystej, miękkiej wodzie Islandii. Nie zawiera dodatku cukru ani anyżu, nawet jeśli Twoje kubki smakowe twierdzą inaczej.

Jak Islandczycy piją Brennivín?

Na zimno lub jako zamiennik ginu, rumu lub whisky w koktajlu. Brennivín to także napój celebrujący i (nieoficjalny) napój Þorrablót – islandzkiego festiwalu w środku zimy.

Funkcjonalny islandzki fakt o aquavit: Hákarl, niesławna islandzka potrawa ze sfermentowanego rekina, jest popijana kieliszkiem brennivín. Wyobraź sobie ściganie lekko zepsutego rekina kieliszkiem płonącego płynu…

Islandzkie marki brennivín do wypróbowania

Brennivín

Brennivín Ölgerðin, nazywany „Oryginalnym Islandzkim Spirytusem”, zachował to samo opakowanie, które miało odstraszać konsumentów sto lat temu.

Hvönn & Söl

Hand-crafted, mała partia islandzkiego aquavit. W skład naparów wchodzą wodorosty, dzięgiel i borówki.

Fiński Aquavit: Koskenkorva

Finczycy są raczej zwolennikami wódki i Koskenkorva – alkoholu zbożowego, który plasuje się gdzieś pomiędzy wódką a aquavitem – ale nordycki aquavit zaczyna zdobywać narodowe uznanie. Jak na ironię, Finlandia jest największym producentem kminku na świecie, ale dopiero w ostatniej dekadzie rozpoczęła komercyjną destylację aquavitu. W 2014 roku Helsinki Distilling Company wypuściła na rynek swoją rzemieślniczą Helsingfors Fiskehamns Akvavit. Był to pierwszy lokalny aquavit w Finlandii i pierwsza destylarnia w Helsinkach od ponad wieku.

Jak Finowie piją Akvavit?

Zimno i w dużych ilościach od lipca do września podczas corocznych imprez rakowych, kräftskiva; tradycja przeniesiona przez Szwedów-Finów.

Funkcjonalny fiński fakt o aquavit: W Finlandii istnieje historia o koktajlu z aquavit nazwanym na cześć barona Carla Gustafa Emila Mannerheima, fińskiego przywódcy wojskowego, męża stanu i byłego prezydenta. Koktajl nazywa się marskin ryyppy, czyli „strzał marszałka” i został stworzony podczas II wojny światowej po tym, jak Mannerheim zażądał, aby coś zrobić ze słabo smakującą wódką. Trwa dyskusja na temat tego, co wchodziło w skład tego napoju, ale najprawdopodobniej była to mieszanka aquavitu, ginu i francuskiego wermutu.

Finish Akvavit Brands to Try

Helsinki Distilling Company

HDCo’s Helsingfors Fiskehamns Akvavit to pikantny aquavit, który dojrzewa przez tygodnie we francuskim dębie i jest ręcznie butelkowany w ich destylarni w Oslo. Zaleca się podawanie go schłodzonego.

Szwedzkie Aquavit: Brännvin

Aquavit jest znany jako brännvin w Szwecji, ale zazwyczaj usłyszysz, że jest określany lub pisany jako snaps. Pierwsza wzmianka o aquavit pojawiła się w Szwecji w 1467 roku, gdy wymieniono ją w instrukcji zapalania prochu strzelniczego. W XVI wieku Szwedzi na całym świecie zaczęli się już upajać snapsem, a jego zbożowe wersje destylowano we wszystkich większych miastach. Mimo wysiłków korony szwedzkiej, by ograniczyć lub zmonopolizować produkcję, popularność snapsa rosła. Szacuje się, że w latach trzydziestych XIX wieku Szwecja produkowała rocznie ponad 100 milionów litrów snapsa. W tym czasie kraj ten liczył zaledwie 3 miliony mieszkańców.

Doskonalenie technologii i szersza dostępność surowych ziemniaków sprawiły, że w latach 1800-tych powstało więcej odmian szwedzkiego snapsa o wyższej jakości.

Jak Szwedzi piją snapsa?

Chłodzony i najlepiej ze szklanki w kształcie tulipana. Zobaczysz ją wszędzie na festiwalach, przyjęciach i innych specjalnych okazjach, takich jak Midsommar, Boże Narodzenie i coroczne raki, które można jeść.

Funkcjonalny szwedzki fakt o aquavit: Szwedzi uwielbiają śpiewać przed wypiciem snapsa, a Vin & Sprithistoriska Museet w Sztokholmie dokumentuje tę radosną tradycję. Od 1992 r. zgromadziło ono kolekcję ponad 12 000 szwedzkich snapsvior, czyli „piosenek do picia”, i co roku organizuje konkursy, dzięki którym do listy dodawane są nowe.

Szwedzkie marki snapsów, których warto spróbować

O.P. Anderson Original Aquavit

Najstarszy i najlepiej sprzedający się aquavit w Szwecji. Zadebiutował w 1891 roku na targach wystawowych w Göteborgu.