Definicja semantyki
Semantyka jest jedną z ważnych gałęzi językoznawstwa, i zajmuje się interpretacją i znaczeniem słów, struktury zdań i symboli. Zajmuje się zrozumieniem czytelników, w jaki sposób rozumieją innych i ich interpretacje. Ponadto semantyka buduje relacje między sąsiadującymi słowami i wyjaśnia sens zdania, niezależnie od tego, czy znaczenia słów są dosłowne czy przenośne.
Typy Semantyki
Istnieją dwa rodzaje Semantyki:
Semantyka konotatywna
Kiedy słowo sugeruje zestaw skojarzeń, lub jest wyobrażeniową lub emocjonalną sugestią związaną ze słowami, podczas gdy czytelnicy mogą odnieść się do takich skojarzeń. Po prostu, to reprezentuje figuratywne znaczenie. Zazwyczaj poeci używają tego typu znaczenia w swojej poezji.
Semantyka denotatywna
Sugeruje dosłowne, jednoznaczne lub słownikowe znaczenia słów, bez użycia znaczeń powiązanych. Używa również symboli w piśmie, które sugerują wyrażenia pisarzy, takie jak wykrzyknik, cudzysłów, apostrof, dwukropek lub cudzysłów.
Przykłady semantyki w literaturze
Przykład #1: Romeo i Julia (William Shakespeare)
Juliet:
„O, be some other name!
Co jest w imieniu? To, co nazywamy różą
Pod każdym innym imieniem pachniałoby tak samo słodko;
Tak samo Romeo, gdyby nie był Romeo call’d …”
Powyższy cytat jest w rzeczywistości przekazaniem znaczenia figuratywnego. Jednak otaczający go tekst wyjaśnia to znaczenie. Julia używa języka metaforycznego, argumentując Romeo, że jego nazwisko rodowe nie jest dla niej ważne, bo ona chce tylko Romea.
Przykład #2: Portret artysty jako młodzieńca (James Joyce)
Użycie denotacji lub ogólnego znaczenia można zobaczyć już w pierwszym rozdziale Portretu artysty jako młodzieńca Jamesa Joyce’a, kiedy Stephen wyraża swoje uczucia do matki i ojca mówiąc:
„Jego matka miała ładniejszy zapach niż jego ojciec.”
To zdanie przekazuje denotatywny lub ogólny sens, że on lubi matkę bardziej niż ojca. Tak więc znaczenie jest zrozumiałe i akceptowalne dla wszystkich typów czytelników na całym świecie. Stąd, ogólna akceptowalność dla wszystkich ludzi jest głównym czynnikiem w komunikacji z ludźmi z powodzeniem.
Przykład #3: Hamlet (William Shakespeare)
W słynnym solilokwium księcia Hamleta, „Być albo nie być”, William Shakespeare użył słowa, które używamy całkiem inaczej w dzisiejszych czasach. Hamlet mówi:
„When we have shuffled off this mortal coil …”
Tutaj „mortal coil” ma znaczenie konotatywne, które sugeruje życie, jako że Hamlet porównuje śmierć do snu. Jednak dziś używamy cewek w innym połączeniu, co oznacza serię spirali ciasno połączonych ze sobą.
Przykład #4: Hedda Gabler (By Henrik Ibsen)
Możemy zrozumieć użycie semantyki na początku Heddy Gabler, w której Bertha wspomina o Heddzie, mówiąc:
„She’s real lady. Chce, żeby wszystko było tak jak trzeba.”
To zdanie kładzie nacisk na implikację, że w przeciwieństwie do Heddy, inne kobiety nie są prawdziwe. Że nie mają dyscypliny, ani struktury w harmonogramie swojego życia. W innym dialogu mówi ona:
„Ależ, Panie! Nigdy nie marzyłam, że dożyję meczu między nią a mistrzem George’em.”
Tutaj wykrzyknik podkreśla uczucia ciekawości i zdumienia Berthy. Jej wybór słów, „never dreamed”, pokazuje intensywność zaskakujących emocji związanych z nierównością klasową.
Przykład #5: Night (By William Blake)
W poezji możemy znaleźć zastosowanie cech semantycznych w sposób bardziej rozbudowany, ponieważ cechy te opisują znaczenia zdań, zwrotów i słów, a także tworzą relacje między nimi. Cechy te obejmują personifikację, symilię, obrazowanie, metaforę i aluzję. Na przykład w wierszu Williama Blake’a Noc, używa on wszystkich cech semantycznych. Poeta stosuje symilię, aby porównać piękno księżyca z kwiatem,
„Księżyc jak kwiat…”
Potem stosuje ukryte porównanie rzeczy niepodobnych:
„And there the lion’s ruddy eyes
Shall flow with tears of gold …”
Tutaj zwrot „tears of gold” ilustruje wartość łez. Następnie widzimy personifikację:
„Stopy aniołów jasne …”
oraz obrazowanie:
„The sun descending in the west,
The evening star does shine…”
To maluje obraz w umysłach czytelników.
Funkcja semantyki
Celem semantyki jest zaproponowanie dokładnych znaczeń słów i zwrotów, i usunięcie zamieszania, które mogłoby doprowadzić czytelników do przekonania, że słowo ma wiele możliwych znaczeń. Tworzy ona związek między słowem a zdaniem poprzez ich znaczenia. Poza tym, semantyka umożliwia czytelnikom odkrywanie sensu, ponieważ, jeśli usuniemy lub zmienimy miejsce jednego słowa w zdaniu, zmieni to całe znaczenie, lub w przeciwnym razie zdanie stanie się anomalne. Stąd relacja sensu wewnątrz zdania jest bardzo ważna, gdyż pojedyncze słowo nie niesie ze sobą żadnego sensu ani znaczenia.