Bezsenność jest bardzo częstą patologią w wieku dziecięcym (30% u dzieci poniżej 5. roku życia), która powoduje poważne zaburzenia poznawcze, emocjonalne i reperkusje związane z uczeniem się, a także istotną współchorobowość i wpływa na jakość życia dziecka i jego rodziny. Szkolenie pediatrów w zakresie diagnostyki i leczenia jest zazwyczaj niewystarczające. Z tych wszystkich powodów przedstawiamy dokument konsensusu dotyczący postępowania w bezsenności u dzieci i młodzieży, przygotowany przez przedstawicieli Hiszpańskiego Towarzystwa Pediatrycznego, Hiszpańskiego Towarzystwa Snu, Hiszpańskiego Towarzystwa Pediatrii Ambulatoryjnej i Podstawowej Opieki Zdrowotnej, Hiszpańskiego Towarzystwa Medycyny Młodzieżowej, Hiszpańskiego Towarzystwa Psychiatrii Dziecięcej i Hiszpańskiego Towarzystwa Neurologii Dziecięcej. Grupa ta zaleca, aby rozpoznanie było kliniczne i tylko w przypadkach wątpliwych lub gdy konieczna jest diagnostyka różnicowa, konieczne jest wykonanie badań uzupełniających. Leczenie powinno również opierać się głównie na terapii poznawczo-behawioralnej i modyfikacji nawyków dotyczących snu. Stosowanie leków i substancji ułatwiających zasypianie jest częste, chociaż nie ma żadnych wytycznych klinicznych, które by to potwierdzały.