Chelicerae to szczęki pająka. Znajdują się one na samym przodzie głowotułowia pająka. Każdy pająk z Kentucky ma parę chelicerae i są one zakończone kłami. Chelicerae są wypełnione mięśniami i służą do przytrzymywania ofiary, podczas gdy pająk wstrzykuje jad. Warto zauważyć, że niektóre rzadkie pająki, np. z naukowej rodziny Uloboridae, nie mają gruczołów jadowych, choć posiadają kły i chelicerae.
Pająki nie piją płynów przez kły. Za policzkami znajdują się inne małe aparaty gębowe, w tym wargi i błona śluzowa. Wraz z chelicerami służą one do kierowania pokarmu do jamy gębowej pająka, która jest ukryta za chelicerami i innymi aparatami gębowymi.
Niektóre pająki, np. pająki pajęcze, są w stanie spożywać tylko płyny, ale większość z nich jest w stanie jeść pokarm stały po rozdrobnieniu i roztarciu go przez chelicerae.
W większości pająków chelicerae są jak nożyczki: poruszają się z boku na bok. Jednak u niektórych prymitywnych pająków, takich jak pająki ptaszniki (np. tarantule), pająki-pułapki i pająki-pielęgniarki, chelicerae poruszają się w górę i w dół, jak dwa palce obok siebie. Internetowe Muzeum Iziko ma doskonały diagram ilustrujący te dwa typy chelicerae.
Wszystkie inne grupy pajęczaków, w tym skorpiony, roztocza i żniwiarze, również mają chelicerae, ale pająki są jedynymi pajęczakami z jadowitymi chelicerae.