Co możesz czuć
Mimo, że istnieje możliwość rozerwania włókien mięśniowych w wyniku uderzenia, stłuczenia nie powodują strukturalnego uszkodzenia tkanki mięśniowej. To jest ogólnie dlaczego uczestnicy sportu mogą kontynuować grę nawet po doznaniu stłuczenia wysokiego stopnia.
Uraz zazwyczaj powoduje rozproszony, tępy ból, z towarzyszącym mu zasinieniem, obrzękiem i jest bolesny w dotyku. Dodatkowo, stłuczenia wpływają na funkcjonowanie mięśni zarówno pod względem siły jak i elastyczności. Zakres ruchu dotkniętego obszaru jest zatem często ograniczone, takie jak stłuczenie do przodu uda, co powoduje zmniejszenie zdolności do zginania kolana.
Ból występuje w mięśniu tym trudniej musi się skurczyć i trudniej musi pracować. Ból może również wystąpić w przypadku, gdy mięsień jest rozciągnięty. Jest on zazwyczaj bardziej odczuwalny po zaprzestaniu aktywności fizycznej, gdy organizm „ostygnie”, np. po meczu lub następnego dnia rano. Kontuzja kończyny dolnej może również powodować ból podczas czynności związanych z dźwiganiem ciężarów, takich jak chodzenie i bieganie.
What’s Really Going On Inside?
Stłuczenia mięśni (inaczej zwane „korkiem”) są definiowane jako ostry bezpośredni uraz mięśni spowodowany przez
tępy uraz tkanki z towarzyszącym krwiakiem. Krwiak jest nagromadzenie krwi ze względu na uszkodzoną integralność otaczających naczyń krwionośnych, które z kolei mogą powodować zasinienie można zobaczyć po urazie nastąpiło. Krwiak może być miejscowy lub rozległy w całym mięśniu, przy czym w tym drugim przypadku mamy do czynienia z zasinieniem rozproszonym. Szeroko rozlane krwawienie/sinienie jest zwykle spowodowane rozerwaniem pochewki otaczającej wiązkę mięśniową, co pozwala na rozprzestrzenianie się krwi po całym brzuścu mięśnia. Miejscowe zasinienie jest spowodowane przez pochewkę mięśnia pozostającą nienaruszoną, jednak te formy stłuczeń mogą trwać dłużej, aby uzyskać poprawę.
Stłuczenia są najczęściej wynikiem bezpośredniego uderzenia i powszechne w społeczności sportowej, takie jak z kolana przeciwnika zderzającego się z udem w sporcie kontaktowym, lub gracza łączącego się z piłką lub kijem. Ciężkość urazu może być różna, a urazy są zazwyczaj klasyfikowane jako łagodne, umiarkowane lub ciężkie, w zależności od siły kontaktu i stopnia skurczenia mięśnia w miejscu uderzenia. Najczęstszą lokalizacją, w której to się dzieje jest mięsień czworogłowy, mięśnie z przodu/bocznej strony uda.
Porady dotyczące ostrego postępowania
Postępowanie może być podzielone na 3 fazy. Faza ostra (24-72 godziny), faza rozwiązania i faza specyficzna dla danego sportu lub funkcjonalna.
Faza ostra
Faza ostra w leczeniu stłuczenia mięśnia jest podstawowym postępowaniem w przypadku ostrego urazu. Obejmuje ona pierwsze 24-72 godziny i zastosowanie protokołu „PRICE”, co oznacza Protect, Rest, Ice, Compression, Elevation.
Protect: Celem tego pierwszego kroku jest ochrona zranionej tkanki przed dalszym uszkodzeniem. Może to nie być tak istotne, jak w przypadku innych urazów, jednak jeśli są one wystarczająco poważne, możesz potrzebować kul, jeśli masz trudności z chodzeniem (np. bolesne utykanie). Niektóre techniki tapingu również mogą okazać się pomocne.
Odpoczynek: Okres „względnego” odpoczynku jest niezbędny. Nie oznacza to unieruchomienia dotkniętego obszaru przez następne 2 dni. Gdy tylko jest to możliwe, ważne jest, aby poruszać kończyną, jednak nie oznacza to wywierania nadmiernej siły. Może to oznaczać po prostu przeniesienie kończyny z pozycji spoczynkowej, np. zginanie i prostowanie kolana po stłuczeniu uda. Noszenie ciężaru ciała powinno rozpocząć się zgodnie z tolerancją, ale rób tylko tyle, ile czujesz się komfortowo i nie przeforsowuj bólu.
Lód: Celem lodu jest zmniejszenie bólu i zapobieganie wtórnemu uszkodzeniu tkanek. Lód może być stosowany w celu zmniejszenia przepływu krwi, bólu, skurczu mięśni i ich hamowania. Aby uzyskać znaczącą ulgę w bólu, ważne jest, aby obniżyć temperaturę ciała na tyle, aby spowolnić komunikaty wysyłane między uszkodzoną tkanką a ośrodkami bólu w mózgu, które wywołują reakcję bólową.
Zastosowanie lodu kruszonego będzie najbardziej skuteczne w obniżaniu lokalnej temperatury tkanki niż mrożone warzywa lub okłady żelowe, jednak wszystkie mogą być pomocne, więc użyj tego, co jest dostępne w danym momencie. Trzymaj lód przez 10-20 razy i przykładaj go 2-3 razy w ciągu dnia. Staraj się przykładać lód z mięśniem na bezbolesnym rozciągnięciu, aby dodatkowo pomóc ograniczyć przepływ krwi. Jak temperatura spada, prędkość tych sygnałów spowalnia i z mniej sygnałów, może być mniejszy ból. Przerwać lodu natychmiast, jeśli istnieją jakiekolwiek oznaki działań niepożądanych, takich jak zwiększony ból, obrzęk lub podrażnienie skóry. Należy uważać na oparzenia lodem!
Kompresja: Zastosowanie bandaża uciskowego, tubigrip lub nawet gdzieś odzieży uciskowej, takiej jak „skóry”, może pomóc zmniejszyć obrzęk, ból i wspomóc krążenie. Obszar powinien czuć się ściśnięty, ale nie niewygodne lub bolesne. Glad-wrap może być odpowiednim tymczasowym substytutem. To może być noszone przez cały dzień i jeśli niewygodne, usunięte w nocy podczas snu, jak obrzęk może być lepiej kontrolowane, gdy leży.
Elevation: Celem elewacji jest zmniejszenie obrzęku i pomoc w krążeniu. Staraj się podnosić kontuzjowany obszar na 10-20 minut.
Jak fizjoterapeuta może pomóc
W miarę postępów w fazie leczenia ostrego urazu, wchodzisz w fazę rozwiązywania, w której chcesz promować ruch i zacząć poprawiać funkcjonowanie mięśni. Początkowo, obszar może być sztywny, nieelastyczny i bolesny. To jest, gdzie okłady cieplne i / lub gorące prysznice mogą się przydać, ponieważ mogą one tymczasowo poprawić rozciągliwość mięśni i zwiększyć zakres ruchu bez bólu, aby ułatwić ruch. Pomocne może być stosowanie okładów cieplnych przez 5-10 minut lub gorący prysznic przed rozpoczęciem ćwiczeń wzmacniających mięśnie. Ruch pomoże w pobudzeniu krążenia, oczyszczeniu z resztek komórkowych w tym obszarze i zapobieganiu nierównomiernemu rozmieszczeniu tkanki bliznowatej. Pomoże on również ułatwić przebudowę tkanki mięśniowej i zwiększyć zakres ruchu. Można to osiągnąć poprzez aktywny zakres ruchu, w którym mięśnie są po prostu zaangażowane w celu zapewnienia ruchu. Można również rozpocząć statyczne skurcze mięśni, aby zacząć budować siłę kontuzjowanego mięśnia. Fizjoterapeuta może zapewnić Ci odpowiednie ćwiczenia, aby rozpocząć pracę nad siłą i zakresem ruchu. Dodatkowo, może zapewnić odpowiednią terapię tkanek miękkich i techniki tapingu, aby jeszcze bardziej ułatwić rehabilitację.
Trwająca rehabilitacja pozwoli Ci przejść do fazy sportowej/funkcjonalnej, w której chcesz rozpocząć progresywne ćwiczenia oporowe, aby zbudować siłę kontuzjowanego mięśnia i ostatecznie przejść do bardziej funkcjonalnych i specyficznych dla sportu ćwiczeń i ćwiczeń. Obejmuje to przejście od statycznych skurczów mięśni do ćwiczeń dynamicznych, które mogą być instruowane przez fizjoterapeutę. Dodatkowe rozciąganie może być zintegrowane z postępami w rehabilitacji, aby szybciej poprawić elastyczność. Przejście do tej fazy zależeć będzie od wielu czynników, w tym od ciężkości stłuczenia i jakości postępowania w okresie poprzedzającym ten moment.
Mięśnie mają dobry dopływ krwi i dlatego otrzymują dobre składniki odżywcze, które ułatwiają szybkie i niezawodne gojenie. Stłuczenia trwają zazwyczaj 2-3 tygodnie w zależności od stopnia ciężkości urazu. W przybliżeniu: Łagodne – 13 dni, Umiarkowane – 19 dni, Poważne – 21 dni.
Stłuczenia mogą również prowadzić do powikłań, takich jak aktywne krwawienie, ostry zespół przedziałów czy duże krwiaki (Duże siniaki). Stosunkowo częstym powikłaniem, które występuje w około 10% przypadków w populacji sportowej, jest stan zwany „Myositis Ossificans”. Występuje ono przy nawracających stłuczeniach lub nadmiernym, długotrwałym krwawieniu, co powoduje zwapnienie i stwardnienie tkanki. Może to prowadzić do znacznej tkliwości, stwardnienia przy palpacji i znacznej utraty zakresu ruchu. W takim przypadku należy zastosować odpowiedni odpoczynek i delikatną rehabilitację.