DMDD jest uleczalne, zazwyczaj za pomocą terapii behawioralnej lub kombinacji terapii behawioralnej i leków.
Psychoterapeutyczne: Celem w leczeniu DMDD jest pomoc dzieciom w nauce regulowania emocji i unikania ekstremalnych lub przedłużających się wybuchów. Połączenie dialektycznej terapii behawioralnej dla dzieci (DBT-C) i treningu zarządzania rodzicami okazało się bardzo skuteczne w leczeniu zaburzeń regulacji nastroju.
W DBT-C, zamiast odrzucać emocje dziecka, terapeuta uznaje te emocje, a następnie pomaga dziecku rozwijać umiejętności radzenia sobie, gdy jego uczucia stają się zbyt intensywne lub nie do opanowania. Dziecko uczy się uważności (mindfulness), regulacji emocji, tolerancji na stres i skuteczności interpersonalnej. Rodzice również uczą się tych umiejętności, zarówno po to, by pomóc dziecku, jak i po to, by wykorzystać je w zarządzaniu własnymi reakcjami emocjonalnymi na wybuchy dziecka.
W ramach treningu zarządzania rodzicami rodzice uczą się konkretnych strategii, które mogą wykorzystać w odpowiedzi na destrukcyjne zachowanie dziecka, by uniknąć wzmacniania wybuchów, a zamiast tego nagradzać pożądane zachowania.
Farmakologiczne: Leki mogą być przepisane, gdy terapia i szkolenie rodziców nie są dostępne lub nie są skuteczne same. Leki pobudzające, które pomagają dzieciom opanować impulsy, oraz leki przeciwdepresyjne o łagodnych skutkach ubocznych, takie jak SSRI, są zwykle pierwszym krokiem, kiedy leki wydają się konieczne. Jeśli ta kombinacja nie zadziała lub jeśli sytuacja jest pilna, można przepisać niską dawkę atypowego leku przeciwpsychotycznego, takiego jak Risperdal.
