Syndrom kulturowy opisuje chorobę lub kombinację objawów, która jest rozpoznawana jako choroba lub zaburzenie tylko w obrębie określonej kultury lub grupy. Nie jest on uznawany za zaburzenie w innym społeczeństwie lub kulturze. W DSM-IV wymieniono wiele syndromów związanych z kulturą, takich jak „amok biegania”, który jest nagłym agresywnym i destrukcyjnym atakiem na innych lub środowisko. To zwykle występuje w jednostce po okresie wycofanego zachowania lub broodiness. iegający amok jest uznawany za syndrom w Malezji, Singapurze i Indonezji (lub „mal de pelea” w Puerto Rico), ale nie jest rozpoznawany w żadnej innej kulturze. W DSM-V nie wymienia się specjalnie terminu „syndrom związany z kulturą” i próbuje się wyjaśnić to pojęcie w inny, mniej kulturowo stronniczy sposób. Zostało ono zastąpione trójwarstwowym wyjaśnieniem 1) syndromów kulturowych, 2) kulturowych idiomów dystresu oraz 3) kulturowych wyjaśnień dystresu lub postrzeganych przyczyn.
Innym przykładem tej koncepcji, która została uwzględniona w DSM-V, jest atak khyâl („atak wiatru”), który występuje w populacji kambodżańskiej. Jest to atak lęku charakteryzujący się zawrotami głowy, kołataniem serca i/lub bólem szyi oraz dusznością. Może być wywołany przez strach, zmartwienie, wstawanie, jazdę w pojazdach i tłumy. Opisy ataku są specyficzne dla kultury kambodżańskiej i ich postrzegania zaburzeń i objawów.