System Klasyfikacji Klimatu Köppen kategoryzuje strefy klimatyczne na całym świecie w oparciu o lokalną roślinność. Wladimir Köppen, niemiecki botanik i klimatolog, po raz pierwszy opracował ten system pod koniec XIX wieku, opierając go na wcześniejszych badaniach biome’ów prowadzonych przez naukowców. Naukowcy ci dowiedzieli się, że roślinność i klimat są ze sobą ściśle powiązane. Roślinność, która rośnie w danym regionie, zależy od temperatury i opadów, które są dwoma kluczowymi czynnikami klimatu. Obszary z większą ilością opadów i wyższymi temperaturami zawierają więcej lasów, podczas gdy regiony z mniejszą ilością opadów mają tendencję do bycia pustyniami. System klasyfikacji klimatycznej Köppen był wielokrotnie ulepszany i modyfikowany od czasu jego pierwszej publikacji.
System dzieli świat na pięć stref klimatycznych w oparciu o kryteria, zazwyczaj temperaturę, co pozwala na różny wzrost roślinności. Na mapie Köppena użyto różnych kolorów i odcieni, aby przedstawić różne strefy klimatyczne świata. Podczas gdy większość stref jest zorganizowana w oparciu o temperaturę regionu, Strefa B skupia się na jałowości regionu. Strefy są następujące:
Strefa A: strefa tropikalna lub równikowa (reprezentowana przez niebieskie kolory na większości map)
Strefa B: strefa sucha lub jałowa (reprezentowana przez czerwone, różowe i pomarańczowe kolory na większości map)
Strefa C: ciepła/łagodna strefa umiarkowana (reprezentowana przez zielone kolory na większości map)
Strefa D: strefa kontynentalna (reprezentowana przez fioletowe, purpurowe i jasnoniebieskie kolory na większości map)
Strefa E: strefa polarna (reprezentowana przez szare kolory na większości map)
Każda strefa jest dalej podzielona w oparciu o temperaturę lub suchość. Na przykład, Strefa A ma trzy poddziały: Strefa Af nie ma pory suchej, Strefa Am ma krótką porę suchą, a Strefa Aw ma zimową porę suchą. Strefa B podzielona jest na kategorie związane z regionami, takimi jak gorące, jałowe pustynie (Strefa BWh); zimne, jałowe pustynie (Strefa BWk); gorące, jałowe stepy (Strefa BSh); oraz zimne, jałowe stepy (Strefa BSk). Strefy klimatyczne C i D podzielone są na kategorie w zależności od tego, kiedy występują w nich pory suche, a także od tego, czy lato jest chłodne, czy zima ciepła. Klimaty strefy E podzielone są na regiony tundry (strefa ET) lub regiony śniegu i lodu (strefa EF). Dodatkowo, niektóre współczesne rewizje systemu zawierają szósty region, znany jako Strefa H. Reprezentuje on klimat wyżynny, położony na górskich wzniesieniach.
Mapy klasyfikacyjne Köppena są do dziś wykorzystywane przez naukowców i klimatologów. Choć pierwszą mapę opublikował na początku 1900 roku, Köppen aktualizował ją aż do swojej śmierci w 1940 roku. Późniejsi klimatolodzy, w tym Rudolf Geiger, aktualizowali wersje tej mapy, które często zawierają również nazwisko Geigera. W momencie pisania tego tekstu, ostatnia rewizja tej mapy została opublikowana w 2018 r.
.